กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 312

ภายในจวนหานอ๋อง ใบหน้าชิวเอ๋อร์เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม กำลังแต่งองค์ทรงเครื่องให้กู้ชูหน่วน ปากก็พูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด "คุณหนูเจ้าค่ะ เครื่องยศของท่านงามมากเลยเจ้าค่ะ คนในจวนล้วนอิจฉากันมาก ท่านรู้ไหม ไข่มุกทุกเม็ดบนมงกุฎหงส์ล้วนเป็นไข่มุกชั้นดีจากทะเลตงไห่ ขนาดเท่ากันหมด ไข่มุกเป็นรูปกลม เนื้อมันวาวสดใส ซึ่งมีราคาสูงมาก บนมงกุฎหงส์ยังประดับด้วยเพรชพลอยหนึ่งร้อยแปดเม็ดด้วยเจ้าค่ะ ซึ่งแต่ละเม็ดก็มีราคาสูงมากเจ้าค่ะ"

"สิ่งที่สะกดสายตามากที่สุดก็เห็นจะเป็นไข่มุกราตรีนี่แหละเจ้าค่ะ ได้ยินว่าใหญ่ที่สุดให้ใต้หล้า อดีตจักรพรรดิแห่งรัฐฉู่พยายามค้นหาไข่มุกราตรีให้อัครมเหสีฉู่ แต่ก็หาไม่เจอ และท่านอ๋องกลับฝังไว้ในมงกุฎหงส์แล้วมอบให้ท่าน เพียงพอต่อการยืนยันว่าท่านอ๋องโปรดปรานท่านมากเจ้าค่ะ"

กู้ชูหน่วนไม่ได้นอนมาทั้งคืน ตอนนี้ง่วงจนเบลอไปหมด ปล่อยให้ชิวเอ๋อร์หวีผมตามอำเภอใจ

มงกุฎหงส์เป็นของล้ำค่า นางรู้สึกสนใจ ทว่าเมื่อสวมบนศีรษะแล้ว นางก็รู้สึกไม่ชอบเสียแล้ว

มันหนักเกินไป นางกลับคอตัวเองหักมาก

"คุณหนู ชิวเอ๋อร์รู้ว่าท่านเคยถูกกระทบกระเทือนทางสมอง จำอะไรไม่ค่อยได้ แต่ว่าในเมื่อท่านแต่งงานกับท่านอ๋องแล้ว วันหน้าก็อย่าได้หลายใจอีกนะเจ้าค่ะ เพื่อจะให้ไม่ทำให้ท่านอ๋องเคืองใจแล้วไม่เข้าห้องของท่าน"

กู้ชูหน่วนกล่าวเชิงขี้เกียจ "สตรีไม่ดัดจริต จะสวยดั่งบุปผาได้เยี่ยงใด บุรุษไม่เลวจะมีทายาทได้หรือไร"

"คุณหนู......"

ชิวเอ๋อร์ทั้งโกรธทั้งจนปัญญา

เวลานี้แล้วยังพูดจาส่งเดชอีก?

หากเข้าหูคนอื่นแล้วไปฟ้องท่านอ๋อง เช่นนั้นจะทำอย่างไรดี?

"พอแล้ว พอแล้ว ถึงเวลาคำนับฟ้าดินแล้ว รีบทำให้เสร็จๆไป ข้ายังต้องนอนอีก ข้าไม่ต้องนอนมาหลายคืน ง่วงจะตายอยู่แล้ว"

"คุณหนู แม่สื่อรออยู่ด้านนอก ประเดี๋ยวจะหวีผมให้ท่าน อวยพรให้ท่าน......"

"หวีอะไรกัน เจ้าก็หวีไปหลายรอบแล้วนี่"