กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 411

วรยุทธของเยี่ยเฟิงไม่สูงมากนัก แม้แต่ตัวเองก็ยากที่จะปกป้อง แต่เขาก็ยังคงสละพลังปราณที่แท้จริงให้กับอัครมเหสีฉู่

เมื่อเห็นว่าอัครมเหสีฉู่ทนไม่ไหว เยี่ยเฟิงก็ตื่นตระหนก เขาคุกเข่าลงและอ้อนวอน "ท่านผู้นำ ข้าขอร้อง ได้โปรดส่งอัครมเหสีฉู่ลงไปจากเขาก่อนเถิด นางเป็นเพียงสตรีคนหนึ่งที่อ่อนแอ ที่นี่อากาศร้อนมากเกินไป ร่างกายของนางทนไม่ไหว"

"ตุ้บ......"

ผู้นำกองธงกล้วยไม้เหยียบใบหน้าของเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม และก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่โกรธเคือง "ปล่อยนางไปงั้นหรือ？เจ้ากับนางมีความสัมพันธ์อะไรกัน？เจ้าถึงยอมคุกเข่าขอร้องข้าเพื่อนาง ไม่ลังเลที่จะส่งนางออกไป และไม่ลังเลที่จะสละชีวิตของตัวเอง ？กู้ชูหน่วนเป็นหญิงสาวที่รูปโฉมงดงาม แต่อัครมเหสีฉู่เป็นเพียงหญิงชราคนหนึ่ง เจ้าชอบอะไรในตัวนาง？"

เยี่ยเฟิงปล่อยให้เขาเหยียบใบหน้าของเขา นัยน์ตาที่แข็งกร้าวมองไปที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้อย่างอ้อนวอน ราวกับว่าเขายอมทำทุกอย่าง ขอเพียงแค่ผู้นำกองธงกล้วยไม้ปล่อยอัครมเหสีฉู่ไป

"ปล่อย......ปล่อยเขา......"

อัครมเหสีฉู่กล่าวอย่างแผ่วเบา นางต้องการจะลุกขึ้น แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของนางจะหนักอึ้ง และไม่สามารถขยับได้

แกนผลึกหิมะ เป็นแกนผลึกหิมะจริง ๆ อีกทั้งยังเป็นแกนผลึกหิมะหมื่นปี นี่เป็นยาชั้นยอด

เมื่อมีแกนผลึกหิมะอยู่ในมือ สีหน้าของฟูกวงก็ดีขึ้นเล็กน้อย

"เกิดอะไรขึ้น？เยี่ยเฟิงไม่ได้ไปที่เผ่านิกายเทพอสูรใช่หรือไม่？ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ หรือว่าถูกผู้นำกองธงกล้วยไม้จับตัวมา？"

จู่ ๆ จอมมารก็ปรากฏตัว เขาบุกเข้าไปในตำหนักของอัครมเหสีฉู่ และจับตัวอัครมเหสีฉู่ไป เทพแห่งสงครามไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาส่งคนจำนวนมากไปอารักขาอัครมเหสีฉู่

"แต่คนของเยี่ยจิ่งหาน สู้จอมมารไม่ได้ อัครมเหสีฉู่จึงถูกจับตัวไป"

"จอมมารถามอัครมเหสีฉู่เกี่ยวกับข่าวคราวของท่าน แต่อัครมเหสีฉู่ไม่รู้ จอมมารจึงทิ้งนางไว้กลางทาง ด้วยเหตุนี้ ผู้นำกองธงกล้วยไม้จึงพบอัครมเหสีฉู่ และจับตัวนางไป"