กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1316

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า "ถ้าไม่เชื่อก็รอดูสิ"

“ดี!” โค้ชซาเวียร์ทำเสียงเย้ยหยันแล้วตอบว่า "มาดูกัน ฉันจะรอดูว่าออโรร่าจะแพ้ในการแข่งขันครั้งนี้ยังไง!”

เมื่อพูดจบเขาก็เดินตรงไปยังที่นั่งฝั่งผู้ชม เมื่อเจอที่นั่งว่างก็นั่งลงพร้อมกับเอามือกอดอกและจ้องมองดูความเป็นไป เขาจำออโรร่าได้ขึ้นใจ เธอจะต้องแพ้ในการแข่งขั้นครั้งนี้อย่างแน่นอน

ชาร์ลีไม่สนใจเขาแล้วพูดกับออโรร่าเบา ๆ ว่า "ไม่ต้องประหม่านะครับ แค่ทำตามที่ผมบอกเอาไว้ ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้คนนี้ได้"

ออโรร่าพยักหน้า เธอคร่ำครวญพร้อมกับส่งสายตาที่ดูน่าสงสาร "ปรมาจารย์เวดคะ โค้ชซาเวียร์ทิ้งฉันไปแล้ว ฉันไม่มีโค้ชคอยบอกคอยสอนอีกแล้ว ถ้าฉันชนะในรอบนี้ก็อาจต้องลงแข่งขันอีกสองสามรอบ คุณช่วยเป็นโค้ชให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

ชาร์ลีพูดโดยไม่ลังเลว่า "ไม่มีปัญหาครับ นับจากนี้ผมจะเป็นโค้ชให้คุณเอง"

ออโรร่ามีความรู้สึกท่วมท้นใจจึงร้องอุทานอย่างดีใจว่า "เยี่ยมไปเลยค่ะ! ในระหว่างทำการแข่งขัน ฉันจะเรียกคุณว่าโค้ชเวด!”

ชาร์ลีหัวเราะแล้วพูดว่า "คุณจะเรียกผมว่าอะไรก็ได้ครับ"

กรรมการลั่นระฆังยกที่สาม

ออโรร่าลุกขึ้นยืนแล้วทำการยืดกล้ามเนื้อ เธอพูดกับชาร์ลีอย่างเด็ดเดี่ยวว่า "โค้ชเวด ฉันต้องไปแล้วนะคะ!”

ทันทีที่เธอขึ้นมาบนสังเวียนการต่อสู้ เธอก็ตรงไปเล่นงานท่อนล่างของออโรร่า และโจมตีอย่างดุเดือด

ออโรร่าล้มเลิกความตั้งใจที่จะโจมตีร่างกายส่วนบนของคู่ต่อสู้ แล้วพุ่งความสนใจไปที่การป้องกันร่างกายท่อนล่างของเธอจากการโจมตีของฝ่ายตรงข้าม พร้อมทั้งมองหาจุดอ่อนที่คู่ต่อสู้เผยออกมาให้เห็นในขณะโจมตี

โดยทั่วไปแล้วศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวที่เรียกว่า 'ซ่านโฉ่ว' ของจีนนั้น ยิ่งโจมตีรุนแรงก็ยิ่งป้องกันตัวได้น้อยลง ซึ่งก็เหมือนกับคนกำลังวิ่งอยู่นั่นแหละ ยิ่งวิ่งเร็วขึ้นจุดศูนย์ถ่วงก็ยิ่งไม่มั่นคง จึงทำให้ล้มได้ง่ายขึ้น

ดังนั้นออโรร่าจึงรีบมองหาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ในระหว่างที่ทำการเตะอยู่นั้น