กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1231

เหล่าแพทย์และพยาบาลที่ทำงานในโรงพยาบาลของตระกูลโคชรู้ดีว่าพวกเขาสุขสบายเพียงใด ดังนั้นถ้ามีโอกาสได้ประจบประแจงสมาชิกของครอบครัวนี้เมื่อไหร่ พวกเขาก็ไม่ปล่อยให้หลุดลอยไป

การที่นายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชให้ความสนใจเธอนั้น ช่างเป็นอะไรที่อยู่เกินความฝันของพยาบาลคนหนึ่งจะพึงมีได้ มันเหมือนกับความฝันของซินเดอเรลร่าได้กลายเป็นจริงขึ้นมา

แม้แต่การนอนด้วยกันเพียงคืนเดียวก็สามารถการันตีชีวิตที่สุขสบายอย่างที่คุณโคชสัญญาเอาไว้ได้ แต่ถ้าเธอตั้งท้องลูกของเขาหลังมีเพศสัมพันธ์ล่ะ? นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะพลิกชะตาจากคนไม่มีอะไรเลย ให้กลายเป็นฮีโร่ขึ้นมาได้ด้วยเด็กในท้องของเธอหรอกหรือ?

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเหล่าคนดังมากมายถึงได้ยอมเป็นภรรยาลับ ๆ ของนักธุรกิจที่ร่ำรวย หรือแม้แต่อุ้มท้องให้กับนักธุรกิจ! ก็เพียงเพราะพวกเธออยากมีเรื่องเล่าถึงการสร้างตัวเองจากยาจกจนกลายเป็นเศรษฐีขึ้นมาไงล่ะ

เมื่อได้ยินข้อเสนอที่เย้ายวนใจของเขา พยาบาลก็พยักหน้าทันทีแบบไม่ลังเล แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและฉอเลาะว่า "คุณโคชคะ ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการค่ะ!”

เมื่อดีแลนได้ยินดังนั้นหัวใจที่มีความเจ้าชู้ของเขาก็เต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง เขาดึงตัวนางพยาบาลเข้ามาทันที แล้วกดเธอลงบนเตียง

โชคดีที่สร้อยทับทิมไม่ได้ก่อให้เกิดผลกระทบทางด้านลบ หรือการไม่ยอมรับใด ๆ ภายในร่างกาย ความสามารถในการเป็นผู้ชายของเขาจึงปกติดีก่อนจะเข้ารับการผ่าตัด

นางพยาบาลคนนั้นก็พร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์จริง ๆ พวกเขาเริ่มกอดจูบกันอย่างดูดดื่ม

ในขณะที่พวกเขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่นั้น ประตูห้องคนไข้ก็ถูกผลักให้เปิดออกในทันใด

ดีแลนตกใจกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้น จึงรีบหันไปมองที่ประตู แล้วสิ่งที่มองเห็นอยู่ตรงหน้านั้นกลับทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าเดิม

เขาไม่คิดว่าพ่อแม่จะมาถึงโรงพยาบาลภายในสิบนาที และไม่คิดว่าพวกท่านจะมาเจอภาพการร่วมรักของเขาเข้าอย่างจัง ซึ่งกำลังอยู่ในช่วงร้อนระอุเสียด้วย

เมื่อเห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของคุณปู่ เขาก็รีบกล่าวคำขอโทษอย่างขวยเขิน "อย่าโกรธผมเลยครับคุณปู่ ผมคิดอะไรไม่ออกเลย คุณหมอบอกผมว่าหลังผ่าตัดจะไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ไปสามเดือน ก็เลยอดใจไว้ไม่ไหว! ผมขอโทษครับ!”

ลีโอนาร์ด พ่อของดีแลนแผดเสียงด้วยความไม่พอใจ "ไอ้ลูกเลว! ปู่ย่าอุตส่าห์มาหาด้วยความเป็นห่วง แล้วนี่คือวิธีการตอบแทนของแกเหรอ?! ไอ้สารเลวเอ๊ย! ช่างกวนประสาทจริง ๆ!”

จากนั้นเขาก็พูดต่อ "แกไม่เห็นเหรอว่าคุณย่าต้องได้รับบาดเจ็บ? รีบไปช่วยเร็วเข้า!”

เมื่อรู้ว่ากำลังตกที่นั่งลำบาก สิ่งแรกที่ผุดขึ้นมาภายในใจก็คือการโยนความผิดไปให้คนอื่น เขาจึงชี้ไปที่นางพยาบาล แล้วโพล่งออกมาว่า "พ่อครับ นางจิ้งจอกตัวนี้มันล่อลวงผม...”