กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 531

เอเลนไม่รู้ว่าทั้งคริสโตเฟอร์ และฮันนาห์ได้เริ่มวางแผนที่จะขโมยทรัพย์สินของเธอ และวิลล่าสุดหรูที่ธอมป์สัน เฟิร์สซึ่งมีชาร์ลีลูกเขยของเธอเป็นเจ้าของ

เธอยังคงเล่นไพ่นกกระจอกที่วิลล่าของซัมเมอร์กับเพื่อน ๆ จนถึงดึก แถมยังไม่สนใจที่จะกลับบ้านเพื่อทานอาหารค่ำ ผู้หญิงทั้งสี่คนตัดสินใจสั่งเคเอฟซีมากินที่บ้านแทน พวกหล่อนกำลังกินไก่ขณะที่เพลิดเพลินกับน่องไก่ และเกมไพ่นกกระจอก พวกหล่อนไม่สามารถหยุดยิ้มได้ในขณะที่กำลังเล่นเกมไพ่นกกระจอกต่อไป

ชาร์ลีเตรียมอาหารเย็นเสร็จแล้ว และกำลังเพลิดเพลินอาหารกับภรรยาและพ่อตาของเขาในเวลานี้ แคลร์อดไม่ได้ที่จะบ่นเมื่อเห็นว่าแม่ของเธอไม่อยู่บ้านเลย หลังจากนั้น แคลร์ก็พูดว่า “พ่อคะ! พ่อช่วยเริ่มคุมแม่บ้างได้ไหมคะ? พ่อควรพยายามหยุดแม่จากการเล่นไพ่นกกระจอกและการพนันตลอดเวลาได้แล้วนะคะ!”

“ให้คุมแม่น่ะเหรอ?” จาค็อบพ่นลมหายใจก่อนจะพูดว่า “พ่อไม่มีความสามารถที่จะทำอย่างนั้นได้หรอกนะ ทำไมลูกไม่ลองดูแทนล่ะ? ถ้าพ่อสามารถควบคุมแม่ของลูกได้จริง ๆ ลูกคิดว่าวันนี้พ่อจะอยู่ในสภาพนี้ไหมล่ะ? ลูกรู้ไหมว่าทำไมคุณย่าของลูกถึงชอบลุงของลูกแทนที่จะเป็นพ่อ?”

แคลร์ประหลาดใจมากเมื่อถามพ่อของเธอว่า “คงเป็นเพราะแม่ใช่ไหมคะ?”

“เพราะแม่ของลูกนั่นแหละ!” จาค็อบตอบขณะถอนหายใจ “ในตอนแรก คุณปู่และย่าของลูกไม่อนุญาตให้พ่อแต่งงานกับแม่ของลูกหรอกนะ ถ้าแม่ของลูกไม่ได้ท้องขึ้นมา ปู่ของลูกก็จะไม่มีวันยอม และประนีประนอมให้เกิดขึ้นได้หรอก”

ชาร์ลีประหลาดใจมากเมื่อได้ยินคำพูดของพ่อตา เขาไม่เคยคาดคิดว่าแม่ยาย และพ่อตาของเขาจะมีลูกก่อนแต่งงาน!

ในเวลานี้ จาค็อบบอกแคลร์ต่อไปว่า “ที่จริงแล้ว คุณย่าของลูกไม่เคยชอบแม่ของลูกเลย ความจริงข้อนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลยแม้จะผ่านไปกว่ายี่สิบปีแล้วก็ตาม”

"ทำไมเหรอคะ?" แคลร์รู้สึกงงงวยมากในเวลานี้ “ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบแม่ของหนู แต่คุณย่าก็ควรลดอคติทั้งหมดของเธอลงหลังจากผ่านไปกว่ายี่สิบปีแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

จาค็อบตอบว่า “ย่าของลูกคิดว่าแม่ของลูกดูถูกครอบครัวของเธอเองเพียงเพราะพวกเขาค่อนข้างจน”

แคลร์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในเวลานี้ หลังจากนั้นเธอพูดว่า “หนูรู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่หนูจะพูดแบบนี้ แต่หนูรู้สึกว่าคุณย่าของหนูก็ไม่ได้ดีไปกว่าแม่ของหนู…”

“ลูกพูดถูก” จาค็อบพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “พ่อคิดว่าสาเหตุหลักที่ย่าของลูกไม่ชอบแม่ของลูกมากก็เพราะเธอรู้สึกว่าเธอมีความคล้ายคลึงกับตัวเองมากเกินไป…”