กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 817

ดอเรียนตกใจกับคำขู่ของเอเลนและเขาพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ผมช่วยตรวจสอบความคืบหน้าได้ครับ แต่ถ้าธุรกรรมถูกรายงานไปที่สำนักงานใหญ่แล้ว ผมก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว”

เอเลนกัดฟันด้วยความหงุดหงิด เธอสาดกาแฟใส่หน้าเขาและตะโกนว่า “เร็วสิ! แล้วแกยังมาทำอะไรตรงนี้? ฉันกำลังรีบ!"

ดอเรียนร้องด้วยความเจ็บปวด โชคดีที่กาแฟไม่ร้อนมาก ไม่อย่างนั้นเขาคงโดนน้ำร้อนลวกแน่ ๆ

ตอนนี้เขาโกรธจัดและกระวนกระวายใจมาก แต่เขาไม่กล้าที่จะตอบโต้แขกที่เป็นวีไอพี ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างถ่อมตนว่า “กรุณารอสักครู่ ผมจะตรวจสอบความคืบหน้าของการทำธุรกรรมให้ครับ”

จากนั้นเขาก็เข้าสู่ระบบและพูดด้วยความประหลาดใจ “โอ้? นี่มันแปลกมากครับ ระบบแจ้งว่าธุรกรรมถูกยกเลิกและได้เงินคืนแล้ว”

“อะไรนะ? คืนเงินที่ไหน?”

“คืนคุณในแบล็คการ์ดครับ มันอยู่ในบัญชีของคุณแล้ว”

"อะไร?!" เอเลนเหวี่ยงมือของเธอตบหน้าดอเรียนอย่างแรง “แกไปทำบ้าอะไรมาวะ ไอ้สวะ? ทำไมมันคืนเงินเข้าบัตร?!”

น้ำตาขนาดเท่าไข่มุกร่วงหล่นจากดวงตาของดอเรียน “คุณผู้หญิงครับ ผมไม่รู้ ผมไม่รู้จริง ๆ … คำสั่งมาจากสำนักงานใหญ่ ไม่ใช่ผม…”

“ไปให้พ้น!” เอเลนตบโต๊ะอย่างแรงและตะโกนว่า “เร็วเข้า โอนเงินอีกครั้งไม่งั้นฉันจะรื้อธนาคารนี้!”

สิ่งที่เอเลนคิดได้ในตอนนี้มีแต่เรื่องเงิน 2.19 หมื่นล้านดอลลาร์ ต่อให้แม่ของเธอจะยืนต่อหน้าเธอ เธอก็เตะแม่ออกไปให้พ้นทางโดยไม่ลังเล

เงินอยู่ใกล้แค่ปลายนิ้วของเธอแล้ว แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าสำนักงานใหญ่จะคืนเงินกลับเข้าบัญชีของชาร์ลี! บ้าอะไรกัน? มันเกิดอะไรขึ้น?