กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 92

ชาร์ลีพยักหน้า “พักผ่อนให้เพียงพอ เมื่อนายฟื้นตัวแล้ว นายค่อยเปิดร้านอาหารต่อได้ ถ้าฉันต้องการอะไร ฉันจะไปหานายก็แล้วกัน”

ดักลาสอุทาน “ได้เสมอเมื่อไหร่ที่นายต้องการฉัน!”

จากนั้นชาร์ลีกล่าวเสริมว่า “อ้อ อย่าบอกใครเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ล่ะ ฉันไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าฉันเป็นใคร เข้าใจไหม?”

ดักลาสพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ไม่ต้องกังวล ฉันจะเก็บความลับนี้กับฉันไปจนตายอย่างแน่นอน!”

ชาร์ลียิ้ม “ฉันจะมีคนสองคนที่ต้องดูแลนาย นายแค่พักผ่อนให้เพียงพอ ฉันขอตัวก่อน”

เมื่อถึงบ้าน ชาร์ลีไม่ได้วางแผนที่จะบอกแคลร์เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้เธอรู้มากเกินไป จะปลอดภัยกว่าถ้าเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวตนของเขา

วันรุ่งขึ้นขณะที่เขากำลังซื้อของชำ ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์ เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขาก็รู้ว่ามันเป็นลูกสาวของร้านวินเทจ ดีลักซ์ นั่นคือ จัสมิน มัวร์

ชาร์ลีสับสนอย่างช่วยไม่ได้ ได้แต่สงสัยว่าจัสมินต้องการอะไรจากเขา

ในขณะที่เขารับสาย ปลายสายจัสมินพูดขึ้นว่า “คุณเวดคะ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่รบกวนคุณแบบนี้”

ชาร์ลีถามว่า “แจกันยูฮูชุนที่ผมทำวันนั้น มีปัญหาเหรอครับ?”

จัสมินตอบว่า “โอ้ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันกำลังโทรหาคุณเวดสำหรับเรื่องอื่น ๆ ค่ะ”

ชาร์ลีตอบว่า “มีเรื่องอะไรเหรอครับ?”

จากนั้นจัสมินก็เปิดเผยความตั้งใจของเธอ “เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีของโบราณที่ดึงดูดสายตาของฉัน แต่ฉันไม่ค่อยมีประสบการณ์ในด้านนี้เท่าไหร่นัก แต่ฉันได้ยินมาว่าคุณเวดชำนาญเรื่องนี้ คุณเวดสามารถช่วยฉันดูของโบราณพวกนั้นได้ไหมคะ?”