กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 793

หลังจากที่คุณท่านวิลสันและคริสโตเฟอร์ฟาดฟันกัน นั่นจึงทำให้เกิดรอยร้าวที่ไม่อาจแก้ไขได้ในหัวใจของทั้งคู่

ในที่สุด หญิงชราก็ตัดสินใจเก็บเงินเพียงห้าหมื่นดอลลาร์เพื่อใช้เป็นค่าครองชีพในตระกูลที่มีสี่คน หลังจากนั้นเธอก็จ่ายเงินส่วนที่เหลือให้กับธนาคารทั้งสองแห่ง

หลังจากที่ธนาคารได้รับส่วนหนึ่งของเงินกู้แล้ว ผู้รับผิดชอบแผนกทวงถามหนี้ก็ไว้หน้าให้กับคุณท่านวิลสันอย่างมาก เขาตัดสินใจที่จะให้ตระกูลวิลสันได้ผ่อนผันและขยายระยะเวลาการจ่ายคืนให้กับตระกูลวิลสันเพื่อรวบรวมเงินเพิ่มในการจ่ายหนี้ของพวกเขา

ในที่สุด คุณท่านวิลสันก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เธอยังคงหวังให้ วิลสัน กรุ๊ป กลับมาฟื้นคืนชีพได้อีกครั้ง เธอรู้สึกราวกับว่าเธอจะมีโอกาสพลิกสถานการณ์ได้อย่างแน่นอน ตราบใดที่เธอสามารถชะลอการล้มละลายของ วิลสัน กรุ๊ป ได้

บางทีเธออาจจะรอเคนเน็ธ วิลสันคนต่อไป

ในเวลานี้ ตระกูลวิลสันกำลังประสบปัญหามาก อย่างไรก็ตาม จากการคิดคำนวณแล้ว พวกเขาต้องการเงินเพียงสิบล้านดอลลาร์เพื่อเอาชนะวิกฤตนี้

หากพวกเขาสามารถพบนายใหญ่อีกคน อย่างเคนเน็ธ วิลสัน คนที่มีทรัพย์สินมูลค่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์ พวกเขาก็จะวางใจให้อีกฝ่ายช่วยวิลสัน กรุ๊ป เมื่อถึงเวลานั้น คุณท่านวิลสันก็จะสามารถนำตระกูลวิลสันกลับมาสู่ความรุ่งโรจน์เหมือนในอดีตได้อีกครั้ง

ในเวลานี้ คุณท่านวิลสันที่เต็มไปด้วยความปรารถนาและความคาดหวัง ส่วนคริสโตเฟอร์นั้นรู้สึกหดหู่มาก

หญิงชราเก็บเงินไว้เพียงห้าหมื่นดอลลาร์จากเงินที่พวกเขาได้จากการขายชุดโซฟา ยิ่งไปกว่านั้น เธอสามารถควบคุมเงินห้าหมื่นดอลลาร์ได้อย่างเต็มที่

คริสโตเฟอร์ยากจนและสิ้นหวัง ตอนนี้เขาแทบไม่มีเงินซื้อบุหรี่สักซองด้วยซ้ำ

ในวันนั้น หญิงชราใช้เงินเพียงยี่สิบดอลลาร์เพื่อซื้อของให้กับครอบครัว เธอซื้อกะหล่ำปลีเน่าหัวหนึ่งกับเป็ดครึ่งตัวด้วยเงินจำนวนนั้น

คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าโศกและอึดอัดมาก

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ เขาทำได้เพียงอดทนในขณะที่เขาพยายามใช้สมองคิดหาว่าหญิงชราคนนั้นจะซ่อนของเก่าทั้งหมดของพ่อที่ทิ้งไว้ได้ที่ไหน

ขณะที่ตระกูลวิลสันกำลังดิ้นรนเพื่อให้ได้อะไรตอบแทนบ้าง แคลร์และครอบครัวของเธอได้ย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส ในเช้าวันรุ่งขึ้น

เนื่องจากเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดเป็นของใหม่ พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องขนย้ายของชิ้นใหญ่ ๆ จากบ้านเก่าเลย ทั้งสี่คนก็เก็บเสื้อผ้าและข้าวของของตัวเองก่อนที่จะเก็บภาชนะบนโต๊ะอาหาร เครื่องใช้และอุปกรณ์ทั้งหมดในครัว หลังจากนั้นพวกเขาก็ย้ายทุกอย่างไปที่วิลล่าในคราวเดียว

แม้ว่าเธอจะรู้อยู่เสมอว่าความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่ของเธอไม่เคยดีนัก แต่ทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดในตอนที่พวกเขาแยกจากกัน

อย่างไรก็ตาม แคลร์รู้ด้วยว่าในฐานะลูกสาวของพวกเขา เธอไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเธอควรปล่อยให้พวกเขาแยกจากกันสักระยะ เพื่อให้ทั้งคู่สงบลงและคิดทบทวน

หากพวกเขาสามารถคิดไตร่ตรองสิ่งต่าง ๆ ได้ ชีวิตของพวกเขาก็จะสบายขึ้นมากในอนาคต

ขณะที่ชาร์ลีและแคลร์กำลังเก็บของ ลอเรนก็มาถึงวิลล่าด้วยรถแท็กซี่

เธอถือกระเป๋าเดินทางเพียงสองใบและกระเป๋าถืออีกหนึ่งใบเท่านั้น เนื่องจากเธอไม่ได้นำสิ่งของจำนวนมากมาที่นี่ด้วย

แคลร์เชิญลอเรนเข้าไปในวิลล่าอย่างรวดเร็วขณะที่เธอพาเธอไปที่ชั้นสองโดยตรงโดยใช้ลิฟต์

ทันทีที่พวกเขาก้าวออกจากลิฟต์ แคลร์ก็ตะโกนเรียก “ชาร์ลี มาช่วยลอเรนหน่อยค่ะ!”