กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1396

ถ้าเขามองแบบนี้ก็นับเป็นความฉลาดและมีเหตุผล ที่เขาปิดบังเรื่องเหล่านี้ไม่ให้แคลร์รู้ ไม่เช่นนั้นก็มีโอกาสอย่างมากที่จะทำให้ชีวิตของเธอตกอยู่ในอันตราย

ในเวลานี้โดโรธีกำลังจ้องมองชาร์ลีด้วยสายตาที่ชั่วร้าย แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามสำหรับโดโรธีแล้ว ชาร์ลีเป็นพวกเดนสังคมที่หักอกควินน์แล้วทำให้เธอต้องผิดหวัง ดังนั้นเขาจึงเป็นหนามยอกอกในสายตาของเธอเป็นธรรมดา

เธออยากจะเปิดเผยความจริงกลางโต๊ะดินเนอร์มาก แต่เมื่อเธอคิดถึงเรื่องที่ควินน์เตือนเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เธอก็ล้มเลิกความคิดนั้นไปชั่วคราว

แคลร์นั่งข้าง ๆ ควินน์อยู่ที่โต๊ะดินเนอร์ ในขณะที่ชาร์ลีก็นั่งอยู่ข้าง ๆ แคลร์

ควินน์จงใจชำเลืองมองชาร์ลีก่อนจะยิ้มแล้วถามแคลร์ว่า “คุณแคลร์แต่งงานกับคุณชาร์ลีมากี่ปีแล้วคะ?”

แคลร์รีบตอบว่า “สามปีกว่าแล้วค่ะ ใกล้จะครบสี่ปีแล้ว”

ควินน์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะถามว่า “แล้วมีลูกด้วยกันไหมคะ?”

แคลร์ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “ยังค่ะ…”

ควินน์จงใจแสร้งทำเป็นประหลาดใจแล้วถามเธอว่า “คุณสองคนแต่งงานกันมาเกือบสี่ปีแล้ว แต่ยังไม่มีลูกด้วยกันเลยเหรอ? คุณกับคุณชาร์ลีเป็นครอบครัวที่มีรายได้ทั้งคู่แต่เลือกที่จะไม่มีลูกเหรอคะ?”

แคลร์ตอบอย่างเขินอายว่า “อันที่จริงเราไม่ใช่ครอบครัวที่มีรายได้ทั้งคู่แต่เลือกที่จะไม่มีลูกหรอกค่ะ… จะพูดยังไงดี… คือแค่เราทั้งคู่… เราทั้งคู่…”

เมื่อชาร์ลีเห็นแคลร์กำลังสับสนไม่รู้จะตอบคำถามของควินน์อย่างไรดี เขาจึงรีบพูดแทรกขึ้นมาว่า “เราทั้งคู่ยังไม่พร้อมที่จะมีลูกน่ะครับ”

ควินน์เป็นเด็กสาวที่ฉลาดมาก เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่แดงก่ำและเขินอายของแคลร์ รวมทั้งวิธีที่ชาร์ลีออกมาช่วยเธอเอาไว้นั้น เธอก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อย่างแน่นอน

ทันใดนั้นแคลร์ก็เข้าใจเรื่องราวทุกอย่าง

ปรากฏว่าไม่ใช่สามีของเธอที่รู้จักควินน์คนดังคนนี้เป็นการส่วนตัว สามีของเธอมาช่วยดูฮวงจุ้ยที่บริษัทยาของเลียม แล้วบังเอิญได้เชิญควินน์มาที่นี่เพื่อรับรองยาให้เขา

เมื่อเป็นเช่นนี้ความสัมพันธ์ของแต่ละคนก็ดูเหมือนจะสมเหตุสมผลดี

ในเวลานี้ควินน์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “คุณแคลร์คะ คุณชาร์ลีเป็นคนเก่งในเรื่องฮวงจุ้ยอย่างมาก นับเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมจริง ๆ ดังนั้นฉันจึงวางแผนจะเชิญเขาไปช่วยดูฮวงจุ้ยที่บ้านในอีสต์คลิฟฟ์ให้หน่อย ซึ่งน่าจะใช้เวลาสามถึงห้าวัน ไม่ทราบว่าคุณแคลร์จะติดขัดอะไรไหมคะ?”

แคลร์ยิ้มทันทีและพูดว่า “ไม่มีปัญหาเลยค่ะ! นั่นจะไม่เป็นปัญหาอะไรเลย ตราบใดที่คุณโกลดิ้งไม่รังเกียจที่เขามีความสามารถระดับปานกลาง และไม่ค่อยเชี่ยวชาญทางด้านนี้นัก”

ควินน์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนที่เธอจะยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นไปได้อย่างไรคะคุณแคลร์ ฉันเชื่อว่าคุณชาร์ลีเป็นคนยอดเยี่ยมและโดดเด่นมาก เขาต้องมีทักษะและความสามารถที่ไม่เหมือนใครอย่างแน่นอนค่ะ!”