กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1216

ชาร์ลีกำลังจะตอบตกลงตามคำชวนของพอลอยู่แล้ว เมื่อจู่ ๆ จัสมินผู้งดงามก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขา ใบหน้าของเธอดูเปล่งปลั่งเป็นสีชมพูด้วยความเขินอายก่อนจะพูดว่า "ไม่ต้องรบกวนคุณหรอกค่ะ คุณพอล ฉันจะไปส่งปรมาจารย์เวดที่บ้านเองค่ะ"

พอลเป็นคนฉลาด เขารู้ว่าลึก ๆ แล้ว จัสมินจะต้องรู้สึกหลงรักชาร์ลีอย่างแน่นอน

จัสมินในฐานะเจ้าของวันเกิดไม่ควรเสนอตัวไปส่งแขกด้วยตัวเอง แต่ไม่ใช่ในคืนนี้

วันนี้เป็นวันเกิดของเธอและเป็นวันแรกที่เธอได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลมัวร์ แต่เธอกลับอาสาไปส่งแขกด้วยตัวเองหลังงานเลี้ยงเลิกรา

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีแขกผู้มีเกียรติอีกมากมายอยู่ที่นี่ในวันนี้ แต่เธอเลือกที่จะไปส่งชาร์ลีกลับบ้านแค่คนเดียว เห็นได้ชัดว่าเธอให้คุณค่าและเอาอกเอาใจชาร์ลีมากเพียงใด

พอลส่งเสียงกระแอมกระไอในลำคอ แล้วพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเหนียมอาย "โอ้ ใช่แล้ว จู่ ๆ ผมก็นึกได้ว่าผมมีภารกิจบางอย่างต้องทำ แล้วบ้านของปรมาจารย์เวดก็อยู่นอกเส้นทางซะด้วยสิ ต้องรบกวนคุณมัวร์ไปส่งปรมาจารย์เวดกลับบ้านแล้วล่ะครับ!”

จัสมินพยักหน้าพร้อมกับยิ้มเขินอาย "ไปทำธุระของคุณเถอะค่ะ ฉันจะดูแลปรมาจารย์เวดเอง"

ชาร์ลียิ้มอย่างอ่อนโยน "คุณปู่ของคุณเพิ่งขอให้ผมช่วยปกป้องคุณ แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้กลับกันอย่างนี้ล่ะ?”

จัสมินแลบลิ้นออกมาอย่างทะเล้น ซึ่งเป็นท่าทางขี้เล่นที่หาได้ยากยิ่ง พร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและนุ่มนวลว่า "นับเป็นเกียรติที่หาได้ยากมากในการดูแลคุณนะคะ ได้โปรดอย่าปฏิเสธเลยค่ะ"

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นผมต้องรบกวนคุณขับรถไปส่งที่บ้านแล้วล่ะ"

ในเวลานี้ทราวิสได้เดินเข้ามาหาชาร์ลี โค้งคำนับอย่างสุภาพแล้วพูดว่า "ปรมาจารย์เวด ผมหมายตายาอายุวัฒนะอันแสนล้ำค่านี้มานานแล้ว ต้องขอบคุณที่มอบของมีค่าให้กับผมในวันนี้!”

ชาร์ลีตอบพร้อมกับยิ้มอย่างสุภาพ "ด้วยความยินดีครับคุณเลน คุณเป็นผู้ชนะการประมูลยานี้อย่างขาวสะอาดอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณผมหรอกครับ"

ทราวิสยังคงโค้งคำนับและพูดด้วยน้ำเสียงที่ให้การเคารพว่า "ปรมาจารย์เวด ผมขอเชิญคุณไปเยี่ยมเยียนแลงคาสเตอร์สักวันหนึ่ง โปรดให้ผมได้มีโอกาสดูแลคุณเวลาที่คุณไปเยือนที่นั่นด้วยนะครับ"

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า "ได้สิครับ ผมจะไปที่นั่นถ้ามีโอกาสในอนาคต"