กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 797

สีหน้าของคุณท่านวิลสันเปลี่ยนไปทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย!

เธอตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้และไม้เท้าของเธอก็หล่นลงบนพื้นด้วยเสียงดังตุ้บ

ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะมีเวลามากพอที่จะมองหาใครสักคนที่จะช่วยเธอจัดการสิ่งต่าง ๆ ให้กับวิลสัน กรุ๊ป แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะถูกจัดให้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างรวดเร็ว!

คริสโตเฟอร์และลูก ๆ ต่างก็หน้าซีดทันทีที่ได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด!

“แม่ครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พวกเขาจะยึดวิลล่าของเราตอนนี้อย่างนั้นเหรอ? แม่ไม่ได้ชำระหนี้ให้กับธนาคารมากกว่าหนึ่งล้านเหรียญเหรอครับ?”

ตามสภาพคล่องทางการเงินปัจจุบันของตระกูลวิลสัน พวกเขาจะไม่มีที่อยู่เลยหากวิลล่าของพวกเขาถูกยึด นอกจากนี้ไม่มีใครมีทักษะหรือมีความสามารถและนี่จะทำให้พวกเขาจะต้องประสบชะตากรรมอันเลวร้าย!

คริสโตเฟอร์และลูก ๆ ของเขาจะไม่ใช่คนเดียวที่จะต้องออกไปหางานพิเศษทำ เพราะถึงตอนนั้นคุณท่านวิลสันอาจจะต้องหางานพาร์ทไทม์ล้างจานแล้วด้วยซ้ำ!

ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่สามารถอยู่รอดได้เลย

คุณท่านวิลสันนั่งลงบนพื้นแล้วร้องว่า “นี่พวกคุณกำลังพยายามจะฆ่าครอบครัวของฉันที่มีอยู่เพียงแค่สี่คนอยู่หรือเปล่า? ฉันเพิ่งใช้เงินทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อชำระหนี้คืนธนาคาร และคุณยังพยายามจะแย่งบ้านของฉันไปจากฉันอีก!”

ผู้รับผิดชอบตอบอย่างเย็นชาว่า “เราแค่ปฏิบัติตามกฎหมาย หากคุณเป็นหนี้และไม่สามารถชำระหนี้ได้ เจ้าหนี้ของคุณมีสิทธิ์ขอให้ศาลอายัดและประทับตราทรัพย์สินทั้งหมดของคุณ!

ผมขอแนะนำคุณในตอนนี้! หากคุณสามารถรวบรวมเงินเพื่อชำระหนี้ของคุณภายในสามเดือนข้างหน้าได้ ทรัพย์สินทั้งหมดของคุณ และวิลล่าของคุณจะได้คืนไป

อย่างไรก็ตาม หากคุณไม่สามารถชำระหนี้ของคุณได้ภายในสามเดือนข้างหน้า เจ้าหนี้ของคุณมีสิทธิ์ฟ้องคุณ และคุณจะถูกดำเนินคดีในข้อหาฉ้อโกง!”

คุณท่านวิลสันคว้าจับขาของอีกฝ่ายพลางเธอขอร้อง “ได้โปรดอย่ายึดวิลล่าของฉันเลยนะ คุณจะเอาวิลล่าไปจากฉันไม่ได้ ฉันอาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว นี่คือบ้านของฉัน!"

แฮโรลด์รู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะสูญสิ้น เขารีบถามพ่อของเขาว่า “พ่อครับ เราควรทำอย่างไรดี? ครอบครัวของเราควรจะไปที่ไหนในตอนนี้ที่พวกเขาได้ยึดวิลล่าของเราแล้ว?

เวนดี้เริ่มร้องไห้ขณะที่เธอพูดว่า “ตอนนี้พวกเรายากจนและน่าสังเวชมาก ถ้าเราจะต้องสูญเสียวิลล่าของเราไปอีกด้วย หนูอาจจะตายได้เช่นกัน!”

หญิงชราทำได้เพียงดึงผมของเธอเองเมื่อเธอเริ่มสาปแช่ง “ธนาคารจะโหดร้ายขนาดนี้ได้ยังไง? พวกมันไม่ให้โอกาสพวกเรารอดเลย!”

คริสโตเฟอร์โพล่งออกมาทันที “แม่ครับ! แม่ซ่อนของโบราณวัตถุของเราไว้ที่ไหน? ถ้าเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายรู้เรื่องนี้ เราก็จะซวยแน่ ๆ!”

ทันทีที่หญิงชราได้ยินคำถามของคริสโตเฟอร์ เธอก็เริ่มตื่นตระหนกและเกือบจะล้มลง

คริสโตเฟอร์ก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อพยุงเธอ หญิงชราสงบสติอารมณ์ลงก่อนจะตอบอย่างประหม่า “ของเก่าพวกนั้นซ่อนอยู่ในที่มืดมิดชั้นใต้ดิน ฉันคิดว่าพวกเขาคงจะหามันไม่เจอ…”