กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 926

เวลานี้เอเลนมั่นใจมาก ขณะที่เธอเก็บข้าวของ เธอพูดกับคนรอบ ๆ ตัวเธอว่า “ยังไงก็ตาม พวกแกคนที่ทุบตีฉันก่อนหน้านี้จะไม่มีโอกาสได้หนีไปไหน! ให้ฉันบอกอะไรพวกแกบางอย่างนะ ข้างนอกฉันแข็งแกร่งมาก!

เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะรอวันที่พวกแกทุกคนได้รับการปล่อยตัวจากสถานกักกันแห่งนี้! ฉันจะทุบตีพวกแกทุกคนอย่างแน่นอนเมื่อพวกแกออกจากสถานกักขัง! มาดูกันว่าพวกแกยังจะกล้ารังแกฉันอีกหรือไม่!”

เอเลนสาปส่งและสาปแช่งผู้ต้องขังทุกคนในห้องขังจนสีหน้าของผู้ต้องขังทุกคนดูน่าเกลียดมาก

ในที่สุดเอเลนก็พอใจหลังจากที่เธอสาปแช่งพวกเขาเสร็จ

ในเวลาเดียวกันนี้ เอเลนก็เก็บข้าวของของเธอเสร็จแล้ว เธอกำลังจะจากไปพร้อมกับผู้คุมในเรือนจำ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา

เธอพึมพำกับตัวเอง “เวรจริง…ทำไมฉันต้องมาปวดฉี่ในเวลานี้…”

หลังจากนั้นเธอก็พึมพำต่อไป “ไม่เอาน่า! บรรยากาศในห้องขังนี้ช่างเลวร้ายเหลือเกิน! ฉันจะโชคร้ายอย่างแน่นอนถ้าฉันต้องมาอั้นฉี่ออกจากที่นี่! ฉันต้องฉี่ และปล่อยทุกอย่างที่นี่ก่อนที่ฉันจะจากไป!”

ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอเลนก็เยาะเย้ยคุณท่านวิลสันและเจนนิเฟอร์ก่อนจะพูดอย่างดูถูกว่า “ฉันปวดฉี่มากเลยตอนนี้ ฉันจะทิ้งมันไว้ที่นี่เพื่อพวกแกจะได้ดูต่างหน้า!”

หลังจากที่เธอพูดจบ เอเลนก็เริ่มฮัมขณะที่เธอหันหลังเดินเข้าห้องน้ำ

กลุ่มคนข้างนอกเงียบเพราะพวกเขาโกรธ และหงุดหงิดเอเลนเป็นอย่างมาก

คุณท่านวิลสันจับหน้าอกของเธอขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันโกรธมาก! ตอนนี้ฉันโกรธมาก! ลูกชายของฉันคงต้องมาที่นี่เพื่อประกันตัวเธอแน่ ๆ !”

เจนนิเฟอร์ถามว่า “ลูกชายของคุณมาเพื่อประกันตัวเธอ แต่เขาจะไม่ประกันตัวคุณเหรอ? เขาเป็นคนเลวเกินไปหรือเปล่า?”

คุณท่านวิลสันร้องไห้อย่างน่าสงสารขณะที่เธอพูดว่า “ลูกชายของฉันก็เป็นคนไร้ประโยชน์เหมือนกัน เขาถูกมันบงการมาโดยตลอด และเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของนังผู้หญิงที่ฉลาดคนนี้ พวกเขาไม่ต้องการให้ฉันอยู่ในโลกนี้ต่อไปและพวกเขาต้องการให้หญิงชราอย่างฉันตาย…”