กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 420

"ว่าไงเเกิดอะไรขึ้น? เสียงดังอะไรกัน?”

คุณฮิกส์ตัวสั่นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียง เขาหันกลับมา และพูดด้วยความเคารพว่า “ดอน อัลเบิร์ต คุณแช่น้ำพุร้อนเสร็จแล้วหรือครับ? เป็นยังไงบ้างครับ?”

“ก็ดี” อัลเบิร์ตตอบอย่างเฉยเมยแล้วถามว่า “นายกำลังทำอะไรอยู่?”

อัลเบิร์ตพูดขึ้น ขณะที่เดินไปที่จอดรถกับคนของเขา

“โอ้ มันเป็นแค่พวกสวะที่น่าสมเพชที่กล้ามามีปัญหากับคุณลอยด์น่ะครับ ผมกำลังจะล้างแค้นให้เขา ไอ้เด็กคนนี้ไม่ได้มีความสามารถอะไรมากนัก แต่มีความอวดดีมากเลยครับ”

มาร์คัสจับท้อง "สวัสดีครับลุงโรดส์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"

อัลเบิร์ตมองเขาแล้วหัวเราะ “โอ้ คุณนี่เองมาร์คัส! เฮ้ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นกัน? คุณจะมาแพ้ในโอลรัส ฮิลล์ ได้อย่างไรกันครับเนี่ย? คุณทำให้ชื่อเสียงของพ่อคุณต้องอับอายนะ!”

พ่อของอัลเบิร์ตและมาร์คัสค่อนข้างสนิทกัน มาร์คัสจึงถือได้ว่าเป็นหลานชายของเขา เขาพูดค่อนข้างตรงไปตรงไป และเป็นผู้ใหญ่

มาร์คัสไม่กล้าคุยกับอัลเบิร์ตเขาจึงพูดอย่างอาย ๆ ว่า “ลุงโรดส์ครับ ผมดันไปเจอไอ้ขี้แพ้มา ผมจะสอนให้เขารู้ว่า เขาจะเจออะไรกับการมายุ่งกับผม!”

อัลเบิร์ตตอบกลับว่า “ฮ่าฮ่า! ฉันอยากรู้ อยากเห็นจังว่าใครกล้าพอที่จะมามีปัญหากับนาย”

อัลเบิร์ตเดินไปข้างหน้า เขาผลักคนของเขาออกไป และมองไปที่ฝูงชน เขาสะดุดกับชาร์ลีที่ดูไร้อารมณ์

ชาร์ลีมองกลับไปที่อัลเบิร์ต และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อัลเบิร์ต คุณคงอยากรู้เรื่องชาวบ้านใช่ไหม?”

เหงื่อเย็นผุดบนหน้าผากของอัลเบิร์ตทันที!