กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1467

แต่นานาโกะไม่สามารถพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นได้อีกต่อไปเนื่องจากสภาพร่างกายในปัจจุบันของเธอนั่นเอง

เธอกำลังกระเสือกกระสนด้วยความเจ็บปวด และเธอมีสีหน้าที่ดูเจ็บปวดและไม่เต็มใจอย่างยิ่งในขณะที่ผู้ตัดสินยังคงนับถอยหลังอยู่ข้าง ๆ อย่างต่อเนื่อง

นานาโกะฝืนตัวเองอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้เลย จนกระทั่งผู้ตัดสินนับถอยหลังจนถึงวินาทีสุดท้ายเสร็จและเป่านกหวีดประกาศสิ้นสุดการแข่งขันอย่างเป็นทางการ ดูเหมือนว่าพละกำลังของนานาโกะจะสูญสิ้นไปหมดแล้วเธอล้มลงอย่างเต็มตัวแล้วนอนแน่นิ่งอยู่ในสังเวียนการต่อสู้

ในเวลานี้มีเสียงไชโยโห่ร้องดังลั่นออกมาจากกลุ่มผู้ชม

นี่เป็นเพราะพวกเขารู้ว่าออโรร่าชนะการแข่งขันรอบสุดท้ายแล้ว และเธอได้เป็นผู้ชนะเลิศในการแข่งขันชิงแชมป์การต่อสู้ป้องกันตัวระดับมหาวิทยาลัยนานาชาติ

ผู้ตัดสินยกแขนของออโรร่าชูขึ้นในเวลานี้และประกาศเสียงดังลั่นว่า “ตอนนี้ผมขอประกาศว่าผู้ชนะเลิศในการแข่งขันชิงแชมป์การต่อสู้ระดับมหาวิทยาลัยนานาชาติคือ… ออโรร่า ควินตัน นักกีฬาชาวออสเกียน!”

เสียงไชโยโห่ร้องจากกลุ่มผู้ชมดังขึ้นสุดเสียงในเวลานี้ทันที ทุกคนต่างยืนขึ้นและปรบมือในเวลาเดียวกัน

ชาร์ลีลุกขึ้นยืนและปรบมือด้วยเหมือนกันแต่เขาแอบรู้สึกเป็นห่วงนานาโกะอยู่ภายในใจเป็นอย่างมาก

ในเวลานี้นี่เองที่ทีมแพทย์จากตระกูลอิโตะได้นำเปลหามพุ่งตรงมาที่สังเวียนการต่อสู้ทันที แพทย์หญิงวัยกลางคนซึ่งเป็นหัวหน้าทีมแพทย์ได้ทำการตรวจร่างกายของนานาโกะอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็บอกกับผู้คนที่อยู่โดยรอบทันทีว่า “คุณอิโตะได้รับบาดเจ็บสาหัส เราต้องรีบพาเธอไปที่สนามบินทันที!”

นานาโกะพูดอย่างอ่อนแรงด้วยความยากลำบากว่า “ช่วยรออีกหน่อยได้ไหม?”

คุณหมอท่านนั้นส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงขึงขังและกระวนกระวายใจ “คุณอิโตะ คุณได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก ไม่เพียงแต่กระดูกซี่โครงหักไปหลายซี่เท่านั้นนะคะ แต่อวัยวะภายในของคุณก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักด้วย เราต้องพาคุณไปที่รถพยาบาลเดี๋ยวนี้แล้วปฐมพยาบาลให้คุณ!”

“ก่อนที่เราจะมาถึงนี่เราได้วางเครื่องมือขนาดใหญ่สำหรับใช้ในการปฐมพยาบาลไว้ในเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว เราสามารถทำการรักษาเพิ่มเติมให้คุณได้ในระหว่างเดินทางกลับไปที่ญี่ปุ่น เมื่อเราเดินทางถึงญี่ปุ่นเราจะรีบส่งตัวคุณไปยังโรงพยาบาลที่ดีที่สุดทันที คุณจะได้รับการรักษาอย่างดีที่สุดค่ะ!”

ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็รีบออกคำสั่งทันที “เร็วเข้า! เราต้องออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลย!”

นานาโกะแอบรู้สึกไม่เต็มใจอยู่ภายในใจลึก ๆ แต่ไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ที่กำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ได้อีกต่อไป ผู้คนเหล่านี้ล้วนเป็นทีมแพทย์ประจำตระกูลและกำลังทำหน้าที่ภายใต้คำสั่งพ่อของเธอโดยตรง

ดังนั้นแพทย์จึงรีบนำตัวนานาโกะวางบนแปลหามทันทีและนำตัวออกจากสังเวียนการต่อสู้อย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ประตูรถพยาบาลปิดสนิท นานาโกะก็ร้องไห้ออกมา

ในขณะเดียวกันเธอก็สะอึกสะอื้นในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ลาก่อนค่ะคุณเวด ถึงแม้ว่า… ฉันจะไม่รู้ว่าจะได้มีโอกาสได้พบกับคุณอีกหรือเปล่า…’

ชาร์ลีทำได้เพียงหยุดวิ่งแล้วถอนหายใจอย่างช่วยอะไรไม่ได้เมื่อเห็นรถพยาบาลกำลังขับออกไปจากสนามกีฬา

เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารู้สึกเป็นห่วงนานาโกะอยู่ภายในใจลึก ๆ

แต่ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

เขาได้แต่หวังว่านานาโกะจะสามารถมีชีวิตรอดได้ด้วยตัวเธอเอง

ส่วนจะมีโอกาสได้พบกันอีกหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับพรหมลิขิตแล้วล่ะ