กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 805

เอเลนรีบบุกต่อ “คุณตำรวจคะ อย่าไปฟังเธอ! เธอไล่สามีของฉันออกจากครอบครัวและตัดความสัมพันธ์กับเขาไปนานแล้ว!”

เจ้าหน้าที่มองไปที่เอเลน จากนั้นจึงมองไปที่คุณท่านวิลสัน และถามด้วยความสงสัย “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงเหรอครับ?”

“ไม่อย่างแน่นอน!” คุณท่านวิลสันเร่งเร้าว่า “ตอนนั้นฉันใช้อารมธ์ไปหน่อยน่ะค่ะ!”

“ใช้อารมณ์ไปหน่อย?!” จาค็อบเริ่มโมโห “แม่ครับ แม่ไล่ผมออกจากบ้านไปนานแล้ว แม่ไล่ผมและแคลร์ออกจากวิลสัน กรุ๊ป แม่หักเงินบำนาญของเอเลนและผมในบริษัท แล้วตัดสัมพันธ์กับผม! ตอนนี้แม่ตกอยู่ในวิกฤต อยู่ดี ๆ เรื่องที่เคยเกิดขึ้นก็กลายเป็นสิ่งที่แม่พูดว่าแม่ใช้อารมณ์ไปหน่อยเนี่ยเหรอครับ!?”

เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาถามว่า “วิลล่านี้เป็นของใครครับ?”

ชาร์ลีพูดว่า “มันเป็นของผมครับ”

เจ้าหน้าที่พยักหน้า และถามว่า “ความสัมพันธ์ของคุณกับหญิงชราเป็นอย่างไรบ้างครับ?”

ชาร์ลียักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันจริง ๆ เธอเป็นคุณย่าของภรรยาของผม”

เจ้าหน้าที่หันไปหาคุณท่านวิลสัน “คุณมาผิดที่แล้วครับ คุณควรพูดคุยกับลูกของคุณเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการดูแล แต่คุณไม่สามารถบุกเข้าไปในบ้านของหลานสะใภ้และก่อความวุ่นวายได้ คุณกำลังถูกสงสัยว่าบุกรุกและก่อให้เกิดปัญหานะครับ”

"อะไรนะ?!" คุณท่านวิลสันตะโกนอย่างโกรธจัด “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ทำไมฉันจะไม่สามารถมาที่บ้านลูกชายของฉันได้?”

เจ้าหน้าที่พยายามใช้น้ำเสียงที่อดทน และพูดว่า “คุณผู้หญิง นี่ไม่ใช่บ้านของลูกชายคุณ เข้าใจไหม?”

“เข้าใจบ้าบออะไรของคุณ!” คุณท่านวิลสันสาปแช่ง “ฉันไม่สน พวกเขาต้องรับฉันเข้าวันนี้ ฉันจะไม่จากไปจนกว่าพวกเขาจะปฏิบัติตามคำขอของฉัน!”

คริสโตเฟอร์โพล่งออกมาว่า “ผมเป็นพี่ชายของจาค็อบ วิลสันและเขามีหน้าที่ต้องดูแลผมด้วย! ตอนนี้ผมไม่มีที่อยู่ พวกเขาจะต้องพาพวกเราเข้าไป! เราจะไม่ออกไปจนกว่าพวกเขาจะทำ!”

"ใช่! เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” แฮโรลด์และเวนดี้ก็นั่งโวยวายอยู่บนพื้นเหมือนคนจรจัด

คุณท่านวิลสันรู้สึกสับสนและตกใจ เธอโวยวายอย่างโกรธเคือง “นี่ คุณเป็นบ้าอะไร? คุณจับผิดคนอยู่นะ! พวกเขาทอดทิ้งฉัน คุณจับฉันมาเพื่ออะไร?”

เจ้าหน้าที่มองมาที่เธอ และกล่าวว่า “คุณถูกจับกุมในข้อหาบุกรุก และสร้างความวุ่นวายในทรัพย์สินส่วนตัว ตามกฎหมายและกฎระเบียบ คุณจะถูกคุมขังเป็นเวลาสิบห้าวัน!”

คุณท่านวิลสันดิ้นรนและตะโกนว่า “อะไรนะ? ไม่ คุณผิดแล้ว! คุณกำลังจับผิดคน! คุณควรจับกุมพวกเขาแทน! พวกเขาทอดทิ้งฉัน ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์นะ!”

เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้วด้วยความตกใจ “คุณสามารถยื่นฟ้องต่อศาลเกี่ยวกับการร้องเรียนการละทิ้งและผู้พิพากษาจะตัดสินในคดีของคุณ แต่คุณไม่สามารถมาที่บ้านของคนอื่นและสร้างความวุ่นวายได้ มันผิดกฎหมาย!”

จากนั้นเขาก็เสริมว่า "ผมแนะนำให้คุณประพฤติตน หากคุณโวยวายหรือแม้กระทั่งต่อต้านการจับกุมของเรา ถือว่าคุณขัดขวางหน้าที่เจ้าพนักงานและคุณอาจถูกตัดสินจำคุกในข้อหานี้!”

คุณท่านวิลสันคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด “ไม่! ทำไม! ทำไม! คุณจับฉันทำไม? ฉันเป็นแค่หญิงชราที่ไม่มีที่ไป ได้โปรดเมตตาฉันและปล่อยฉันไปเถอะ!”

เจ้าหน้าที่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “จะมีความเมตตาหรือไม่ คุณก็ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย! พาทุกคนขึ้นรถ!”