กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1426

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม การปรากฎตัวของชาร์ลีได้ทำให้พวกเขาไม่สามารถเป็นอาจารย์และลูกศิษย์ได้ดังเดิม ซึ่งส่งผลกระทบต่อความกระตือรือร้นของพวกเขาอย่างมาก

แต่ถึงอย่างไรคาสึกิก็ยังคงหวังว่านานาโกะจะสามารถทำคะแนนได้ดี

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถคว้าแชมป์ในการแข่งขันครั้งนี้ได้ แต่ด้วยความสามารถของเธอ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรในการได้ตำแหน่งรองชนะเลิศ

แต่ถ้าเธอทำคะแนนได้ไม่ดี เธอก็อาจจะไม่ได้แม้แต่ตำแหน่งรองชนะเลิศด้วยซ้ำ

โชคดีที่เขาดูวิดีโอการแข่งขันของเธอแล้ว และไม่พบความผิดปกติในตัวนานาโกะ เมื่อเปรียบเทียบกับตัวตนตามปกติของเธอ

นานาโกะเองก็ไม่ใช่นักกีฬาประเภทที่ตื่นเต้นกับอะไรง่าย ๆ ดังนั้นก่อนลงแข่งขันนัดสำคัญ โดยปกติเธอก็จะอยู่ในความสงบนิ่งมาก ๆ อย่างเช่นที่เธอกำลังพักผ่อนอยู่ในตอนนี้

เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแข่งขันแล้ว ฮิโรชิก็พูดขึ้นมาว่า “คุณครับ ตอนนี้มีเวลาอีกห้าทีก่อนที่คุณจะต้องเข้าไปในสนามประลอง”

นานาโกะลืมตาขึ้น ผงกศีรษะเบา ๆ แล้วตอบว่า “รู้แล้วค่ะ”

ฮิโรชิพูดต่อไปว่า “คุณครับ ผมกำลังแชทผ่านวิดีโอคอลกับคุณยามาโมโตะ คุณอยากจะถามอะไรเขาไหมครับ?”

ในขณะที่เขาพูดนั้น เขาก็รีบหันกล้องไปทางนานาโกะ

ในตอนนั้นเองที่นานาโกะมองเห็นคาสึกินอนไร้เรี่ยวแรงอยู่บนเตียง เธอจึงถามด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์คะ ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

คาสึกิตอบพร้อมกับรอยยิ้ม “ปัญหาใหญ่ที่สุดของฉันตอนนี้ก็คือฉันไม่รู้สึกอะไรตรงไหนเลย”

นานาโกะรีบขอโทษขอโพย “ขอโทษค่ะอาจารย์ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

นานาโกะยิ้มอย่างขมขื่นในขณะที่ตอบว่า “เป็นไม่ได้หรอกค่ะอาจารย์ที่ชาร์ลีจะยอมรับฉันเป็นลูกศิษย์”

คาสึกิไม่เข้าใจจึงถามขึ้นมาว่า “ไม่มีใครจะปฏิเสธลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์อย่างคุณได้หรอก ในความคิดเห็นของผมนั้น ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ ผมว่าชาร์ลีก็คงคิดแบบนั้นเหมือนกัน เขามีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธคุณได้?”

นานาโกะส่ายหัวแล้วตอบว่า “ก็เพราะฉันเป็นคนญี่ปุ่นไงคะ”

“อะไรนะ?!” คาสึกิขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ชาร์ลีดูถูกคนญี่ปุ่นเหรอ?”

นานาโกะพูดว่า “เขาไม่ได้ดูถูกค่ะ แต่เขาคิดว่าชาวออสเกียนได้สอนชาวญี่ปุ่นหลายอย่าง แต่ถึงกระนั้นชาวญี่ปุ่นก็ยังผูกใจเจ็บและพยายามจะล้างแค้น ในช่วงสองถึงสามร้อยปีที่ผ่านมา ดังนั้น…”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คาสึกิก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้ แล้วตอบว่า “ชาร์ลีมีความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้ในระดับสูงสุดอย่างแท้จริง ก่อนที่เราจะรู้ถึงความสามารถของเขานั้น เรามีมุมมองที่ค่อนข้างจำกัด แต่หลังจากที่เราได้เห็นความแข็งแกร่งของเขาแล้ว ถ้าใครไม่มีโอกาสได้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ในระดับสุดยอดนั้นแล้วล่ะก็ คนคนนั้นจะต้องรู้สึกว่าการฝึกฝนที่ผ่านมาในช่วงไม่กี่ปีนั้น เป็นอะไรที่สูญเปล่า”