กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 562

"เงินเดือนสูง?" แอรอนขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้ม “แล้วต้องการสูงแค่ไหน? สี่ถึงห้าพันพอจะจ้างนายเป็นเชฟได้หรือเปล่า?”

เจคต้องการเอาใจพ่อตาของเขา เขาจึงพูดว่า “พ่อครับ เขาเป็นถึงลูกเขยของเพื่อนพ่อ ผมต้องให้สวัสดิการเพิ่มเติมแก่เขา โอเค งั้นผมจะให้คุณเดือนละหมื่นเลยแล้วกันนะ!”

ชาร์ลีหัวเราะอย่างสนุกสนานและพูดว่า “ขอโทษทีนะ แต่ผมไม่ต้องการเงินหรอก”

แอรอนขมวดคิ้วสับสน “ไม่ต้องการเงิน แล้วต้องการอะไร?”

“ใครที่จ้างผมต้องให้ผมแต่งงานกับลูกสาวของเขา ดูอย่างพ่อตาของผมสิ เขาต้องการจ้างให้ผมทำงานบ้าน เขาก็ให้ผมแต่งงานกับลูกสาวสุดที่รักของเขา ดังนั้น แอรอน ถ้าต้องการจ้างผม คุณต้องให้ผมแต่งงานกับลูกสาวของคุณด้วย!”

ใบหน้าของแอรอนแดงก่ำด้วยความโกรธขณะที่เขาตะโกนว่า “เนรคุณมาก! นี่ฉันใจดีให้งานนาย และนี่คือวิธีที่นายตอบแทนกันเหรอ?!”

เจคโกรธเช่นกัน เขาพลันจ้องชาร์ลีและพูดว่า “นี่ เพื่อน พ่อตาของฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว และเธอเป็นภรรยาฉันด้วย! ระวังคำพูดนายหน่อย ไม่งั้นฉันจะฆ่านาย!”

ชาร์ลีหัวเราะคิกคัก “พวกคุณนี่ตลกมาก ผมเคยขอให้พวกคุณเสนองานให้ผมเหรอ? พวกคุณเริ่มก่อนเอง เริ่มตั้งแต่ที่พวกคุณอยากจะให้งานแย่ ๆ กับผม ผมก็แค่บอกข้อกำหนดและเงื่อนไขเท่านั้น ก็แค่ตอบว่าใช่ ถ้าเห็นด้วย หรือ ตอบไม่ใช่ ถ้าไม่ได้เห็นด้วย มันไม่ปกติตรงไหนเหรอครับ?”

เจคพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ทำไมถึงร้องขออะไรที่ไร้สาระแบบนี้? นี่มันหาเรื่องกันกันชัด ๆ !”

ชาร์ลีพูดเรียบ ๆ “ไม่ ผมไม่ได้หาเรื่อง นั่นคือสภาพผมที่เป็นตลอดมา พูดตามตรง ผมแต่งงานกับภรรยามานานกว่าสามปีแล้ว ตลอดสามปีที่ผ่านมา ผมทำงานบ้านทุกอย่างที่บ้าน ทำอาหาร ทำความสะอาด ไปตลาด นั่นคือขอบเขตงานผม และเงินเดือนผมคือภรรยา หากคุณต้องการจ้างผม คุณก็ต้องทำตามเงื่อนไขผม ถ้าทำได้ นั่นก็ดีนะ แต่ถ้าทำไม่ได้ก็หุบปากไป ง่าย ๆ เลย คุณไม่เข้าใจการแลกเปลี่ยนแบบนี้เหรอ?”