กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 968

"ค่ะ" สเตฟานีพยักหน้าอย่างเฉยเมย เธอโทรหาเพื่อนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในรถของแม็กซ์

“นี่ แม็กซ์บอกว่า พวกนายประสบอุบัติเหตุใช่ไหม? พวกนายเป็นยังไงบ้าง? ทุกคนสบายดีหรือเปล่า? คุณนายลูอิสเป็นห่วงมาก!”

ชายคนนั้นกระแอมและพูดตะกุกตะกัก “เอ่อ… แม็กซ์ชนเข้ากับ แฟ…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ แม็กซ์รีบคว้าโทรศัพท์จากมือของชายคนนั้นและโพล่งออกมาว่า “สเตฟานี ฉันไม่เป็นไร เราชนกับพาสสาทตอนนี้ฉันกำลังเจรจากับคนขับเพื่อแก้ไขปัญหาอยู่ ไม่ต้องห่วง เราใกล้เสร็จแล้ว ฉันจะไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้”

สเตฟานีพูดเรียบ ๆ “เอาล่ะ งั้นเราจะรอคุณที่ทางเข้าโรงแรม เราอยู่ที่นี่กันมาสักพักแล้ว”

แม็กซ์พูดอย่างรวดเร็วว่า “อ่า ฉันขอโทษสำหรับความล่าช้า บอกชาร์ลีที ว่าฉันขอโทษที่ไม่สามารถแข่งจนจบ เราจะแข่งอีกครั้งในอีกไม่กี่วัน!”

สเตฟานีพึมพำอย่างไม่เต็มใจว่า 'โอเค' แล้ววางสาย

ชายที่ได้รับโทรศัพท์จากสเตฟานีถามว่า “แม็กซ์ นายจะยังไปที่งานอีกเหรอ หลังจากเหตุการณ์นี้?”

"ไปสิ!" แม็กซ์โพล่งว่า “ฉันเป็นคนชวนที่จะเลี้ยงอาหารค่ำคุณนายลูอิสในคืนนี้ ฉันจะไม่ไปได้ยังไง?”

อันที่จริง ในหัวของแม็กซ์ เขากำลังวางแผนที่จะหาเงินเพิ่ม เพื่อชดเชยในส่วนที่เขาขาด หนึ่งล้านดอลลาร์

เขาสามารถหาเงินได้อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของราคาส่วนต่างจากมื้อนี้ เขาสามารถสั่งอาหารเพิ่มหรือเลือกเมนูที่แพงกว่าเพื่อเพิ่มจำนวนเงินเป็นสี่หมื่นหรือห้าหมื่น จากนั้นเขาจะได้รับเงินสองหมื่นจากมัน! เขาสามารถหาเงินที่เหลือในตอนหลัง!

เขาหันไปหาเพื่อนและเตือนพวกเขาว่า “นี่ อย่าบอกใครเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกนายได้ยินฉันไหม?”

"โอเค!" พวกเขาพยักหน้าอย่างเร่งรีบ

แม็กซ์พูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “ถุงลมนิรภัยในรถของฉันระเบิด ตอนนี้ฉันขับมันไม่ได้ เข็นรถเข้าข้างทางแล้วเราจะไปไฮแอทด้วยแฟตันคันนี้ มันก็แค่โดยชนท้าย เครื่องยนต์ของมันน่าจะโอเค”

"ได้!"

***

แม็กซ์ขับรถแฟตัน ไปที่โรงแรม เพื่อน ๆ ของเขาต่างกำลังหลงใหลการตกแต่งภายในที่หรูหราของแฟตัน พวกเขามองไปรอบ ๆ ราวกับกลุ่มเด็ก ๆ ที่เข้าชมโรงงานช็อกโกแลต

หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “ว้าว แฟตัน สมตามคำเลื่องลือจริง ๆ หรูหรา ประเมินค่าไม่ได้เลย รถคันนี้ช่างเท่ห์และสบายเหลือเกิน ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเศรษฐีในทันที!”

แม็กซ์ขมวดคิ้วด้วยความตกใจ

ไม่กี่นาทีต่อมา แม็กซ์ที่หดหู่ใจก็มาถึงโรงแรมไฮแอทด้วยรถแฟตันของเจย์เดน

เขาไม่กล้าขับรถไปที่ทางเข้า เขาจึงจอดรถในที่เปลี่ยว ๆ แล้วเดินเข้าไปพร้อมกับคนอื่น ๆ

ในขณะนี้ ชาร์ลีและคนอื่นๆ กำลังรออยู่ที่ทางเข้า

ทุกคนเริ่มเข้าหาแม็กซ์และถามถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น

แม้ว่าแม็กซ์จะอารมณ์เสียมาก แต่แม็กซ์โบกมือ แสร้งทำเป็นไม่แยแส และพูดว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี เป็นแค่อุบัติเหตุเล็กน้อย ประกันจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายเอง”

ทุกคนต่างพากันโล่งอก

ชาร์ลีมองแม็กซ์อย่างสนุกสนานและถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “แม็กซ์ อุบัติเหตุมันบังเอิญมาก นายว่าไหม? ห่างจากที่นี่เพียง 2 ถึง 3 กิโลเมตร เราเกือบสามารถตัดสินผู้ชนะได้อยู่แล้ว อุบัติเหตุเกิดขึ้นในเวลาที่เหมาะเจาะแบบนี้ได้ยังไงกันนะ?”