กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 809

คุณนายลูอิสถอนหายใจ “มันเป็นงานของฉันที่จะพานายเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่นายไม่มีภาระหน้าที่ที่จะต้องดูแลฉันและจ่ายค่ารักษาพยาบาลราคาแพงให้ฉันนะ นอกจากนี้ ฉันรู้ดีว่าชีวิตของนายในตระกูลวิลสันเป็นอย่างไร…”

จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “ไม่ต้องกังวลนะชาร์ลี ฉันจะหาวิธีตอบแทนนายเอง”

ชาร์ลีดีใจมาก คุณนายลูอิสปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นลูกชายของเธอจริง ๆ และเธอก็ห่วงใยเขามาก

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจว่า “คุณนายลูอิส คุณไม่ต้องกังวลเรื่องเงินหรือเรื่องที่จะจ่ายเงินคืนให้ผมหรอกนะครับ”

“ไม่ ฉันทำไม่ได้! มันเป็นเงินจำนวนมาก ฉันต้องจ่ายคืนนายสิ!”

“ไม่ครับ คุณนายลูอิส ผมจดจำความเมตตาของคุณที่มีต่อผมเสมอ เป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องจ่ายเงินเพื่อการรักษาของคุณ ถ้าคุณยังยืนกรานที่จะคืนเงินให้ผม แสดงว่าคุณกำลังปฏิบัติกับผมเหมือนคนแปลกหน้าและผมอาจจะไม่อยากเจอคุณอีก!”

คุณนายลูอิสยิ้มอย่างอบอุ่นกับคำพูดของเขา แต่เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถรับเงินของเขาแบบนั้นได้ เธอจะคืนเงินให้เขาไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ตาม

แต่เธอพูดทางโทรศัพท์ว่า “ในเมื่อตอนนี้นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็จะฟังนาย ว่าแต่นายกับแคลร์เป็นอย่างไรบ้าง?”

คุณนายลูอิสค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับพวกเขา เพราะเธอจำได้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาละเอียดอ่อนและผิดปกติแค่ไหน

เธอรู้ว่าชาร์ลีแต่งงานกับเธอด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่าง และดูเหมือนทั้งคู่จะไม่ได้สนิทสนมกันหรือใกล้ชิดกันมากนัก แต่เธอมักจะรู้สึกว่าพวกเขาทั้งคู่เหมาะสมกันมาก

ดังนั้นเธอจึงอธิษฐานอย่างสุดใจเพื่อให้พวกเขาได้พัฒนาความรู้สึกซึ่งกันและกัน มีลูกด้วยกันและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป

ชาร์ลีหัวเราะอย่างเชื่องช้าและพูดว่า “แคลร์กับผมสบายดี หลังจากที่คุณกลับมาผมจะพาเธอไปด้วยในตอนที่ผมไปรับคุณ!”

คุณนายลูอิสถอนหายใจด้วยความโล่งอก “นี่ เร็วเข้า ทำให้แคลร์ท้องได้แล้ว! พวกเธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วนะ ถึงเวลาที่นายจะต้องมีลูกแล้ว ฟังฉันนะ ความสัมพันธ์ของนายจะดีขึ้นอย่างมากเมื่อนายมีลูก!”

ในทางกลับกัน ชาร์ลีก็ถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง เขายังไม่สามารถนอนบนเตียงเดียวกันกับแคลร์ได้เลย ดังนั้นมันจึงเร็วเกินไปที่จะมีลูกตอนนี้ใช่ไหม?

แต่แน่นอน เขาไม่สามารถพูดความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงยิ้มและพูดว่า “ครับ ผมรู้ ไม่ต้องกังวลเราจะลองคิดเกี่ยวกับมันดูนะครับ”