กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 509

ชาร์ลีไม่ได้แปลกใจมากนักเมื่อจอร์แดนกลับคำพูดของเขา อันที่จริงเขาคาดไว้แล้ว

เมื่อในตระกูลมีลูกมากกว่าหนึ่งคน เป็นเรื่องปกติที่พ่อแม่จะปฏิบัติต่อลูกหลานแต่ละคนอย่างยุติธรรมและเท่าเทียมกันได้ยาก

คุณท่านวิลสันเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด เธอไม่ชอบแคลร์มากเพราะเธอไม่เชื่อฟังเธอด้วยการอยู่กับชาร์ลี ดังนั้นเธอจึงชอบเวนดี้ผู้เชื่อฟังมากกว่า

จอร์แดนไม่เคยถือว่าเลียมเป็นลูกชายของตัวเองเลย เขาเลี้ยงเลียมให้เป็นคนรับใช้ในตระกูลวีเวอร์เท่านั้น แล้วเขาจะมอบธุรกิจของตระกูลให้เขาได้อย่างไร?

ชาร์ลีจ้องไปที่จอร์แดน และถามอีกครั้ง “ผมจะให้โอกาสคุณครั้งสุดท้ายในการแก้ไขปัญหาตำแหน่งประธาน คิดให้ดีก่อนจะพูดอะไรออกมานะครับ”

จอร์แดนเยาะเย้ย “ผมไม่ต้องคิดหรอก ผมจะบอกอะไรคุณให้อีกครั้ง ผมจะไม่ปล่อยให้เลียมเป็นประธาน! บอกตามตรง ผมไม่เคยคิดที่จะเลือกเขาเป็นประธานเลยด้วยซ้ำ แม้ว่าเขาจะช่วยตระกูลวีเวอร์ในวันนี้ สำหรับผมแล้ว เขาก็เป็นแค่ลูกชายนอกสมรส ไอ้สารเลวที่เกิดมาจากอีตัวในหมู่บ้านโดยที่ผมไม่ได้ยินยอม!”

จากนั้นเขาก็หันไปหาเลียม และตะโกนว่า “และแก ไอ้หมาเนรคุณ! ฉันเลี้ยงแกไว้ในบ้านมาหลายปีแล้ว เพื่อให้แกเป็นหมาที่เชื่อฟัง! กล้าดียังไงมาแย่งตำแหน่งประธาน! ถ้าฉันรู้ว่าแกโลภและเนรคุณแค่ไหน ฉันจะไม่พาแกกลับมาตั้งแต่แรก! ฉันควรจะโยนแกลงไปในทะเลสาบที่ภูเขาหลังจากที่แม่แกคนนั้นตายไปแล้ว!”

เลียมจ้องกลับมาที่จอร์แดนด้วยความตกใจ “จอร์แดน วีเวอร์ คุณดูถูกผมได้ แต่ห้ามดูถูกแม่ของผม!”

"แม่ของแก?" จอร์แดนยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ก็แค่อีตัวในหมู่บ้านที่ฝันใหญ่เท่านั้นแหละ และเธอยังฝันที่จะแต่งงานกับฉันอีกด้วย! ผู้หญิงไร้ยางอาย! เธอทำให้ฉันรู้สึกแย่สุด ๆ เลยแหละ!”

เลียมตัวสั่นด้วยความโกรธ เขากำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่แขน “จอร์แดน วีเวอร์ คุณดูถูกแม่ของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมจะฆ่าคุณ!"

เขากำลังจะพุ่งไปข้างหน้าเมื่อชาร์ลียืนขวางทาง และพูดอย่างราบเรียบว่า “เลียม หยุด อย่าใช้มือสกปรกกับชายชราที่พิการแบบนั้น มันจะทำให้ชื่อเสียงของคุณเสื่อมเสียในฐานะหัวหน้าตระกูลวีเวอร์ ซึ่งเป็นประธานของวีเวอร์ เภสัชกรรม”

ทุกคนอ้าปากค้างด้วยความงุนงงกับคำพูดตรง ๆ ของชาร์ลี

จอร์แดนผงะแล้วหัวเราะอย่างชั่วร้าย และพูดว่า “ไอ้หนู คุณตลกมาก รู้ตัวไหม? คุณคิดว่าคุณมีคำพูดสุดท้ายเกี่ยวกับธุรกิจของตระกูลเราแล้วงั้นเหรอ?”