กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 929

เอเลนเปิดโทรศัพท์มือถือของเธอทันทีหลังจากที่เธอได้รับโทรศัพท์มือถือจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ

ตั้งแต่เธอถูกขังอยู่ในสถานกักขัง เธอไม่ได้แตะโทรศัพท์มือถือได้เลย เธอไม่มีโอกาสติดต่อกับสามีหรือลูกสาวของเธอเลย

ตอนนี้ เอเลนรู้สึกคับข้องใจอย่างมากเมื่อเธอได้รับโทรศัพท์มือถือคืน

ทั้งสามีและลูกสาวของเธอจะไม่รู้ว่าเธอถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมในสถานกักกันในช่วงสองวันที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถบอกพวกเขาเกี่ยวกับความคับข้องใจทั้งหมดที่เธอได้รับได้

นั่นก็เพราะว่าเอเลนรู้ว่าเธออาจถูกคนร้ายฆ่าหรือถูกตำรวจจับและขังไว้ในศูนย์กักกันอีกครั้งถ้าเธอกล้าพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก

หลังจากที่เธอเปิดโทรศัพท์มือถือ เอเลนก็ตระหนักได้ว่าเธอได้รับข้อความจำนวนนับไม่ถ้วนในโทรศัพท์มือถือของเธอ ทันทีที่เธอคลิกเข้าไปในข้อความ เธอตระหนักว่าเกือบทุกข้อความที่เธอได้รับมาจากลูกสาวของเธอเอง แคลร์

เมื่อเธอเห็นว่าลูกสาวเป็นห่วงเธอมาก และเธอส่งข้อความถามที่อยู่ของเธอตลอดเวลา เอเลนก็เริ่มรู้สึกสบายใจมาก

อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกัน เธอก็นึกอะไรบางอย่างได้ว่า

ทำไมสามีไม่ส่งข้อความหาเธอเลย?

เธอหายตัวไปสองวันเต็มแล้ว เขาไม่ได้เป็นห่วงเธอเลยสักนิดเหรอ?

ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอเลนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า 'ฉันไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ฉันหายไปนานมากแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกห่วงที่จะส่งข้อความถึงฉันแม้แต่ข้อความเดียว! ฉันจะต้องชำระแค้นนี้กับเขาในภายหลังอย่างแน่นอน!'

ในเวลานี้เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวว่า “หยุดดูข้อความของคุณได้แล้ว โทรหาลูกเขยของคุณ และขอให้เขามารับคุณซะ”

ในเวลานี้ เอเลนรีบถาม “เจ้าหน้าที่คะ ฉันต้องขอให้ลูกเขยมารับฉันจริงเหรอคะ? ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดและรำคาญมากเมื่อนึกถึงผู้ชายคนนี้ ฉันเกลียดเขาจนสุดหัวใจ! ฉันขอลูกสาวมารับฉันแทนได้ไหมคะ?”

เจ้าหน้าที่ตำรวจตบมือบนโต๊ะเมื่อได้ยินคำพูดของเอเลนและเขาก็ตะโกนอย่างเย็นชาว่า “ที่เราขอให้คุณขอให้ลูกเขยมารับคุณเพราะเราต้องการตรวจสอบว่าอาชญากร องค์กรคอยติดตามตำแหน่งและการเคลื่อนไหวของลูกเขยของคุณ!

เมื่อโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น ชาร์ลีรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา และเขาก็ตระหนักได้ว่าเป็นสายโทรศัพท์จากแม่ยายของเขา เขาจึงรีบรับโทรศัพท์

"แม่เหรอครับ? คุณอยู่ที่ไหน? เราตามหาคุณทุกที่ในสองวันที่ผ่านมานี้! พวกเราแทบจะบ้าแล้วนะครับ!”

ชาร์ลีเริ่มโชว์การแสดงทันทีที่เขาพูด

เอเลนเกลียดชาร์ลีจนสุดหัวใจ แต่เธอไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้ ดังนั้นเธอจึงพูดได้เพียงว่า “ชาร์ลี ตอนนี้ฉันอยู่ที่ศูนย์กักกันในเมือง นายช่วยขับรถมารับฉันที่นี่ได้ไหม?”

ชาร์ลีตอบว่า “แม่ครับ ตอนนี้ที่บ้านไม่มีรถ ผมขอนั่งแท็กซี่ไปรับคุณแทนได้ไหมครับ?”

เอเลนถามอย่างโกรธจัด “รถทั้งสองคันที่บ้านไม่มีเลยเนี่ยนะ?”

ชาร์ลีตอบว่า “แคลร์ไปที่บริษัทและพ่อก็ไปงานเลี้ยงรุ่นอยู่ครับ”