มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 16

"เป็นบ้าอะไรถึงตามมาอาละวาดถึงที่นี่ อย่าบอกนะว่าเมื่อเช้าแอบอ่านข้อความในโทรศัพท์ของฉัน" เป็นเวลานานหลายนาทีที่คาเรนพยายามสงบสติอารมณ์ ก่อนที่เขาจะหันหน้ากลับมาหาเธออีกครั้ง แม้น้ำเสียงของเขาจะอ่อนลง แต่แววตายังคงความเกรี้ยวกราดเหมือนเดิม

"ข้อความอะไร" อิงดาวตีสีหน้าใสซื่อพลางกะพริบปริบๆ "เมื่อเช้ามีคนส่งข้อความหานายด้วยเหรอ ฉันไม่เห็นเลยอะ ไม่ได้จับมือถือของนายเลย"

"หน้าตาฉันเหมือนคนโง่ขนาดนั้นเลย?" ให้ตายเถอะ! คาเรนฉลาดเกินไปหรือเธอโง่เกินไปกันแน่เนี่ย? อิงดาวเบือนหน้าหนีกลบเกลื่อนความผิด แต่ก็โดนคาเรนดันใบหน้าให้หันกลับมา เขาทำเหมือนพยายามจะไล่ต้อนเธอให้จนมุม

"พูดความจริงมาว่าเมื่อเช้าเธอแอบอ่านข้อความในโทรศัพท์ของฉันใช่ไหม"

"ถ้าบอกว่าใช่แล้วจะทำไม ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันแอบอ่านข้อความในมือถือของนาย แต่ฉันไม่ได้ตามมาที่นี่เพราะหึงนายหรอกนะ ฉันพาลูกมาหาพ่อต่างหาก" คาเรนแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อได้ฟังคำอธิบายจากปากหญิงสาว เขากระชากตัวลุกขึ้นโดยไม่ถามอะไรต่อ ตั้งท่าจะเดินออกไป แต่อิงดาวก็รีบคว้าแขนไว้

"จะไปไหน จะไปนอนกับอีแนนนี่นั่นใช่ไหม"

"ฉันจะไปนอนกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ"

"ไม่อยากนอนกับลูกแล้วเหรอ ลูกอยากนอนกับนายนะ กลับบ้านไปนอนกอดลูกเถอะนะ"

"ทำให้ฉันเสียการเสียงานขนาดนี้ยังมีหน้าเอาลูกมาอ้างอีกเหรอ"

"ก็นายไม่ยอมบอกฉันเองนิว่าจะมาคุยงาน ถ้าบอกว่ามาคุยงานตั้งแต่แรกฉันก็ไม่ตามมาหรอก"

"อย่ามาโยนความผิดให้ฉันนะอิงดาว" คาเรนสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม แล้วหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากันตรงๆ มันไม่ใช่ความผิดของเขาเลยที่ไม่ได้บอกความจริงกับเธอตั้งแต่แรก แต่มันเป็นความผิดของเธอต่างหากที่แอบตามมาโดยไม่บอกกล่าวจนทำให้เขาเสียการเสียงานแบบนี้ มิหนำซ้ำยังกล้าโยนความผิดให้เขาอีก

"นี่คิดว่าฉันจะหนีไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม ถึงแอบตามมาอาละวาดแบบนี้"

"ก็บอกแล้วไงว่าลูกอยากมาหานาย"

"ไม่เคยมีใครบอกเหรอว่าตอแหลไม่เนียน"

"นายไม่เคยท้อง นายไม่รู้หรอกว่าแม่กับลูกใช้ความรู้สึกเดียวกัน ฉันแค่ทำตามความต้องการของลูก ฉันผิดเหรอ"

"ใช้ความรู้สึกเดียวกันกับลูก? งั้นที่บอกว่าลูกอยากนอนกับฉัน ก็หมายความว่าเธออยากนอนกับฉันด้วยใช่ไหม"

"..." อิงดาวชะงักไปกับคำถามของคาเรน ให้ตายเถอะ! หน้าแตกไม่พอยังโกหกไม่เนียนอีก

เมื่อเห็นหญิงสาวยังนิ่งเงียบไม่ยอมให้คำตอบ คาเรนจึงหมุนตัวเดินออกไปในทันที ทำให้ลูกน้องของเขาอีกหลายคนต้องรีบเดินตามออกไป ขณะที่อิงดาวยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เธอไม่ได้หาคำตอบให้คาเรน แต่กำลังหาคำตอบให้กับตัวเองว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับคาเรนกันแน่

"นี่! นายไม่มีสิทธิ์เดินหนีฉันแบบนี้นะ!" ทำไมเหตุการณ์มันกลับตาลปัตรให้เธอต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามเขาแบบนี้เนี่ย อิงดาวคิดพลางถอนหายใจเบาๆ จากนั้นจึงรีบวิ่งตามคาเรนออกไป