กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 426

ฮิกส์รีบยื่นโทรศัพท์มือถือให้อัลเบิร์ตก่อนที่เขาจะพูดว่า “ดอน อัลเบิร์ต ประธานคาเมรอนต้องการคุยกับคุณ”

ทันทีที่อัลเบิร์ตหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ไอแซคก็ตำหนิเขาทางโทรศัพท์ทันทีว่า “ดอน อัลเบิร์ต มีเรื่องอะไรกับคุณ? ใครให้สิทธิ์คุณในการสร้างปัญหาในถิ่นของฉัน? ตอนนี้คุณพยายามจะต่อต้านฉันอยู่หรือเปล่า? คุณไม่หยิ่งเกินไปหน่อยเหรอ!”

ในเวลานี้อัลเบิร์ตตอบอย่างจริงจังว่า “ประธานคาเมรอน ผมไม่ใช่คนที่ทำให้เกิดปัญหาที่นี่นะครับ ในความเป็นจริง มาร์คัสเป็นคนที่ทำให้ปรมาจารย์เวดไม่พอใจ และคุณฮิกส์ผู้จัดการของคุณเป็นคนที่ต้องการช่วยมาร์คัสสอนบทเรียนให้ปรมาจารย์เวด! คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ล่ะครับ?”

ไอแซคโพล่งทันที “คุณเวด? คุณหมายถึงคุณชาร์ลี เวด ใช่ไหม?”

“แน่นอน ผมกำลังพูดถึงเขาสิครับ คุณเวดคนไหนที่ผมจะพูดถึงล่ะครับ?” อัลเบิร์ตถามขณะที่เขาหัวเราะ

ไอแซคผวา!

คาดไม่ถึงว่าสุนัขที่อยู่ใต้มือของเขาเพิ่งกัดเจ้าของ!

ไอ้เวรเอ้ย!

ดังนั้นไอแซคจึงรีบพูดว่า “อัลเบิร์ต ผมอยากให้คุณเปิดลำโพงเดี๋ยวนี้!”

อัลเบิร์ตเปิดลำโพงของโทรศัพท์มือถือทันที และในเวลานี้ทุกคนสามารถได้ยินเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของไอแซคจากปลายสาย "ฮิกส์ นายมันไอ้ชาติชั่ว! นายสายตาสั้นเหรอไง? นายทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคืองได้อย่างไรกัน! นายอยากตายแล้วงั้นเรอะ?”

ฮิกส์ตกใจมากเมื่อได้ยินคำพูดของไอแซค และอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นด้วยความตกใจ “ประธานคาเมรอน ผมไม่รู้จักคุณเวดคนนี้นะครับ หรือว่าเขาเป็นใคร…”

ไอแซคยังคงดุเขาทางโทรศัพท์ว่า “นายหาเรื่องให้ตัวเองดังนั้นอย่าตำหนิฉันที่ไม่แสดงความเมตตาต่อนาย”