กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1566

ในสายตาของยูลแล้ว ตระกูลเวดและตระกูลซูลซ์คือมังกรสองตัวที่กำลังแข่งขันกันเอง

ความแข็งแกร่งของทั้งสองตระกูลไม่ได้แตกต่างกันมากนัก แต่ตระกูลซูลซ์นั้นมีความแข็งแกร่งมากกว่าเล็กน้อยเมื่อเทียบกับตระกูลเวด

อันที่จริงในช่วงปีแรก ๆ นั้น บริษัทต่าง ๆ ของตระกูลเวดและตระกูลซูลซ์ต่างก็มีความแข็งแกร่งพอ ๆ กัน

ถ้าเคอร์ติสไม่เสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เขาก็คงนำพาให้ตระกูลเวดมีความเหนือกว่าตระกูลซูลซ์ไปได้ตั้งนานแล้ว

แต่เป็นเพราะคนอัจฉริยะอย่างเคอร์ติสได้เสียชีวิตไปก่อนวัยอันสมควร และเนื่องจากตระกูลเวดไม่มีผู้สืบทอดคนอื่นในเวลานั้น ตระกูลซูลซ์จึงค่อย ๆ จัดการขยายช่องว่างระหว่างสองตระกูลให้กว้างขึ้น

ยูลเชื่อว่า หากชาร์ลีกลับมารับมรดกของตระกูลเวด แล้วแต่งงานกับลูกสาวของเขา ชาร์ลีก็จะสามารถควบคุมทั้งตระกูลเวดและตระกูลโกลดิ้งได้

ซึ่งนั่นจะทำให้ทั้งสองตระกูลสามารถรวมเข้าด้วยกันได้

ถ้าเป็นอย่างนั้น ชาร์ลีก็สามารถคว้าชัยชนะในโลกธุรกิจได้อย่างแน่นอน

เพียงแต่ยูลไม่รู้ว่า เมื่อไหร่ที่ชาร์ลีจะสามารถจัดการกับเรื่องต่าง ๆ ในโอลรัสฮิลล์ได้ ก่อนที่เขาจะกลับมาที่อีสต์คลิฟฟ์เพื่อแต่งงานกับลูกสาวของเขา

แต่ยูลไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้กับชาร์ลี เขาไม่อยากเร่งเร้าให้ชาร์ลีรีบตัดสินใจในตอนนี้ แต่เขากลับมองชาร์ลีอย่างลึกซึ้ง ก่อนที่จะตบไหล่ชาร์ลีแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ไปกันเถอะชาร์ลี เราไปหาพ่อแม่ของเธอกันได้แล้ว!”

ชาร์ลีพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “อาโกลดิ้งครับ ผมอยากจะซื้อช่อดอกไม้สักสองสามช่อ มีร้านขายดอกไม้อยู่แถวนี้บ้างไหมครับ?”

“เธอไม่ต้องซื้อดอกไม้อะไรหรอก” ยูลบอก “หลังจากที่เราออกจากบ้านมาเมื่อกี้นี้ น้าโกลดิ้งของเธอจัดเตรียมช่อดอกไม้ไว้ให้เธอแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว เรากลับบ้านไปรับพวกเขาก่อน แล้วค่อยไปภูเขาวินทรี่กัน!”

ชาร์ลีตอบอย่างรู้สึกขอบคุณว่า “ผมรู้สึกขอบคุณน้าโกลดิ้งจริง ๆ ที่อุตส่าห์เตรียมดอกไม้ให้ผม ในฐานะที่ผมเป็นลูกชาย ผมน่าจะเป็นคนทำสิ่งเหล่านี้เองทั้งหมด…”

เดิมทีสถานที่แห่งนี้อยู่ลึกเข้าไปในภูเขา และไม่มีผู้คนหรือถนนที่ตัดผ่านบริเวณนี้มากนัก ตระกูลเวดเลือกที่จะสร้างสุสานบรรพบุรุษของพวกเขาที่นี่ หลังจากนั้นพวกเขาก็ทุ่มเงินมหาศาลในการก่อสร้างบริเวณตีนเขา และถนนอันคดเคี้ยวที่ทอดตัวไปตามไหล่เขา

ในอดีตนั้นภูเขาลูกนี้รวมทั้งถนนที่ทอดตัวขึ้นไปบนภูเขาถูกปิดทั้งหมด เนื่องจากตระกูลเวดได้ซื้อกรรมสิทธิ์ไว้หมดแล้ว และถนนถูกสร้างขึ้นโดยใช้เงินส่วนตัว ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้ยานพาหนะและผู้คนเข้าไปยังสถานที่แห่งนี้ได้เลย เหตุผลที่ขบวนรถของยูลสามารถเข้าไปสถานที่แห่งนี้ได้ก็เพราะ เขาได้แจ้งให้ตระกูลเวดรู้ล่วงหน้าแล้ว!

ในเวลานี้ชาร์ลีกำลังนั่งอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ที่กำลังเคลื่อนเข้าไปใกล้ภูเขาวินทรี่มากขึ้นเรื่อย ๆ

ภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที เขาก็จะได้พบพ่อแม่ของเขาเสียที หลังจากห่างหายกันไปเกือบสิบแปดปีแล้ว

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะถูกแยกจากกันสุดลูกหูลูกตาด้วยชีวิตและความตาย แต่ชาร์ลีก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นในเวลานี้ไม่ได้

เขาจ้องมองภูเขาวินทรี่ก่อนจะพูดอยู่ในใจเงียบ ๆ ว่า ‘พ่อครับ แม่ครับ ในที่สุดลูกชายคนนี้ก็ได้มาพบพ่อกับแม่แล้ว…’