กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 762

เคียบเข้าไปข้างหน้าและเขาก็ซัดคนขับรถคนนั้น!

คนขับตะโกนด้วยความเจ็บปวด เขาไม่ต้องการที่จะตอบโต้เคียนกลับ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันตัวเองจากการถูกต่อย เมื่อเขาทนไม่ไหวแล้ว เขาก็รีบดึงกางเกงขึ้นและวิ่งออกจากห้องน้ำ ไม่สนใจแม้แต่จะเช็ดก้นก่อน

เคียนตะโกนข้างหลังเขา “นี่ ไอ้ชั่ว! อย่ามาบังอาจหนีฉัน! ฉันจะหักขาแก!”

เมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า เขาก็รู้สึกเวียนหัวและคร่ำครวญเบา ๆ “โอ้ ให้ตายสิ…”

เขารู้ว่าเวลานั้นมาถึงแล้ว!

ในทันที จิตสำนึกของเคียน เว็บบ์ ก็ถูกแทนที่ด้วยความอยากที่น่าขยะแขยง ดวงตาของเขาเป็นประกายอย่างมีความสุข เมื่อเห็นกองขับถ่ายแสนสกปรกของคนขับรถที่ทิ้งไว้ เขาวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ นั่งยอง ๆ เอื้อมมือไปในโถส้วม เขาคว้าอุจจาระ แล้วยัดเข้าปาก…

คนรับใช้สองสามคนเหลือบมองอย่างสับสนเมื่อเห็นคนขับวิ่งออกจากห้องน้ำขณะถือกางเกงของเขา จากนั้นความสับสนก็กลายเป็นความตกใจและความขยะแขยง เมื่อเหลือบเห็นเคียนนั่งยอง ๆ อยู่หน้าโถชักโครก ตักและกินอุจจาระด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าของเขา พวกเขาเริ่มอาเจียนทีละคน

หนึ่งในนั้นตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “เร็วเข้า หยุดเขา! เขาต้องกินของที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้วในหม้อแรงดัน เขากินมันสด ๆ ไม่ได้ มันจะทำให้เขาป่วย!”

คนรับใช้อาเจียนขณะลากเคียนออกจากโถชักโครกด้วยกำลังอย่างมาก

เคียนไม่ได้อยู่ในจิตใต้สำนึกที่ถูกต้อง เมื่อเขาอยู่ใน 'โหมดนี้' เขารู้กระวนกระวายกับกลุ่มคนที่พยายามจะหยุดเขาไม่ให้เพลิดเพลินกับ 'อาหารอันโอชะ' ของเขา และตะโกนว่า “ไอ้พวกชั่ว ปล่อยฉัน ฉันจะฆ่าพวกแก!”

เมื่อเขาอ้าปาก กลิ่นเหม็นก็ลอยออกมาและเศษอุจจาระก็พ่นใส่บนหน้าของคนรับใช้ พวกเขาอยากจะตายตรงนั้นทันที

เมื่อได้ยินความโกลาหล คนรับใช้มากขึ้นก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา ชายคนหนึ่งที่อุ้มเคียนและตะโกนสุดเสียง “ไปเอามันมาให้เขา! เร็ว!"

"ได้! ได้!" หนึ่งในนั้นหันหลังและวิ่งออกไป

ถึงตอนนี้ ทุกคนในบ้านรู้ดีว่าเมื่อเคียนอยู่ในโหมดนี้ เขาจะไม่สงบลงจนกว่าเขาจะรู้สึกอิ่ม ดังนั้นทางออกเดียวคือต้องเอา “อาหาร” ที่ผ่านการฆ่าเชื้อมาให้เขาอย่างรวดเร็ว