กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1369

เพื่อที่จะให้การรับรองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา ควินน์ได้พาผู้ช่วยและผู้คุ้มกันของเธอ นั่งเครื่องบินรีบรุดไปยังโอลรัสฮิลล์กับเธอด้วย

เนื่องจากตระกูลโกลดิ้งเป็นตระกูลที่ใหญ่เป็นอันดับสามในอีสคลิฟฟ์ ตระกูลนี้จึงมีพื้นเพที่ดีและมีความแข็งแกร่งมาก ดังนั้นควินน์จึงมักใช้เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวในการเดินทาง

เหตุผลอย่างหนึ่งก็คือมีความสะดวกสบายกว่ากันมาก แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือการเดินทางด้วยวิธีนี้มีความเป็นส่วนตัวมากกว่ากันเยอะ

คนดังอย่างเธอมักจะสร้างความฮือฮาอย่างมาก ไม่ว่าจะไปปรากฏตัวยังที่ใดในประเทศนี้

ถ้าเธอไม่อยากเป็นที่สนใจของใคร ๆ เธอก็ต้องหลีกเลี่ยงพวกสื่อต่าง ๆ รวมทั้งปาปารัซซี่ และบรรดาแฟนคลับของเธอด้วย

ดังนั้นเมื่อต้องการเดินทาง การโดยสารเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวจึงมักเป็นทางเลือกอันดับต้น ๆ ของเธอเสมอ

หลังจากเครื่องบิทเจ็ทส่วนตัวลงจอดที่โอลรัส ฮิลล์ เลียมก็ไปรอรับพวกเขา และให้การทักทายพวกเขาเป็นการส่วนตัว หลังจากนั้นเขาก็พาควินน์และพรรคพวกไปที่บริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรม

เดิมทีนั้นเลียมวางแผนจะให้พวกเขาเช็คอินที่โรงแรงแชงกรีลา เพื่อให้พวกเขาได้พักผ่อนกันก่อน แล้วค่อยพูดคุยเรื่องงานกันในวันพรุ่งนี้

แต่ควินน์ยืนยันที่จะมุ่งตรงไปยังโรงงานผลิตยาของบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรม

นี่เป็นครั้งแรกที่ควินน์รับงานรับรองยา เธอจึงจริงจังกับเรื่องนี้และระมัดระวังตัวมาก

ดังนั้นความคิดแวบแรกของเธอก็คือ… การตรวจสอบโรงงานและสถานที่ผลิตของบริษัทยาแห่งนี้ เพื่อดูว่าเป็นบริษัทที่มีความเป็นทางการเพียงพอหรือไม่

ในขณะที่ชาร์ลีกำลังมุ่งหน้าไปที่บริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรม ควินน์ก็เริ่มทำการตรวจสอบสายการผลิตของบริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมภายใต้การดำเนินงานของเลียมแล้ว

บริษัทเดิมของนักปรุงยาเภสัชกรรมก็คือ วีเวอร์เภสัชกรรม ซึ่งเป็นบริษัทยาขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าทางการตลาดหลายพันล้านดอลลาร์ ดังนั้นทั้งสายการผลิตและกระบวนการผลิตของบริษัทนี้ จึงได้รับมาตรฐานชั้นหนึ่งในประเทศไปเรียบร้อยแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นควินน์ก็เคยชิมและสัมผัสกับประสิทธิภาพของยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยามาแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่มีอะไรที่ต้องเป็นกังวล

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะเป็นผู้โฆษณาให้กับยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา

ในเวลานี้ความรู้สึกเจ็บปวดและความไม่สบายท้องที่เกิดจากความผิดปกติของกระเพาะอาหารของเธอ ได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอเห็นสายการผลิตที่อยู่ข้าง ๆ เธอ กำลังบรรจุซองยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาอย่างรวดเร็ว เธอจึงถามเลียมว่า "คุณวีเวอร์คะ คุณช่วยมอบยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาให้ฉันก่อนได้ไหม? ท้องไส้ของฉันรู้สึกไม่สบายมาระยะหนึ่งแล้ว หลังจากทานยานี้เข้าไปหนึ่งซอง อาการไม่สบายท้องจากโรคกระเพาะนั้นก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ตอนนี้ยาหมดฤทธิ์แล้ว ดังนั้น...”

เลียมตอบอย่างจริงจังว่า "บอกตามตรงนะครับคุณโกลดิ้ง เจ้านายของเรามีข้อกำหนดที่เข้มงวดมาก ก่อนที่ยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา จะได้รับการจดทะเบียนและวางจำหน่ายอย่างเป็นทางการในท้องตลาด เราจะต้องดูแลและควบคุมยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาอย่างเคร่งครัด ดังนั้นจึงไม่สามารถมอบยาให้กับคุณได้ รอให้เขามาถึงที่นี่ก่อนดีกว่าครับ แล้วค่อยดูว่าเขาจะว่ายังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้?”

โดโรธีรู้สึกไม่พอใจมากจึงพูดว่า "เจ้านายของคุณไม่ขี้เหนียวเกินไปหน่อยเหรอคะ? มันเป็นแค่ซองยาเล็ก ๆ เพียงไม่กี่ซองเอง แล้วจำเป็นด้วยเหรอที่เขาจะต้องใจแคบขนาดนั้น?”

เลียมรีบอธิบายว่า "คุณชานครับ กรุณาอย่าเข้าใจผิดในตัวเจ้านายของผมเลย เขาไม่ได้เป็นคนขี้เหนียวอะไรหรอกครับ เขาแค่ระมัดระวังและทำอะไรอย่างรอบคอบเท่านั้นเอง ก่อนที่เราจะเปิดตัวยาของเราอย่างเป็นทางการ เราจะต้องป้องกันอย่างเข้มงวด เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีการรั่วไหลของข้อมูลยาที่เป็นความลับของเรา บริษัทยาอื่น ๆ จากญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และประเทศอื่น ๆ ทั่วทั้งเอเชีย ต่างก็ลอกเลียนสูตรปรุงยาของชาวออสเกียนโบราณมาเป็นเวลานานแล้ว ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงให้กับยาของชาวออสเกียนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"