กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1438

เธอไม่เคยมองปัญหาจากมุมนี้มาก่อน แต่ด้วยความที่เธอมีบุคลิกแบบนี้ เธอจึงกลัวและอายที่จะคิดทำอะไรแบบนั้น

หลังจากฟังแม่ดุด่าแล้ว เธอก็รู้สึกถึงความวิตกกังวลที่ก่อตัวขึ้นภายในใจ

เอเลนยังไม่ยอมหยุดบ่นว่าอยู่ข้าง ๆ “เฮ้อ ฉันเคยดูถูกชาร์ลีโดยคิดว่าเขาเป็นเพียงสิ่งโสโครกและเศษสวะ เขาดูเหมือนคนไร้ประโยชน์ แต่ถ้าเพ่งพินิจให้ดีก็จะเห็นว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่ง! แกเห็นไหมว่าเขาสามารถควบคุมคนใหญ่คนโตพวกนั้นได้ยังไง! นี่แหละที่ฉันเรียกว่ามีพรสวรรค์! แล้วก็ยังมีวิลล่าราคาหลายล้านดอลลาร์แห่งนี้ก็เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก! อากาศที่นี่ช่างสดชื่นและทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า! ใครจะไปรู้ในระยะเวลาอันใกล้นี้ เขาอาจจะใช้ความสามารถของเขาจนได้เป็นเจ้าของเกาะในมัลดีฟส์ก็ได้!”

“นี่…” แคลร์พูดอย่างเคอะเขิน “แม่คะ หยุดฝันกลางวันได้แล้ว”

เอเลนตอบอย่างเคร่งขรึม “เราจำเป็นต้องฝัน! ใครจะไปรู้บางทีจู่ ๆ ความฝันนั้นก็อาจจะเป็นจริงขึ้นมาก็ได้!”

ในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็ลดเสียงให้เบาลง “แก… รีบไปจับเขารวบหัวรวบหางได้แล้ว! แกเป็นสามีภรรยากัน! รีบทำมันให้จบ ๆ ไปซะ! อีกอย่าง ทำไมไม่ลองนั่งจับเข่าคุยกัน แล้วลองหาโอกาสถามว่าเขาซื้อกระเช้าของขวัญนั่นให้ใคร? แต่ต้องระวังให้มาก! เพราะถ้าชาร์ลีมีเจตนาจะนอกใจแกจริง ๆ แกก็ต้องหยุดความตั้งใจนั้นทันที! แต่ถ้าเขานอกใจแกไปแล้ว แกก็ต้องดึงเขากลับมาอยู่ข้างแกให้ได้!”

ตอนนี้แคลร์รู้สึกเป็นกังวลมากขึ้น แต่เธอยังสามารถพูดกับแม่ด้วยน้ำเสียงจริงจังได้ “แม่คะ หยุดคิดเรื่องไร้สาระนี่เถอะค่ะ หนูรู้ว่าชาร์ลีเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่คนที่แม่กำลังปรักปรำเขาอยู่หรอกค่ะ”

“ลูกรักของแม่ แกต้องระวังตัวเอาไว้ให้ดีนะ!”

แคลร์ตอบอย่างลังเลว่า “หนูไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว หนูจะจะลงไปข้างล่าง”

เอเลนคว้ามือแคลร์และยัดใบเสร็จใส่มือเธอในขณะที่พูดว่า “เก็บหลักฐานนี้ไว้ ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ก็อย่าลืมถามชาร์ลีล่ะ!”

แคลร์กำใบเสร็จเอาไว้แน่นก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกจากห้องไป