กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 604

ลินดาตกใจกับคำพูดของชาร์ลี เธอคร่ำครวญและพูดว่า “คุณเวด ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันขอโทษ! ฉันสามารถให้เงินทั้งหมดแก่คุณได้! ฉันมีรายได้ค่อนข้างมากตอนที่ฉันอยู่ที่มาเก๊า และฉันมีเงินทั้งหมดยี่สิบล้านในมือ ฉันสามารถให้เงินทั้งหมดนั้นแก่คุณได้ ได้โปรดไว้ชีวิตลูก ๆ ของฉันด้วย!”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดแอพธนาคารบนมือถือ และแสดงยอดเงินคงเหลือในบัญชีให้ชาร์ลีดู

อันที่จริง มันมีมากกว่า 21 ล้านในบัญชีส่วนตัวของเธอ

ชาร์ลีพูดเรียบ ๆ “บริจาคเงินเข้าบัญชีบริจาคทางการของมูลนิธิแก่งความหวังสิ!”

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ค้นหาบัญชีทางการ แสดงให้ลินดาดู และพูดอย่างเย็นชาว่า “โอนเดี๋ยวนี้”

“คุณเวด คุณจะปล่อยฉันหลังจากที่ฉันบริจาคเงินแล้วใช่ไหม?”

“โอ้? คุณต้องการต่อรองเหรอ?”

ลินดาตกใจมาก เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอ กรอกหมายเลขบัญชีที่ชาร์ลีแสดงให้เธอเห็นและบริจาคเงินทั้งหมดให้กับองค์กรการกุศล

เธอส่งโทรศัพท์ให้ชาร์ลีและร้องไห้ “คุณเวด ฉันบริจาคเงินทั้งหมดแล้ว ยอดคงเหลือในบัญชีฉันเป็นศูนย์ ตอนนี้ปล่อยฉันไปได้ไหม?”

หลังจากตรวจสอบการบริจาคแล้ว เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมว่าตอนนี้คุณเป็นหนี้ผมร้อยล้านจากเกมเป่ายิ้งฉุบ หากหัก 21 ล้านจากที่คุณบริจาค คุณยังเป็นหนี้ผมอยู่เจ็ดสิบเก้าล้าน”

“คุณเวด ยี่สิบเอ็ดล้านนั้นคือทั้งหมดที่ฉันมี…”

ชาร์ลีพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ “ผมบอกคุณแล้วใช่ไหม ว่าจะส่งคุณและครอบครัวไปที่เหมืองถ่านหินเพื่อทำงาน คุณจ่ายหนี้เจ็ดสิบเก้าล้านดอลลาร์ด้วยเงินเดือนสองพันดอลลาร์ของคุณ แล้วผมจะปล่อยคุณไปหลังจากที่คุณเคลียร์หนี้แล้ว”

“คุณเวด ที่ว่าเดือนละสองพัน เราจะต้องทำไปอีกสองหมื่นสี่พันปีเท่านั้น เราไม่สามารถล้างหนี้ได้เลยกระทั่งเราตาย!”