มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 44
สรุปบท 43 ร้ายก็รัก: มาเฟียพ่อลูกอ่อน
สรุปเนื้อหา 43 ร้ายก็รัก – มาเฟียพ่อลูกอ่อน โดย เวย์นิส
บท 43 ร้ายก็รัก ของ มาเฟียพ่อลูกอ่อน ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เวย์นิส อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ในเวลาต่อมาจึงตอบรับจูบดูดดื่มของคาเรนด้วยการดันเรียวลิ้นเข้าไปตวัดควานหาความหวานในโพรงปากหนาอย่างหนักหน่วง พร้อมกับยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าคมคายไว้หลวมๆเพื่อไม่ให้คาเรนเบือนหน้าหนี ขณะที่เขาเองก็ยังเพลิดเพลินกับการดูดดึงเรียวลิ้นเล็ก สลับกับดูดกลืนน้ำลายของกันและกันอย่างไร้ความรังเกียจ ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายถอนจูบออกในเวลาต่อมา เพราะรู้สึกว่าโดนช่วงชิงลมหายใจนานเกินไป
"เขินเหรอ?" อิงดาวอมยิ้มเชิงล้อเลียน พร้อมกับจิ้มแก้มสากเบาๆสองสามครั้ง ทว่าคาเรนกลับปัดมือออกอย่างไม่แรงนัก ทำราวกับไม่พอใจทั้งที่ใบหน้าและลำคอแดงก่ำไม่ต่างจากลูกตำลึงสุก เขาเสมองไปทางอื่นกลบเกลื่อนความเขินอาย แต่ใช่ว่าคนชอบแกล้งจะยอมหยุดง่ายๆ
"นายฝันว่าฉันบอกรักอย่างเดียวเองเหรอ ไม่ฝันถึงอย่างอื่นนอกจากนั้นเลยเหรอ"
"ทำไม เธอแอบลักหลับฉันรึไง" คาเรนขมวดคิ้วถาม แต่อิงดาวกลับยังคงอมยิ้ม แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบหนักๆกลางหน้าผาก จากนั้นจึงลากริมฝีปากลงมาหอมแก้มสากทั้งสองข้างฟอดใหญ่ ก่อนจะวกกลับไปจูบเบาๆบนปลายจมูกโด่งคม ทำเอาใบหน้าของคนโดนกระทำแดงซ่านมากกว่าเดิม ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้กับเขามาก่อนเลย นั่นคงเป็นเพราะเขาไม่เคยเปิดโอกาสให้ผู้หญิงเหล่านั้นได้ทำเหมือนอิงดาว
"ฉันทำแบบนี้ทุกวันเลยนะ" เธอจูบหนักๆบนริมฝีปากหนาได้รูปเป็นการปิดท้าย "แล้วก็ทำแบบนี้ด้วย" ว่าจบก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเบาๆตรงตำแหน่งหัวใจของคาเรน
"ฉันรักนายนะ ถึงจะร้ายก็รัก"
"งั้นช่วยหามฉันเข้าห้องไอซียูอีกสักรอบได้ไหม" คาเรนพูดติดตลกพลางหอบหายใจ หัวใจของเขามันอ่อนไหวกับความน่ารักของเธอ "หัวใจจะวายเพราะโดนเธอแกล้งแล้วเนี่ย"
อิงดาวหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างนึกขำ ก่อนจะซบหน้าลงตรงแผงอกแกร่งอีกครั้ง พร้อมกันนั้นก็กอดรัดเอวสอบไว้หลวมๆ ด้วยกลัวว่าหากกอดรัดแน่นเกินไปจะทำให้คาเรนอึดอัด
"นายรักฉันไหม"
"เคยบอกไปแล้วนิ"
"ตอนนั้นกับตอนนี้มันคนละเวลากันนิ"
"ฉันเคยบอกเธอแล้วไม่ใช่เหรอว่าฉันชอบแสดงออกมากกว่าพูด" เขาพลิกตัวเข้าหาอีกครั้ง พร้อมสบตากับหญิงสาวอย่างจริงจัง การที่เขาไม่ชอบพูดคำว่ารักมันไม่ได้หมายความว่าความรู้สึกดีๆที่เขามีต่อเธอมันลดน้อยลง
"บอกหน่อยนะ เดี๋ยวจะนอนให้ป้อนนมทั้งคืนเลย" คาเรนยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินอย่างนั้น
"ไม่อยากเป็นคนป้อนแล้ว อยากโดนป้อนบ้าง"
"ของแบบนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ" อิงดาวยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า แต่มีหรือที่คนอย่างคาเรนจะไม่รู้ทันความคิดเจ้าเล่ห์ของเธอ เขาค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบหนักๆบนริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง
"ฉันรักเธอ ถึงจะน้อยใจเก่งก็รัก"
"พูดอีกสิ ฉันอยากฟังบ่อยๆ"
"ไม่ให้จูบแล้ว" นิ้วชี้เรียวยาวราวกับผู้หญิงยกขึ้นมาแตะริมฝีปากของคนตัวเล็กเบาๆในตอนที่เธอตั้งท่าจะขยับใบหน้าเข้ามาขบเม้มริมฝีปาก ทำเอาอิงดาวยู่ปากเมื่อโดนขัดใจ
"ฉันไม่ชอบพูดอะไรแบบนั้นหลายๆครั้ง"
"ตลอดอะ"
"เดี๋ยวก็จับอัลตร้าซาวด์ซะหรอก"
"ถ้าพ่อมองแต่อดีตของผมพ่อก็จะเห็นแต่ความเสเพลของผม แต่ถ้าพ่อมองปัจจุบันของผม พ่อจะเห็นว่าผมไม่เหมือนเดิมแล้ว"
"..." ไอศูรย์เบือนหน้าหนี ไม่อยากยอมรับว่าสิ่งที่คาเรนพูดมานั้นคือความจริง
"พ่อบอกเองนะคะว่าถ้าคาเรนรอดพ่อจะให้หนูกับเขาคบกันได้" อิงดาวกดดันผู้เป็นพ่อ
"ช่างเขาเถอะลูก เราอยู่ด้วยกันแค่นี้ก็ได้ ไม่มีตาสักคนหลานแม่ก็คงไม่ขาดความอบอุ่นหรอก" นลินทิพย์พูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาไอศูรย์รีบตวัดสายตากลับมามองภรรยา
"คุณกล้าทิ้งผมจริงๆเหรอลิน"
"ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันจะไม่กล้าทิ้งคุณล่ะคะ" นลินทิพย์หมุนตัวกลับไปถาม
"เพราะคุณรักผมไง เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย"
"แล้วคุณรักฉันไหมคะ"
"เมียใครๆก็รัก"
"ถ้าฉันรักก็ยอมรับคาเรนเป็นลูกเขยสิคะ"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มาเฟียพ่อลูกอ่อน