กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 403

ชาร์ลีหัวเราะดัง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของเจฟฟรีย์ เขาไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนไปกับคำพูดเหล่านั้น แต่กลับมองเจฟฟรีย์ด้วยรอยยิ้มสงบและถามกลับไปว่า “งั้นบอกผมหน่อยสิ ทำไมคุณถึงรู้สึกว่าผมไม่เหมาะสมที่จะอยู่ที่นี่?”

เจฟฟรีย์จ้องกลับไปที่เขาด้วยท่าทางโอ้อวดและตะคอกไปว่า “หือ นายต้องการให้ฉันบอกนายจริง ๆ เหรอ? แน่นอนว่านายไม่เหมาะสมที่จะอยู่ที่นี่! ดูเสื้อผ้าที่โครตทุเรศของนายสิ นายดูแย่ยิ่งกว่าเด็กรับจอดรถเสียอีก!”

ชาร์ลีหัวเราะเบา ๆ “ผมจะสวมใส่อะไร มันก็คือเรื่องส่วนตัวของผม กลอเรียส คลับ มีระเบียบในการแต่งตัวที่ลูกค้าต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดอย่างนั้นเหรอครับ?”

เจฟฟรีย์หัวเราะเยาะ “เเน่นอนว่าไม่ใช่ นายสามารถสวมใส่อะไรก็ได้ตามที่นายต้องการ แต่นี่คือคลับสำหรับสมาชิกเท่านั้น! ห้ามผู้ที่ไม่ใช่สมาชิกเข้ามาโดยเด็ดขาด!” เขามองไปที่ชาร์ลีอย่างเหยียดหยาม “นายเป็นสมาชิกระดับคลาสสิกที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”

ชาร์ลีส่ายหัวเบา ๆ “เปล่า”

“ถ้าอย่างนั้น นายเป็นสมาชิกระดับซิลเวอร์สินะ?”

“เปล่า”

เสียงเย้ยหยันดังก้อง “อย่าบอกนะว่า นายเป็นสมาชิกระดับ วีไอพี โกลด์น่ะ!”

ชาร์ลีกางมือออกมาอย่างลวก ๆ “ไม่ใช่”

เจฟฟรีย์หัวเราะ “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! โอ้พระเจ้า พวกเหลือขอตัวน้อยที่น่าสมเพช! นายจะบอกฉันว่า นายเป็นสมาชิกระดับวีไอพีใช่ไหม? เท่าที่ฉันรู้ ในโอลรัส ฮิลส์ มีไม่เกินสิบคนที่สามารถเป็นสมาชิกระดับวีไอพีได้!”

ชาร์ลียิ้มอย่างอ่อนโยน พร้อมฉีกยิ้มโชว์ฟันขาวสองแถว ก่อนจะพูดไปว่า “ไม่ใช่ ลองทายอีกครั้งสิ”

เจฟฟรีย์ขมวดคิ้วด้วยความสับสน “แล้วนายเป็นระดับไหนกันแน่? ฉันพนันได้เลยว่า นายแค่แอบเข้ามาในตอนที่ไม่มีใครเห็น อยากทานอาหารฟรีที่นี่ล่ะสิ ฉันพูดถูกใช่ไหมล่ะ?”