กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 182

“ชาร์ลี นี่… ตระกูลไวท์ให้วิลล่าหลังนี้กับนายจริง ๆ เหรอ?” เจคอบถามชาร์ลีด้วยความประหลาดใจเมื่อสติสัมปชัญญะกลับคืนมาในที่สุด

“ใช่ครับพ่อ” ชาร์ลีตอบขณะที่เขายิ้ม

“นี่… นาย…” เจคอบพูดตะกุกตะกัก เขารู้สึกราวกับว่าเขายังคงฝันอยู่

แคลร์รีบไปหาพ่อของเธอก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณพ่อ ทำไมไม่นั่งลงก่อนสักพักคะ? เนื่องจากคุณไวท์ได้อธิบายสถานการณ์ให้ทุกคนฟังแล้ว ทุกคนก็ควรรู้อย่างชัดเจนแล้วว่าวิลล่านี้เป็นของชาร์ลีโดยชอบธรรมนะคะ”

แคลร์เน้นคำว่า ‘เป็นของชาร์ลีโดยชอบธรรม’ เป็นพิเศษเพราะเธอต้องการให้ญาติของเธอได้ยินเสียงดัง และชัดเจน

ฮันนาห์จับมือเธอไว้แนบอกด้วยความไม่เชื่อก่อนที่เธอจะพึมพำ “ตระกูลไวท์ต้องบ้าจริง ๆ ! ถ้าพวกเขาต้องการที่จะให้วิลล่านี้กับคนอื่น ทำไมพวกเขาไม่ให้ฉันแทนล่ะ?”

ฮันนาห์ไม่ใช่คนเดียวที่ไม่เชื่อเพราะพวกเขาที่เหลือก็ตกใจมากเช่นกันในเวลานี้ ในความเป็นจริงแฮโรลด์ก็รู้สึกอิจฉาชาร์ลีมาก

เขาไม่สามารถซื้อวิลล่าหลังนี้ได้แม้ว่าเขาจะทำงานหนักมาเป็นสิบ ๆ ชั่วอายุคน แต่ความโชคดีนี้ตกอยู่กับคนอย่างชาร์ลีได้อย่างไร?!

เขาโชคดีได้ยังไงกัน?

ใบหน้าของคริสโตเฟอร์ยังคงซีด และการที่ซีคไม่สนใจเขาก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เขารู้สึกว่าวิลล่าหลังนี้ควรจะเป็นสมบัติของลูกสาวของเขาในอนาคต แต่น่าเสียดายที่มันไปอยู่ในมือของชาร์ลีแทน นี่เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้โดยสิ้นเชิง!

เขามองไปที่ลูกสาวของเขาที่ยังคงร้องไห้อย่างน่าอนาถ ก่อนที่เขาจะมองไปที่ชาร์ลี และเขารู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาจมลงในทันที

เขาดูถูกเจคอบมาตลอดเป็นเวลานานที่สุด แต่ตอนนี้ระยะหลังเขากลับได้ดีกว่าตัวเขามากเพราะลูกเขยของเขา คนอย่างเขาจะยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไร?

ทันใดนั้นคริสโตเฟอร์ก็พูดขึ้น และถามว่า “ชาร์ลี คุณไวท์เป็นหนี้บุญคุณอะไรกับนาย? นายไปช่วยเขาภายใต้ชื่อตระกูลวิลสันหรือไม่?”

ชาร์ลีตอบเบา ๆ ว่า “พอดีนี่เป็นธุระส่วนตัวของผมนะครับ ดังนั้นผมจึงไม่จำเป็นต้องอธิบายตัวเองให้คุณฟัง!”

หลังจากนั้นชาร์ลีก็หันกลับมา และพูดกับแบร์รี่ “มันชักจะสายไปแล้ว รบกวนช่วยฉันส่งแขกหน่อย”

แม้ว่าคริสโตเฟอร์จะอ้างว่าเป็น ‘พี่’ ของเขา แต่เขาก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยในสายตาของชาร์ลี!