กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 517

เคนเน็ธเงยหน้าขึ้นมองคุณท่านวิลสัน และคนอื่น ๆ ในครอบครัว เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับสถานะทางตระกูลที่จะเสื่อมเสียเลยแม้แต่น้อย

ตอนนี้สิ่งที่เขาคิดได้คือต้องกลับไปที่อีสต์ คริฟฟ์โดยเร็วที่สุด จากนั้นก็ไปพบแพทย์ที่ดีที่สุดในเมืองเพื่อรักษาโรคหย่อนสมรรถภาพทางเพศของเขา

คุณท่านวิลสันเดินไปข้างหน้าเพื่ออ้อนวอนเขาอีกครั้ง แต่เคนเน็ธผลักเธอออกไปอย่างหงุดหงิดและพูดว่า “พอแล้ว ฉันต้องเก็บข้าวของเดี๋ยวนี้ จบการสนทนา”

ใบหน้าของคุณท่านวิลสันซีด “ไม่นะ เคนเน็ธ คุณทิ้งพวกเราไว้แบบนี้ไม่ได้ คุณรู้ว่าตอนนี้เราเป็นอย่างไร หากปราศจากความช่วยเหลือของคุณ เราจะล้มละลาย…”

จากนั้นเธอก็ขยิบตาให้เวนดี้

เวนดี้เกาะแขนของเคนเน็ธและอ้อนวอน “เคนเน็ธ คุณย่าพูดถูก นอกจากนี้ คุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการลงทุนแปดสิบล้านดอลลาร์ในบริษัทของเราเหรอคะ? คุณให้เงินเราแค่สิบล้านเท่านั้น ยังไม่เพียงพอที่จะแก้ไขวิกฤติของเราเลย!”

จากนั้น เธอกล่าวเสริมว่า “ทำไมคุณไม่ให้เงินเจ็ดสิบล้านที่เหลือแก่เราเพื่อให้บริษัทอยู่ได้ก่อนล่ะคะ? บางทีเราอาจจะพร้อมขึ้นแล้วเมื่อคุณกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์อีกครั้ง”

ตระกูลที่เหลือมองเขาอย่างมีความหวังและสิ้นหวัง เคนเน็ธสามารถออกไปได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ แต่เขาต้องให้เงินพวกเขาก่อนจะจากไป ไม่เช่นนั้นตระกูลของวิลสันจะต้องหมดหนทาง

แฮโรลด์เดินไปข้างหน้าด้วย “เคนเน็ธ ทุกคนในแวดวงชนชั้นสูงในเมืองรู้ว่าน้องสาวของผมเป็นคนรักของคุณ ชื่อเสียงของเธอค่อนข้างมัวหมองอยู่ในขณะนี้ ถ้าคุณจากไป เธอจะกลายเป็นตัวตลก!”

พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเคนเน็ธจะโกรธเคืองกับคำพูดของพวกเขา!

เขาสาปแช่ง ใบหน้าของเขามืดมนราวกับเมฆฝนฟ้าคะนอง “เงิน เงิน เงิน! สิ่งที่พวกคุณคิดได้คือเงิน! นายควรจะดีใจที่ฉันไม่ได้เอาเงินสิบล้านคืนมา กล้าดียังไงมาขอเงินเพิ่มจากฉันอีก? อย่าทำให้ฉันหัวเราะสิ!”

คุณท่านวิลสันไม่อยากยอมแพ้ เธอหลั่งน้ำตาสองสามหยดแล้วพูดว่า “เคนเน็ธ ได้โปรด เราต้องการความช่วยเหลือจากคุณจริง ๆ !”