กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 456

เคียนคว้าคอหมออย่างโมโห “ถ้าผมรู้ว่าผมทำไปทำไม ผมยังต้องมาคุณอีกหรือไง! ล้างกระเพาะผมเดี๋ยวนี้!”

หมอรู้สึกรำคาญกับท่าทีของเคียน แต่ในฐานะหมอมืออาชีพ เขาจึงลุกขึ้นและสั่งพยาบาลว่า “เตรียมเครื่องมือล้างกระเพาะเดี๋ยวนี้!”

พยาบาลพยักหน้าอย่างร้อนรน และเริ่มเตรียมตัวสำหรับขั้นตอนต่อไป

เพียงไม่นาน เคียนก็รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรงเหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านสมองของเขา จากนั้นเขาก็สูญเสียความรู้สึกทั้งหมด และสิ่งที่เขาคิดได้ก็คือ - ตอนนี้เขาอยากกินอึ!

เขาโพล่งขึ้นมาทันที “ห้องน้ำอยู่ไหน? ห้องน้ำอยู่ที่ไหน?!”

หมอชี้ไปทางขวาแล้วพูดว่า “เลี้ยวขวาไปจนสุดทาง”

เคียนรีบวิ่งออกจากห้องรักษาและวิ่งไปที่ห้องน้ำ

ผู้ดูแลและเพื่อน ๆ รีบเดินตามเขาไปในทันที

เมื่อเคียนรีบเข้าไปในห้องน้ำ เขาผลักเปิดประตูแรก แทนที่จะใช้มัน เขากลับมองเข้าไปในโถสุขภัณฑ์ และพบว่ามันว่างเปล่า จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องถัดไปทันที

ฝูงชนต่างตกใจกับการกระทำของเขา เขา… เขาอยากกินมันอีกครั้งงั้นเหรอ?!

เมื่อเคียนเปิดประตูห้องน้ำห้องที่สอง มีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างใน ขณะที่เขากำลังจะกระโดดใส่เขา ทุกคนก็ดึงเขาออกมาอย่างหมดหวังและตะโกนว่า “ไม่ เคียน ไม่!”

เคียนร้องลั่นอย่างบ้าคลั่ง “ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันไป! อยากกินจัง! ฉันอยากกินมัน!”

เพื่อนของเขาตกใจสุดขีด! เขาเป็นอะไร?! ทำไมจู่ ๆ เขาถึงกลายเป็นคนบ้าเช่นนี้? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้อยากกินอึมากขนาดนี้?

ผู้ดูแลตะโกนว่า “เร็ว พาเขาออกไปจากที่นี่!”

ดังนั้น เพื่อนของเขาจึงรีบดึงเขา และลากเขาออกจากห้องน้ำ