กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 274

เยี่ยเฟิงคุกเข่าลงต่อหน้าหลุมศพ จากนั้นก้มศีรษะสามครั้งและมองดูหมู่บ้านเสี่ยวเหอซึ่งถูกเผาเป็นซากปรักหักพังเป็นเวลานาน จากนั้นจึงก้าวเท้าไปยังหุบเขาพิศวิญญาณหลงเหลือไว้เพียงแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวแต่มุ่งมั่น

ไม่มีใครรู้ว่าหลังจากที่เยี่ยเฟิงจากไป เด็กสาวในชุดสีอ่อนและมีผ้าคลุมหน้ากก็เดินออกมาอย่างช้าๆ

ดวงตาของหญิงสาวจ้องมองไปทางแผ่นหลังที่เดินออกไปไกลของเยี่ยเฟิง ราวกับว่านางสามารถมองทะลุผ่านอะไรบางสิ่งได้

ภายในจวนของหานอ๋อง

กู้ชูหน่วนนำยาขวดหนึ่งไปมอบให้กับเยี่ยจิ่งหานที่กำลังอ่านหนังสืออยู่และพูดอย่างตรงไปตรงมา

"มาเจรจาข้อตกลงกันเสียหน่อยเถอะ หากท่านช่วยข้าช่วยเหลือยายของเยี่ยเฟิงออกมาได้อย่างปลอดภัยและฆ่าผู้นำกองธงกล้วยไม้เสีย เช่นนั้นจะกำจัดพิษเหมันต์ของท่านและพิษร้ายจากเลือดภายในครึ่งปีและแต่งงานกับท่าน"

ซู่......

ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ก็คาดไม่ถึงว่านางจะพูดเช่นนี้

ชิวเอ๋อร์ที่วิ่งตามเข้ามาก็ดึงแขนเสื้อของกู้ชูหน่วนด้วยความหวาดกลัว

การแต่งงานนี้เดิมกำหนดโดยพระราชกฤษฎีกาของจักรพรรดิ พรุ่งนี้จะเป็นงานราชพิธีใหญ่ หรือว่าคุณหนูจะกล้าไม่ยอมแต่งงานอย่างนั้นหรือ?

อีกอย่าง......ไม่เพียงแค่ไม่ยอมเข้าพิธีแต่งงาน แต่กลับพูดกับท่านอ๋องเช่นนี้เพื่อผู้ชายคนอื่น เช่นนั้นแล้วท่านอ๋องจะยอมปล่อยคุณหนูของนางได้อย่างไร

เยี่ยจิ่งหานขมวดคิ้วและอ่านหนังสือต่อไปโดยไม่แม้แต่จะมองนางเลยด้วยซ้ำ

กู้ชูหน่วนดึงแขนเสื้อที่ถูกชิวเอ๋อร์ดึงไปและเดินไปข้างหน้าเพื่อจ้องมองตากับเยี่ยจิ่งหาน จากนั้นพูดย้ำอีกครั้งหนึ่ง "หากท่านช่วยข้าช่วยเหลือยายของเยี่ยเฟิงออกมาได้อย่างปลอดภัยและฆ่าผู้นำกองธงกล้วยไม้เสีย เช่นนั้นจะกำจัดพิษเหมันต์ของท่านและพิษร้ายจากเลือดภายในครึ่งปีและแต่งงานกับท่าน "

เยี่ยจิ่งหานเงยหน้าขึ้นมา

เพียงเพราะใบหน้าของเขาที่ปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งและดวงตาที่เย็นชาของเขาก็ผสมด้วยความโกรธเล็กน้อย

"กู้ชูหน่วน อย่าคิดว่าเจ้ามีทักษะฝีมือการรักษาหน่อยเดียว ข้าก็จะไม่กล้าทำอะไรเจ้า?"

"บังเอิญเหลือเกิน หากข้าไม่มีทักษะฝีมือการรักษานี้ เช่นนั้นข้าจะรักษาท่านได้อย่างไร? และจะเจรจากับท่านได้อย่างไร?"

"หากอิงตามวิธีการของเจ้า ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานานหน่อย แต่ข้าเชื่อได้ว่าพิษเหมันต์จะได้ถูกกำจัดสิ้นไม่ให้เหลือ รวมไปถึงยาที่ทางหมอหลวงจัดมาให้ก็สามารถกำจัดพิษใบไม้โลหิตไปได้ เจ้า......ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว"