กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 347

เวนดี้รู้สึกตื่นเต้นมาก เมื่อคิดว่าในที่สุดเธอก็ได้มีโอกาสแก้แค้นแคลร์และชาร์ลีได้แล้ว เธอจับแขนของเคนเน็ธ อย่างตื่นเต้นขณะที่พาเขาไปหาสองคนนั้น

ทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้ทั้งคู่ เวนดี้ก็พูดอย่างหยิ่งผยองไปว่า “โอ้ ดูสิว่าใครอยู่ที่นี่! กลายเป็นผู้หญิงที่ถูกไล่ออกจากตระกูลวิลสัน และลูกเขยของตระกูลวิลสันที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากเป็นแค่เศษขยะเท่านั้น! คุณทั้งคู่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าร่วมการประชุมสุดยอดครั้งนี้ด้วยเหรอคะ?”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว เวนดี้มองแคลร์ด้วยสายตาดูถูกตั้งแต่ศรีษะจรดเท้า ก่อนที่เธอจะตะคอกอย่างหยิ่งยโสไปว่า “แคลร์ เธอเพิ่งเปิดสตูดิโอของเธอ และตอนนี้เธอยังไม่มีพนักงานแม้แต่คนเดียวเลยด้วยซ้ำ! เธอคิดว่าบริษัทของเธอ มีสิทธิ์ที่จะมาเข้าร่วมการประชุมสุดยอดอุตสาหกรรมเช่นนี้ได้หรอ? ฉันคิดว่า เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ต้องตาบอดแน่ ๆ ที่เชิญเธอมาเข้าร่วมการประชุมสุดยอดในวันนี้!”

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเวนดี้เดินเข้ามาหาพวกเขาเช่นนั้น เขาก็ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เวนดี้เมื่อวันก่อน คุณยังคุกเข่าต่อหน้าเราและร้องขอความเมตตาอยู่เลย แถมคุณย่าของคุณ ยังตบคุณด้วยซ้ำเพราะดูหมิ่นผม ลืมไปแล้วเหรอครับ? ผมคิดว่าคุณควรจะกังวลเกี่ยวกับตัวเองก่อนนะ”

เมื่อเวนดี้ได้ยินชาร์ลีพูดถึงช่วงเวลาแห่งความสิ้นหวังของเธอ เธอก็ยิ่งโกรธมากและตะโกนกลับไปทันทีว่า “ชาร์ลี! แกกล้าพูดกับฉันด้วยท่าทางแบบนี้ได้ยังไง? แกคิดว่าฉันยังเป็นเวนดี้คนเดิมจริง ๆ เหรอ? ให้ฉันบอกอะไรกับแกบางอย่างนะ จากนี้ไป แกจะต้องคุกเข่าต่อหน้าฉันเท่านั้น ถ้าแกต้องการที่จะพูดกับฉัน!”

ชาร์ลีตอบอย่างเหยียดหยามกลับไปว่า “ผมไม่คิดว่าจะมีใครในโลกนี้ที่ทำให้ผมคุกเข่าต่อหน้าพวกเขาได้ ผมจะไม่คุกเข่าต่อหน้าใครโดยที่ไม่มีเหตุผลเลย! ยิ่งไปกว่านั้น คุณคิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมจริง ๆ เหรอ ถึงมีความสามารถทำให้ผมคุกเข่าต่อหน้าคุณได้? คุณคิดว่าคุณเป็นใครกัน?”

เวนดี้ตะโกนอย่างดูถูกกลับไปอีกว่า “ชาร์ลี แกคิดว่าแกยอดเยี่ยมมากสินะ เพียงเพราะหลอกคนร่ำรวยและมีอำนาจเหล่านั้นได้? แกคิดว่าแกสามารถเหยียบย่ำตระกูลวิลสัน ได้จริง ๆ เหรอ? ตระกูลวิลสันไม่ได้เป็นเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว!”

ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะถามไปว่า “ในที่สุด คุณก็หาคนมาช่วยตระกูลวิลสันได้แล้วสินะ?”

เวนดี้ชี้ไปที่เคนเน็ธก่อนที่เธอจะพูดอย่างหยิ่งยโสไปอีกว่า “นี่คือ เคนเน็ธ วิลสัน ประธานแห่ง โมเดสเวย์ กรุ๊ป! ตอนนี้เขายังเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลวิลสันอีกด้วย! เขาได้ตัดสินใจที่จะลงทุนในตระกูลวิลสันแล้ว และเพื่อการเติบโตของ วิลสัน กรุ๊ป เขาจะสนับสนุนเรานับจากนี้ไป! ชาร์ลี แกไม่ได้เป็นเพียงเศษขยะที่ไร้ประโยชน์ แต่แกยังกล้าที่จะหยิ่งผยองต่อหน้าฉันตอนนี้อีกเหรอ? เชื่อไหมล่ะว่า เคนเน็ธ สามารถทำให้สตูดิโอของแคร์ถูกขึ้นบัญชีดำได้ ถ้าเขาได้พูดออกไปตอนนี้! ในเวลานั้น แกก็จะไม่มีที่อื่นให้ไปใน โอลรัส ฮิลส์ อีก!”

จากนั้นเวนดี้ก็มองไปที่แคลร์ด้วยสีหน้าดุร้าย ขณะที่เธอตะโกนว่า “แคลร์! เธอไม่คิดว่าตัวเองยอดเยี่ยมจริง ๆ หรอกนะใช่ไหม? เธอคิดว่า เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป จะสามารถช่วยเธอได้จากการถูกขึ้นบัญชีดำของ วิลสัน กรุ๊ป ได้จริง ๆ เหรอ?”

“ให้ฉันบอกอะไรเธอบางอย่างนะ ฮวงจุ้ยแถวนี้น่ะเปลี่ยนไปแล้ว! ตอนนี้ประธานวิลสัน อยู่เคียงข้าง วิลสัน กรุ๊ป และ วิลสัน กรุ๊ป จะไม่ถูกขึ้นบัญชีดำ แต่เราจะลอยสูงขึ้นไปถึงท้องฟ้าเลยทีเดียวล่ะ!”

“แล้วเธอล่ะแคลร์! ฉันจะทำให้ทุกคนใน โอลรัส ฮิลส์ ขึ้นบัญชีดำสตูดิโอของเธอ! เธอจะไม่เหลืออะไรเลย ในเวลานั้น เธอจะต้องมาคุกเข่ากราบต่อหน้าฉันและคุณย่า เพื่อขอความเมตตา!”

เวนดี้ไม่ได้คาดคิดว่าแคลร์จะเฉยเมยต่อเธอขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะขู่แคลร์อยู่ก็ตาม แต่ดูเหมือนว่าแคลร์จะไม่กลัวเธอเลย!

ท่าทีที่แข็งกร้าวของแคลร์ทำให้เวนดี้โกรธมากยิ่งขึ้น!

เวนดี้ยังคงตะโกนต่อไปอีกว่า “แคลร์ เธอยังหยิ่งผยองได้ยังไง ทั้ง ๆ ที่เธอกำลังจะสูญเสียทุกอย่างที่มีไป? โอเค ก็ได้! รอดูแล้วกันว่า ประธานวิลสันจะทำให้เธอและครอบครัวของเธอถูกโยนทิ้งอยู่ข้างถนนได้อย่างไร เพราะเธอจะต้องสูญเสียทุกอย่างไป!”

ชาร์ลีมองไปที่เคนเน็ธที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เวนดี้ ก่อนที่เขาจะถามพร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไปว่า “ตามคำพูดของเวนดี้ ดูเหมือนว่าคุณมาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้กับตระกูลวิลสันเลยนะครับ?”

ในเวลานี้เคนเน็ธได้แต่จ้องมองไปที่แคลร์

แม้ว่าเวนดี้จะเป็นคนสวย แต่เคนเน็ธก็ไม่ได้คาดคิดว่าแคลร์จะสวยมากขนาดนี้ เมื่อเทียบกับเวนดี้แล้ว เขาได้เหม่อลอยไปชั่วขณะ เพราะกำลังชื่นชมกับความสวยงามที่โดดเด่นของแคลร์อยู่

ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เขาใช้เงินไปแล้ว สิบห้าล้านดอลลาร์ เพื่อคนอย่างเวนดี้ ซึ่งมีเสน่ห์น้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับแคลร์!

เขาลงทุนสิบล้านดอลลาร์ใน วิลสัน กรุ๊ป และให้เวนดี้ ห้าล้านดอลลาร์ เพื่อใช้เป็นเงินค่าขนมของเธอ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะมีลูกเขยที่ไร้ประโยชน์อย่างชาร์ลี จะได้รับพรมากพอที่จะมีภรรยาที่สวยและงดงามเช่นแคลร์ได้ เคนเน็ธรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดและน่ารำคาญมาก!