กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1532

อย่างไรก็ตาม ปรมาจารย์ที่ถอนตัวออกจากยุทธภพแล้วก็ต้องทำตามกฎพื้นฐานไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมถึงมีคนสูญเสียพลังของตัวเองเพียงเพราะถูกบีบคอเท่านั้นล่ะ?

มันเหมือนกับการลูบไล้ใบหน้าใครสักคนแล้วทำให้เขากลายเป็นคนไร้สมรรถภาพไป ช่างเป็นตรรกะที่ย้อนแย้งเสียงจริง ๆ !

ทั้งสองครอบครัวต่างโศกเศร้าและกำลังมองหาโอกาสที่จะได้สั่งสอนคนของพี่ชายคนโต แต่พวกเขาไม่รู้จักชื่อและไม่รู้ภูมิหลังของเขาเลย

ข้อเท็จจริงที่สำคัญที่สุดก็คือทั้งจ้าวนักรบและจ้าวดินแดนต่างก็ไม่แม้แต่จะเอาชนะเขาได้ แล้วจะมีใครที่ไหนที่เขาสามารถขอความช่วยเหลือเพื่อกำจัดคนคนนี้ได้อีกล่ะ?

เอเดรียนรู้สึกหดหู่ใจเพราะเขาไม่เพียงแต่สูญเสียจ้าวนักรบและจ้าวดินแดนเท่านั้นแต่ชาร์ลียังหักแขนเขาด้วย นี่จึงนับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของเขาก็ว่าได้

เอเดรียนไม่เคยรู้สึกหมดหนทางเลยสักครั้ง ตอนนี้เขาแค่ต้องการฆ่าครอบครัวของชาร์ลีให้หมด

น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าจะลงมือแก้แค้นได้อย่างไร

โรแกนใช้มือกุมกระเพาะปัสสาวะที่รู้สึกเจ็บปวดอย่างหนัก ในขณะที่เห็นพี่ชายคนที่สองของเขากำลังกัดฟันอย่างโกรธแค้น เขาจึงรีบเสนอไอเดียออกไปว่า “พี่รอง… ผมคิดว่าเรายังไม่ควรตอบโต้ทันทีหรอกครับ รอให้ได้หุ้นของพี่ใหญ่ก่อนแล้วเราค่อยคิดวางแผนขั้นต่อไป!”

“นั่นสิครับพ่อ!” ริกลีย์ลูกชายของเอเดรียนเห็นด้วย “คุณอาพูดถูก เราควรหาทางเป็นเจ้าของหุ้นและทรัพย์สินให้ได้ก่อน นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดของเราในตอนนี้!”

เอเดรียนพูดอย่างเย็นชา “ถูกต้อง ฉันคิดว่าลุงของแกคงอยู่ได้ไม่เกินสองสามวันนี้หรอก หรืออย่างมากที่สุดเขาก็อาจอยู่ได้อีกสองสามเดือนเท่านั้น เราต้องได้เงินก่อนแล้วค่อยจัดการกับไอ้สารเลวนั่น!”

โรแกนรีบถามขึ้นมาว่า “พี่รอง พี่มีไอเดียอะไรสำหรับการประชุมคณะกรรมการบริษัทในวันพรุ่งนี้ไหมครับ?”

เอเดรียนหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา “ฉันได้บอกผู้ถือหุ้นจำนวนหนึ่งไปแล้ว และครึ่งหนึ่งของคนเหล่านั้นก็ตอบตกลงที่จะให้ความร่วมมือกับเรา ส่วนอีกครึ่งหนึ่งยังคงอยู่ในฝั่งของพี่ใหญ่ แต่ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก เพราะเมื่อรวมหุ้นของพวกเราแล้วก็มีเกิน 51%!”