กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1583

เมื่อชาร์ลีเห็นดีแลนยังคงมีทัศนคติเหมือนเมื่อก่อนนี้ เขาจึงอดที่จะทำเสียงเยาะเย้ยไม่ได้ แล้วพูดขึ้นว่า “ดีแลน ดูเหมือนว่านายจะไม่ยอมเรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีตเลยนะ นายลืมไปแล้วเหรอว่า ทำไมนายถึงต้องกลืนสร้อยคอเข้าไปเมื่อคราวที่แล้วน่ะ?”

ในตอนนั้นเหตุผลที่ทำให้ดีแลนถูกบังคับให้กลืนสร้อยคอเข้าไปก็เพราะเขาแพ้พนันชาร์ลี เขายกย่องตัวเองอย่างมากเพียง เพราะเขาซื้อสร้อยคอที่มีมูลค่าหลายสิบร้อยล้าน แล้วเชื่อว่ายาวิเศษที่ชาร์ลีมอบให้จัสมินนั้นเป็นของไร้ค่า

แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่า จะสามารถขายยาวิเศษได้ ในราคาสูงถึงสองหมื่นล้านบาทในงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมิน

หลังจากดีแลนกลับบ้านไปแล้ว เขาก็ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ

เขาคิดมาโดยตลอดว่า เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครยอมจ่ายเงินถึงสองหมื่นล้านบาทเพื่อซื้ออะไรที่ดูโง่เง่าแบบนั้น

ดังนั้นเขาจึงสรุปได้แต่เพียงว่า ทราวิสและชาร์ลีต่างร่วมมือกันเพื่อหลอกลวงเขา!

ถึงแม้จะดูเหมือนว่าทราวิสได้จ่ายเงินไปสองหมื่นล้านเพื่อซื้อยาวิเศษะเม็ดนั้น แต่มีความเป็นไปได้อย่างมากที่ชาร์ลีจะคืนเงินให้ทราวิสทันทีหลังจากนั้น

ซึ่งความคิดนี้เองที่ทำให้เขาเกลียดชังชาร์ลีมากยิ่งขึ้น

จริง ๆ แล้วเขาวางแผนจะไปตามหาชาร์ลีที่โอลรัสฮิลล์ เพื่อชำระหนี้แค้นในช่วงหลังปีใหม่ แต่เขาไม่คิดไม่ฝันว่า ชาร์ลีจะมาปรากฏตัวอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ซะเอง แถมยังมาอยู่ที่บ้านคุณยายของเขาด้วย! ซึ่งยิ่งทำให้ดีแลนรู้สึกเกลียดชังและไม่พอใจในตัวชาร์ลีมากยิ่งขึ้น

ถ้านี่ไม่ใช่งานเลี้ยงวันเกิดของคุณยายเขาแล้วล่ะก็ ดีแลนคงเรียกคนมาที่นี่ทันที เพื่อรุมซ้อมชาร์ลีจนเกือบตายไปแล้ว

ดังนั้นเขาจึงตะโกนใส่ชาร์ลีทันทีพร้อมกับพูดว่า “ชาร์ลี เวด! ฉันยังไม่ได้ล้างแค้นแกเลยที่มาวางแผนหลอกลวงฉัน! แล้วยังกล้าเสนอหน้ามาทำอวดดีถึงอีสต์คลิฟฟ์อีกเหรอ?”

ลอรีนพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “คัซ ชาร์ลีเป็นเพื่อนฉันนะ! อย่าทำอะไรให้มันมากเกินไป!”

“ฉันทำอะไรมากเกินไปเหรอ?” ดีแลนพ่นเสียงอย่างเย็นชาแล้วพูดต่อว่า “นี่มันแค่เรื่องขี้ปะติ๋ว แล้วเธอคิดว่า ฉันทำตัวเกินเลยไปเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ ตอนนี้ฉันเกลียดมันยิ่งกว่าเมื่อก่อนอีก! วันนี้ฉันจะทำให้มันต้องลำบากแน่!”

ชาร์ลียิ้มในขณะที่ตอบกลับไปว่า “เห็นไหม! ฉันบอกแล้วว่า นายยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้ แล้วนายยังปฏิเสธที่จะยอมรับมันอีก ดูเหมือนว่า นายยังไม่เต็มใจที่จะยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเข้าตาจนแล้วก็ตาม ทำไมล่ะ? เป็นอะไรไป? นายกลัวการเดิมพันกับฉันใช่ไหม?”

“ฉันกลัวการเดิมพันกับแกเหรอ?” ดีแลนตอบอย่างดูหมิ่นดูแคลนว่า “ภาพวาดพัง ๆ ของแกจะมาเทียบกับจี้หยกพระศรีอริยเมตไตรย ที่ฉันอุตส่าห์เลือกมาให้คุณยายได้ยังไง? ตลกหรือเปล่า?”

หลังจากนั้นดีแลนก็ถามอย่างเคร่งเครียดว่า “ถ้าแกแพ้พนันล่ะ? แกจะกล้ากินภาพวาดที่แกเอามาวันนี้หรือเปล่าล่ะ?”