กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 273

"ทองแดงที่แตกหัก?"

เยี่ยเฟิงและเซี่ยวอวี่เซวียนต่างก็ไม่เข้าใจว่านั่นหมายความว่าอย่างไร

สิ่งที่พูดออกมาจากปากของกู้ชูหน่วนนั้น บ่อยครั้งที่พวกเขามักฟังไม่เข้าใจ

เซี่ยวอวี่เซวียนส่ายหน้าและเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย "เทพแห่งสงครามไม่ได้เป็นคนที่จัดการได้ง่ายๆ วันแต่งงานแต่เจ้ากลับทำเพื่อผู้ชายคนอื่นและหนีไปที่เผ่าปีศาจ ข้าเกรงว่าเจ้าจะยังช่วยเหลือใครไม่ได้ แต่กลับต้องแลกด้วยชีวิตของเจ้าเองมากกว่า"

กู้ชูหน่วนกลอกตาขาวใส่ "เจ้าวางใจได้ ข้าไม่เพียงแต่จะไม่เอาชีวิตของข้าไปเสี่ยง ข้ายังสามารถทำให้เยี่ยจิ่งหานปล่อยข้าออกมาแต่โดยดี เจ้าเลิกเป็นกังวลเรื่องนั้นได้แล้ว"

"พูดอย่างกับเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นเจ้าก็พูดสิว่าเจ้าจะออกมาในคืนวันแต่งงานได้อย่างไร?"

"พูดออกมาก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์แล้วน่ะสิ"

เซี่ยวอวี่เซวียนคิดว่านางเพียงพูดขึ้นมาเล่นๆ เท่านั้น ไม่คิดเลยว่านางคิดจะหนีการแต่งงานจริง

แต่ว่า......ในใจของนางกลับยิ่งต้องการให้เรื่องการแต่งงานของนางและเทพแห่งสงครามถูกเป็นที่พูดถึงไปทั่ว

กู้ชูหน่วนหยิบแผนที่แผ่นหนึ่งที่วาดเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วและเรียกฝูกวงมาเพื่อพูดคุยปรึกษาว่าจะทำอย่างไรให้เยี่ยจิ่งหานติดกับดักเข้าไปยังหุบเขาพิศวิญญาณเพื่อช่วยชีวิตของท่านยายเยี่ยได้

เยี่ยเฟิงมองไปที่ท้องฟ้าสีคราม แต่กลับไม่ได้ยินคำพูดใดๆ

ก่อนหน้านี้ก็เคยบุกเข้าไปยังหุบเขาพิศวิญญาณแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้คิดอยากจะบุกเข้าไป เกรงว่าคงจะไม่ง่ายเช่นนั้นแล้ว

อีกอย่าง......

ชีวิตของเขาไม่มีคุณค่าเลยด้วยซ้ำ จะให้พวกเขายอมตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร

ถึงแม้ว่าเทพแห่งสงครามจะมีบุคลิกที่เคร่งขรึม แต่ก็เป็นคนที่สามารถฝากชีวิตเอาไว้ได้ กู้ชูหน่วนแต่งงานกับเขาไป จะต้องมีความสุขอย่างมาก

ยายของเขา ก็ให้เป็นหน้าที่ของเขาในการเข้าไปช่วยเหลือออกมาเถอะ

ชีวิตของผู้คนในหมู่บ้านเสี่ยวเหอนับร้อย ก็ควรจะได้รับการปลดปล่อย

กู้ชูหน่วนจิ้มไปที่ไหล่ของเยี่ยเฟิงเบาๆ เพื่อให้เขาดึงสติกลับมา

"กำลังคิดอะไรอยู่หรือทำไมถึงดูจริงจังเช่นนั้น ข้าจะให้เซี่ยวอวี่เซวียนและฝูกวงจากไปก่อน เราก็กลับไปกันเถอะ เจ้าไม่ได้กินอิ่มมากี่วันแล้ว"

"ไม่เลย ขอบใจเจ้ามาก"