กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 311

"ใช่แน่นอน อันนี้คือของขวัญที่พวกเขามอบให้นายท่านกับพระชายาพ่ะย่ะค่ะ"

"ดังนั้นของขวัญพวกนี้เป็นของข้าครึ่งหนึ่ง"

"หา......"

ทหารอารักขามึนงง ไม่เข้าสิ่งที่พระชายาสื่อ

กู้ชูหน่วนขยับนิ้วมือ พลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "เอาอย่างนี้นะ เจ้าไปบอกคนที่ดูแลของขวัญ ให้คนมอบของขวัญบันทึกว่าชิ้นไหนให้ท่านอ๋อง ชิ้นไหนให้ข้า พวกเจ้าเลือกที่รักมักที่ชังไม่ได้นะ หาไม่แล้วข้าจะโกรธเอา"

หา......"

ทหารอารักขาตกตะลึงตาค้าง

เมื่อครั้นบรรพกาล เวลามอบของขวัญในพิธีสมรส ล้วนมอบรวมกัน แล้วนี่.....นี่มันเกิน......

ทหารอารักขาถามหยั่งเชิง "พระชายา เช่นนี้คงไม่เหมาะกระมัง คนอื่นอาจคิดว่าพระองค์ฉวยโอกาสยึดมาเป็นของตนนะพ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่เหมาะตรงไหน? ข้าเห็นว่าเหมาะสมมาก ดูสารรูปคนพวกนี้สิเหมือนกาคาบพริกไม่มีผิด ใส่เครื่องเงินเครื่องทองซะจนดูไม่ได้เลย พวกเขาต้องได้มาโดยมิชอบแน่ คงชิงหรือโกงจากปวงชนที่ปาดเหงื่อทำงานมา ไปบอกคนดูแลว่า ให้ตะโกนบอกของขวัญที่พวกเขามอบให้ จากนั้นก็เขียนประกาศรายการของขวัญด้วย"

"หา......"

"หาเอะไรกัน ยังไม่รีบไปทำตามคำสั่งอีก"

"พระชายา คง......คงไม่ดีกระมัง"

เช่นนี้เท่ากับเป็นการรีดทรัพย์อย่างโจ่งแจ้ง บีบให้พวกเขาเพิ่มของขวัญกันอย่างเปิดเผยเลยนะ

หากลือออกไป ชื่อเสียงคงด่างพร้อยน่าดู

"ข้าว่าดีก็ดี หากเจ้าไม่ไป ข้าจะไปบอกคนดูแลเอง"

นางต้องแต่งงานอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ หากไม่กอบโกยหาผลประโยชน์เข้าตัวบ้าง คงผิดต่อตัวเองยิ่ง อย่างไรเสียคนพวกนั้นล้วนเป็นขุนนาง หรือไม่ก็ตระกูลสูงศักดิ์ ย่อมมีเงินทองมากมายอยู่แล้ว นางอยากให้พวกเขามอบขวัญเพิ่มแทบใจจะขาด

"พระชายาอย่าพิโรธนะพ่ะย่ะค่ะ ให้ข้าน้อยกราบทูลนายท่านก่อนได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"

กู้ชูหน่วนรีบชักสีหน้า กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ "ทำไม ข้าในฐานะพระชายาเอกของหานอ๋อง อำนาจเล็กๆแค่นี้ก็ไม่มีหรือ?"