กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 704

แต่อย่างไรก็ตาม การจัดเตรียมอาหารค่ำของดอน อัลเบิร์ตในคืนนี้นั้นฟุ่มเฟือยมากจนจาค็อบตกตะลึง

หอยเป๋าฮื้อสองหัวที่ดีที่สุดหนึ่งตัวสำหรับแต่ละตัวมีราคา 8,880 ดอลลาร์ต่อคน นอกเหนือจากเห็ดทรัฟเฟิลดำ คาเวียร์และอาหารอื่น ๆ ที่ราคาสูงถึงหลายพันดอลลาร์สำหรับการเสิร์ฟแต่ละครั้ง

เขาคาดว่าอาหารค่ำนี้มีมูลค่าอย่างน้อยสองถึงสามล้าน!

จาค็อบไม่เคยกินอาหารราคาแพงแบบนี้มาตลอดชีวิต เขาสั่นด้วยความยินดีและพูดกับอัลเบิร์ตว่า “คุณโรดส์ ขอบคุณมากสำหรับการต้อนรับของคุณ! ผมซาบซึ้งจริง ๆ !”

อัลเบิร์ตยิ้มอย่างแผ่วเบา หยิบนามบัตรจากกระเป๋ากางเกง แล้วพูดขณะยื่นให้จาค็อบ “คุณวิลสัน นี่คือนามบัตรของผม โปรดเก็บไว้! ครั้งหน้าถ้าคุณต้องการมาที่เฮเว่น สปริงส์อีกครั้ง เพียงโทรหาผมแล้วผมจะจองไดมอนด์ สวีท ให้คุณทันทีเลยครับ”

จาค็อบยิ้มขณะถือนามบัตรเหมือนเด็กที่ได้รับอมยิ้ม

คนในสมาคมต่างเห็นเหตุการณ์นี้ด้วยความประหลาดใจ!

จาค็อบสุดยอดจริง ๆ ! ดอน อัลเบิร์ตผู้มีชื่อเสียงและยิ่งใหญ่ กลายเป็นเหมือนพ่อบ้านผู้ถ่อมตนต่อหน้าเขาโดยไร้ซึ่งคุณสมบัติของราชาแห่งโลกใต้ดินเลย

อัลเบิร์ตไม่เพียงแต่เสิร์ฟอาหารและเทไวน์ให้พวกเขาเท่านั้น แต่ยังเทไวน์ขาวให้ตัวเอง เขาไปหาจาค็อบและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณวิลสัน นี่ของคุณครับ!”

จาค็อบหยิบแก้วของเขาขึ้นทันที เขาชนแก้วกับแก้วของอัลเบิร์ตและดื่มไวน์

เขาอดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงออกมา “ว้าว ไวน์นี่ละมุนจริง ๆ!”

อัลเบิร์ตพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่คือชาร์ดอนเนย์อายุสี่สิบปี ซึ่งราคาขวดละประมาณหกหลัก คุณวิลสัน ถ้าคุณชอบ ดื่มมันอีก ผมจะให้คนนำขวดอีกสองขวดมาที่ห้องในภายหลัง!”