กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1521

เอเดรียนและโรแกนรีบวิ่งหนีออกไปจากบ้านของยูลพร้อมกับเหล่าลูกน้อง

ในเวลานี้สาวใช้วิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า "ท่านคะ พนักงานรักษาความปลอดภัยของเราบาดเจ็บไปหลายคนเลยค่ะ ฉันควร...”

ยูลรีบพูดสวนขึ้นมาด้วยท่าทีเร่งเร้า "รีบโทรหา 911 เลย! ส่งพวกเขาไปรักษาตัวที่แฟร์วิว ฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง รวมทั้งให้ค่ารักษาพยาบาลคนละสองล้านด้วย เดี๋ยวฉันจะให้เลขาของฉันไปจัดการเรื่องนี้เอง"

สาวใช้พยักหน้าทันที หยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา แล้วโทรไปที่ 911

จากนั้นพวกเขาก็ไปดูอาการของเหล่าพนักงานรักษาความปลอดภัย พวกนั้นมีสภาพที่น่าเวทนา แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บถึงขั้นที่จะเป็นอันตรายต่อชีวิต

คนพวกนี้รู้สึกละอายใจตัวเองมาก ถึงขนาดบางคนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองยูลด้วยซ้ำไป พวกเขาเอาแต่ก่นด่าตัวเองที่อ่อนแอและทำให้ยูลต้องผิดหวังอยู่ตลอดเวลา

ยูลไม่ได้สนใจในเรื่องนี้เลย เขาปลอบโยนพวกนั้นทีละคนว่า "เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นอุบัติเหตุ พวกนั้นวางแผนกันมาก่อนและพวกยอดฝีมือมากับพวกเขาด้วย การที่พวกนายสู้พวกนั้นไม่ได้ก็ถือเป็นเรื่องที่เข้าใจได้"

จากนั้นเขาก็สั่งว่า "ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก รีบไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลให้หายดีกันก่อนนะ"

จากนั้นไม่นานรถพยาบาลก็มารับตัวพนักงานรักษาความปลอดภัยที่บาดเจ็บไปโรงพยาบาล ยูลมอบหมายให้เลขาของเขาไปจัดการเรื่องนี้ที่โรงพยาบาลด้วย

เขารู้สึกโล่งใจเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย

สามคนพ่อแม่ลูกรวมทั้งชาร์ลีต่างกลับไปที่ห้องอาหารด้วยกัน ยูลจับมือชาร์ลีแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น "ชาร์ลี เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้… ต้องขอบคุณเธอด้วยนะ!”

ราเชลและควินน์ก็พยักหน้าด้วยความรู้สึกขอบคุณ

ราเชลเช็ดน้ำตาแล้วพูดอย่างดื้อดึงว่า "ที่รักคะอย่าพูดอย่างนั้นสิ คุณไม่ต้องเป็นห่วงเราหรอกนะ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดหลังจากคุณจากไปแล้ว เราจะบริจาคเงินทั้งหมดเพื่อการกุศล! ฉันมีครอบครัวของตัวเองที่จะคอยช่วยเหลือฉัน ส่วนนานาก็เป็นดาราดัง เราสามารถพึ่งพาตัวเองได้ ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจะบริจาคทรัพย์สมบัติของพวกเราทั้งหมด ฉันจะไม่ยอมให้พวกนั้นเอาเงินของเราไปได้แม้แต่แดงเดียว!”

ยูลถอนหายใจเหยียดยาวแล้วพยักหน้าเบา ๆ "หลังจากผมตายไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างจะตกเป็นของคุณ ผมไม่ต้องการอะไรนอกจากหวังว่าคุณและนานาจะมีสุขภาพแข็งแรงและใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!”

ควินน์ร้องไห้แล้วพูดว่า "พ่ออย่างพูดอย่างนั้นสิคะ! พ่อกำลังเตรียมตัวเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลอยู่ไม่ใช่เหรอ? บางทีอาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นก็ได้! อย่าเพิ่งด่วนสรุปไปก่อนสิคะ!”

ยูลแค่นหัวเราะอย่างขมขื่น "ลูกสาวที่รักของพ่อ พ่อใช้ชีวิตมาจนถึงบั้นปลายของชีวิตแล้ว พ่อเห็นความยากลำบากและความวุ่นวายมานักต่อนักแล้ว ในที่สุดพ่อก็เรียนรู้ที่จะยอมรับชะตากรรมและก้าวเดินต่อไป พ่อรู้ดีว่าความเจ็บป่วยของพ่อนั้นรักษาไม่ได้ การรักษาคงช่วยให้พ่อได้แต่ตั้งคำถามเท่านั้นแหละว่า พ่อจะตายในครึ่งปีแรกหรือครึ่งปีหลังเท่านั้นเอง"

ตอนนี้ก็ใกล้ถึงเดือนมกราคมแล้ว ยูลรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะมีชีวิตรอดไปจนถึงปีหน้า

เมื่อราเชลและควินน์ได้ยินดังนั้นก็ร้องไห้โฮออกมาดังลั่น ช่างเป็นภาพที่สะเทือนใจไม่น้อยที่เห็นสาวสวยสองคนร้องไห้ฟูมฟาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับควินน์ ชาร์ลีไม่ได้คลุกคลีกับเธอมากนัก แต่เขาสัมผัสได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ดื้อรั้นและภูมิใจในตัวเองมาก น้ำตาที่รินไหลออกมาไม่หยุดนั้นได้พัดพาความมั่นใจและความไม่กลัวเกรงอะไรของเธอออกไปจนหมด ตอนนี้เธอเป็นเหมือนเด็กสาวธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ทำให้คนอื่นต้องหัวใจสลายและรู้สึกสงสารเธอจับใจ