กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 312

ภายในจวนหานอ๋อง ใบหน้าชิวเอ๋อร์เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม กำลังแต่งองค์ทรงเครื่องให้กู้ชูหน่วน ปากก็พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด "คุณหนูเจ้าค่ะ เครื่องยศของท่านงามมากเลยเจ้าค่ะ คนในจวนล้วนอิจฉากันมาก ท่านรู้ไหม ไข่มุกทุกเม็ดบนมงกุฎหงส์ล้วนเป็นไข่มุกชั้นดีจากทะเลตงไห่ ขนาดเท่ากันหมด ไข่มุกเป็นรูปกลม เนื้อมันวาวสดใส ซึ่งมีราคาสูงมาก บนมงกุฎหงส์ยังประดับด้วยเพรชพลอยหนึ่งร้อยแปดเม็ดด้วยเจ้าค่ะ ซึ่งแต่ละเม็ดก็มีราคาสูงมากเจ้าค่ะ"

"สิ่งที่สะกดสายตามากที่สุดก็เห็นจะเป็นไข่มุกราตรีนี่แหละเจ้าค่ะ ได้ยินว่าใหญ่ที่สุดให้ใต้หล้า อดีตจักรพรรดิแห่งรัฐฉู่พยายามค้นหาไข่มุกราตรีให้อัครมเหสีฉู่ แต่ก็หาไม่เจอ และท่านอ๋องกลับฝังไว้ในมงกุฎหงส์แล้วมอบให้ท่าน เพียงพอต่อการยืนยันว่าท่านอ๋องโปรดปรานท่านมากเจ้าค่ะ"

กู้ชูหน่วนไม่ได้นอนมาทั้งคืน ตอนนี้ง่วงจนเบลอไปหมด ปล่อยให้ชิวเอ๋อร์หวีผมตามอำเภอใจ

มงกุฎหงส์เป็นของล้ำค่า นางรู้สึกสนใจ ทว่าเมื่อสวมบนศีรษะแล้ว นางก็รู้สึกไม่ชอบเสียแล้ว

มันหนักเกินไป นางกลับคอตัวเองหักมาก

"คุณหนู ชิวเอ๋อร์รู้ว่าท่านเคยถูกกระทบกระเทือนทางสมอง จำอะไรไม่ค่อยได้ แต่ว่าในเมื่อท่านแต่งงานกับท่านอ๋องแล้ว วันหน้าก็อย่าได้หลายใจอีกนะเจ้าค่ะ เพื่อจะให้ไม่ทำให้ท่านอ๋องเคืองใจแล้วไม่เข้าห้องของท่าน"

กู้ชูหน่วนกล่าวเชิงขี้เกียจ "สตรีไม่ดัดจริต จะสวยดั่งบุปผาได้เยี่ยงใด บุรุษไม่เลวจะมีทายาทได้หรือไร"

"คุณหนู......"

ชิวเอ๋อร์ทั้งโกรธทั้งจนปัญญา

เวลานี้แล้วยังพูดจาส่งเดชอีก?

หากเข้าหูคนอื่นแล้วไปฟ้องท่านอ๋อง เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?

"พอแล้ว พอแล้ว ถึงเวลาคำนับฟ้าดินแล้ว รีบทำให้เสร็จๆไป ข้ายังต้องนอนอีก ข้าไม่ต้องนอนมาหลายคืน ง่วงจะตายอยู่แล้ว"

"คุณหนู แม่สื่อรออยู่ด้านนอก ประเดี๋ยวจะหวีผมให้ท่าน อวยพรให้ท่าน......"

"หวีอะไรกัน เจ้าก็หวีไปหลายรอบแล้วนี่"

"ชะตาชีวิตของบ่าวไม่ดีพอ ไม่อาจ........โอ๊ย คุณหนู เหตุใดจึงคลุมผ้าแดงที่หัวล่ะเจ้าคะ คลุมแล้วก็เอาออกไม่ได้ แต่ท่านยังไม่ได้แต่งหน้าเลยนะเจ้าค่ะ"

"เจ้าเข้าใจอันใด"

"คุณหนู ท่านมักต่อว่าชิวเอ๋อร์ไม่เข้าใจ แล้วท่านบอกชิวเอ๋อร์สิเจ้าค่ะ ท่านเข้าใจอันใด"

"หากไม่สามารถงามจนทำให้คนตะลึง เช่นนั้นก็ปล่อยให้อัปลักษณ์จนดูดวิญญาณแล้วกัน"

ชิวเอ๋อร์ยังไม่เข้าใจว่านางหมายถึงอะไร ด้านนอกก็มีคนมาเร่งแล้ว กู้ชูหน่วนจึงผลักประตูออกไปอย่างผ่าเผย ก่อนจะตามพวกเขาไป

นางกับอัครเสนาบดีกู้ตัดสายสัมพันธ์พ่อลูกกันแล้ว จึงแต่งออกเรือนที่จวนอัครเสนาบดีกู้ไม่ได้

เยี่ยจิ่งหานกลัวเรื่องเล็กๆน้อยของพิธีแต่งงานทำให้กู้ชูหน่วนกับลูกในท้องเหนื่อย จึงรวบรัดตัดตอน ไม่ทำพิธีรับเจ้าสาว ข้ามมาคำนับฟ้าดินเลย

ชิวเอ๋อร์กระทืบเท้า วิ่งตามออกไป

เดิมทีคุณหนูของนางไม่ได้สวยอยู่แล้ว เป็นที่ปลื้มใจยิ่งที่ท่านอ๋องไม่รังเกียจเดียดฉันท์ ทว่าในพิธีแต่งงานจะไม่ให้มีเครื่องประทินผิวบนใบหน้าได้เยี่ยงใด

ห้องโถงหลักในจวนหานอ๋องเต็มไปด้วยผู้คน ส่วนมากจะเป็นขุนนางผู้เลื่องชื่อและเชื้อพระวงศ์

แม่สื่อกู้ชูหน่วนประคองเข้าไปในห้องโถง ระหว่างทางล้วนเต็มไปด้วยเสียงซุบซิบเซ็งแซ่

"ได้ยินว่าคุณหนูสามตระกูลกู้อัปลักษณ์มาก มีหนองเต็มหน้าเลย น่ากลัวยิ่งกว่าภูตผีเสียอีก บุรุษใต้หล้าไม่มีผู้ใดยินดีสู่ขอนาง คาดไม่ถึงว่าเทพสงครามกลับจัดพิธีใหญ่โตหรูหรา น่าอิจฉาเสียจริง"

"ใช่ แค่ชุดเจ้าสาวของนาง คือบรรพบุรุษก็ไม่เคยมี คนรุ่นหลังก็ไม่มีแน่นอน ขนาดอัครมเหสียังไม่มีเครื่องยศเท่านี้เลย พลอยในมงกุฎหงส์ของนางหนึ่งเม็ดก็ราคาหมื่นตำลึงแล้ว และได้ยินว่าชุดเจ้าสาวนั้นใช้เส้นไหมทองทำ เนื้อผ้าจะอุ่นในฤดูเหมันต์และเย็นในฤดูคิมหันต์ บางเบานุ่มลื่นมาก เส้นไหมทองนั้นราคาสูงลิ่วเลยนะ ใต้หล้านี้มีไม่เยอะ แพงกว่าทองคำหลายหมื่นเท่าเชียวนะ"

"การตัดเย็บชุดเจ้าสาวของนางดีกว่าอัครมเหสีแล้ว เทพสงครามไม่กลัวถูกวิพากษ์วิจารณ์หรอกหรือ?"