กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 27

เช่นเดียวกับที่เอเลนตื่นเต้นสุดขีด ทันใดนั้นเควินก็ประกาศเสียงดังขึ้นมาว่า "คุณลุงกับคุณป้า ใจเย็น ๆ นะครับ ผมจะไปคุยกับพวกเขาเดี๋ยวนี้ เดี่ยวรอฟังข่าวดีของผมนะครับ!”

เอเลนรู้สึกว่าการปรากฏตัวของเควินที่นี่ ทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยมากที่สุด เธอจึงโพล่งอย่างตื่นเต้นว่า “เควิน ฉันขอไปกับคุณด้วย!”

ชาร์ลีพูดแทรกอย่างรวดเร็ว “คุณแม่ครับ ผมคิดว่าคุณแม่ควรอยู่ห่าง ๆ ดีกว่า หากเควินไม่สามารถแก้ปัญหาได้ คุณแม่อาจมีปัญหา!”

“ห๊ะ!” เอเลนคำรามอย่างโกรธ ๆ “นี่เธอกล้าสงสัยในความสามารถของเควินงั้นเหรอ?!”

เหล่าบรรดาลุงๆป้าๆคนอื่น ๆ คาดหวังว่าเควินจะช่วยให้พวกเขาได้เงินกลับคืนมา ตอนนี้ชาร์ลีกำลังฮึมฮัมเพลง และมันทำให้พวกเขารู้สึกไม่พอใจ และหงุดหงิดกับเขาเป็นอย่างมาก

เมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียงพึมพำของชาร์ลีพูดอย่างเรียบเฉยว่า “คุณแม่ครับ มันจะดีกว่าถ้าคุณรอที่นี่ มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าเราอยู่เฉย ๆ ไว้ก่อน”

เอเลนพบว่าน้ำเสียงของเขาน่าขยะแขยง และเธอก็ด่าทันที “หุบปากเน่า ๆ ของแกไปเลย! นี่ไม่ใช่ที่ของแกที่จะมาพูด!”

ความหยิ่งผยอง และความเย่อหยิ่งถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเควิน เขาเยาะเย้ยถากถาง “นายมันไม่เก่งสักอย่าง แต่ยังมาขี้อิจฉาคนอื่นอีก นายคิดว่าฉันเป็นเหมือนนายงั้นเหรอ เป็นคนขี้แพ้ที่ทำได้แค่ยืนอยู่ตรงนี้และภาวนางั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นว่าแม่สามีของเขาจะไม่ฟังเขา ชาร์ลียักไหล่ และพูดเบา ๆ ว่า “โอเคครับ งั้นผมรอฟังข่าวดีแล้วกันนะครับ คุณไวท์”

ชาร์ลีผิดหวังในตัวแม่ยายของเขามาก เธอช่างหมกมุ่น และงมงายเกินไป แถมบ่อยครั้งที่เธอก็งมงายกับสิ่งที่มองไม่เห็น พูดให้ชัด ๆ ได้ว่าเธอเป็นหญิงชราที่มีผมยาวมากกว่าปัญญาตัวเอง

เหตุการณ์ในวันนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมากไปกว่าข้อพิพาทเกี่ยวกับการฉ้อโกงทั่วไป แต่ด้วยการมองการณ์ไกลเพียงเล็กน้อย เราจะรู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับอุบายที่เลวร้ายกว่านั้นมาก เอเลนนั้นดื้อรั้นเกินกว่าที่จะฟังเขา และยืนกรานที่จะลุยด้วยตัวเอง มันคงจะดีกว่าถ้าเธอได้เรียนรู้บทเรียนของตัวเองในตอนนี้

แน่นอนว่าเอเลนไม่รู้ว่าชาร์ลีเป็นห่วงเธออย่างแท้จริง เธอจ้องมองเขาอย่างดุร้ายก่อนจะหันไปหาเควิน และกล่าวขอโทษ “เควินได้โปรดอย่าไปคิดมากกับคำพูดของคนอย่างเขา ฉันเชื่อในตัวคุณ…"