กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1529

ชาร์ลีไม่ได้สนใจโชคชะตาของตระกูลเวดและการย้ายหลุมฝังศพของบรรพบุรุษมากนัก

เขาไม่ได้สนใจสมาชิกและกิจการของตระกูลเวดมากมายอะไร

ตลอดเวลาที่ผ่านมามีอยู่สองสิ่งเท่านั้นที่เขาให้ความสนใจในตระกูลเวด

หนึ่งก็คือพ่อแม่ของเขาถูกฝังอยู่ที่ไหนและเขาสามารถไปแสดงความเคารพได้ไหม

สองคือใครเป็นคนทำให้พ่อแม่ของเขาต้องทนทุกข์ทรมานและคนคนนั้นมาจากตระกูลเวดหรือไม่

สำหรับเรื่องอื่น ๆ ในตระกูลเวด เขาไม่ต้องการเก็บมาใส่ใจ

ดังนั้นหลังจากได้ฟังยูลพูดถึงภูเขาวินทรี่แล้ว ชาร์ลีก็ถามขึ้นมาว่า “ผมไปเคารพหลุมฝังศพของพ่อกับแม่ที่ภูเขาวินทรี่ได้ไหมครับคุณอา?”

ยูลตอบว่า “ภูเขาวินทรี่เป็นหลุมฝังศพบรรพบุรุษของตระกูลเวด นับเป็นสถานที่แห่งความโชคดีและโชคลาภ โดยปกติตระกูลเวดจะควบคุมพื้นที่อย่างเคร่งครัดและไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไป ถึงแม้ว่าฉันจะไปก็ต้องเข้าไปทักทายสมาชิกของตระกูลเวดก่อน แล้วถึงจะนัดหมายว่าจะเข้าไปเมื่อไหร่ แต่เนื่องจากเธอเป็นทายาทของตระกูลเวด เธอก็ควรจะเข้าไปได้เมื่อทักทายพวกเขาเสร็จแล้ว”

ชาร์ลีส่ายหัวแล้วตอบว่า “บอกตามตรงนะครับอา ผมไม่อยากให้ตระกูลเวดรู้ว่าผมอยู่ในอีสต์คลิฟฟ์ ในเวลานี้ผมไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขามากเกินไป”

ยูลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ไหมล่ะ… เดี๋ยวอาจะโทรหาอาของเธอ แล้วบอกว่าอาอยากเข้าไปคารวะหลุมฝังศพพ่อแม่ของเธอ แล้วปล่อยให้เขาบอกข่าวกับคนที่อยู่ในการดูแลของเขา จากนั้นเธอก็ปลอมเนื้อปลอมตัวเล็กน้อย แล้วเข้าไปกับอา เพราะไม่ว่าจะยังไงก็ตามเธอดูเหมือนพ่อของเธอมาก ถ้าญาติ ๆ ในตระกูลเวดเห็นเธอ พวกเขาก็จะต้องจำเธอได้อย่างแน่นอน”

ชาร์ลีรีบลุกขึ้นยืนแล้วโค้งคำนับให้ยูลอย่างซาบซึ้งใจแล้วพูดว่า “ขอบคุณที่ช่วยทำให้ผมสมหวังนะครับคุณอา!”

ยูลรีบลุกขึ้นประคองชาร์ลีเอาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า “ไม่ต้องทำอย่างนี้หรอกชาร์ลี… เธอช่วยครอบครัวอามามากแล้ว และเราต่างเป็นหนี้บุญคุณเธอ จะมาขอบคุณกับเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้ทำไมกัน…”