มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 48

@หลายเดือนต่อมา

"คาเรน คาเรนนนนน~ คาเรนตื่นเร็ว ฉันทำอาหารเช้าไว้ให้นายชิมด้วยนะ ช่วยชิมให้หน่อยสิว่าฉันทำอาหารอร่อยไหม" เสียงบ่นพึมพำของหญิงสาวดังเล็ดลอดเข้ามาในโสตประสาท ปลุกมาเฟียหนุ่มที่กำลังนอนแผ่หลาอยู่บนเตียงนอนใหญ่ให้ตื่นจากภวังค์ความฝัน เขาพลิกตัวไปมาพลางยืดแขนบิดขี้เกียจขับไล่ความเมื่อยล้า ก่อนจะปรือตามองอิงดาวที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างงัวเงีย

"ป่วนอะไรแต่เช้าอีกล่ะ" หญิงสาวยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวเรียงสวยเมื่อคาเรนยอมลืมตาขึ้นมาพูดคุย เธอขยับตัวเข้าไปกระตุกแขนเขาเบาๆเป็นการเร่งเร้าให้เขาหยัดกายลุกขึ้น แต่คาเรนกลับถอนหายใจพรืดใหญ่ราวกับรำคาญเธอนักหนา แต่ก็ดึงมือของเธอเข้าไปกุมไว้

"รำคาญฉันเหรอ?" เธอถามเสียงเบา ก่อนจะพูดต่อ "ฉันทำอาหารเช้าไว้ให้นายด้วยนะ"

"ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นทำให้ วันนี้โดนผีแม่ศรีเรือนเข้าสิงเหรอ ถึงอยากทำอาหารให้ฉันกิน"

"ถามแบบนี้ไม่อยากกินอาหารฝีมือฉันใช่ไหม" อิงดาวตัดพ้อเสียงเง้างอด พร้อมดึงมือออกจากการเกาะกุม คาเรนที่เห็นท่าทางปั้นปึงของคนรักรีบหยัดกายลุกขึ้นทั้งที่ยังงัวเงีย ไม่ว่าจะกี่เดือนผ่านไปเขาก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเธอตลอดสินะ มาเฟียหนุ่มคิดในใจอย่างปลงตก

"นี่งอนเล่นๆเรียกร้องความสนใจหรืองอนจริงจัง ไหนบอกดิ๊" เขายกตัวเธอขึ้นมาบนหน้าตักในตอนที่อิงดาวตั้งท่าจะก้าวลงจากเตียง พร้อมกับกอดรัดไว้หลวมๆจากทางด้านหลัง แต่อิงดาวกลับทำหน้ามุ่ยมากกว่าเดิมกับคำถามของเขา

"ทำยังไงดีตัวเล็ก แม่งอนพ่ออีกแล้วเนี่ย" ทั้งที่อยู่ในห้วงอารมณ์น้อยอกน้อยใจ แต่อิงดาวกลับไม่สามารถกลั้นยิ้มได้เมื่อคาเรนใช้มือหนาลูบหน้าท้องนูนของเธอเบาๆ ทำราวกับสามารถสื่อสารกับลูกน้อยในท้องวัยเจ็ดเดือนได้

"ได้ยินพ่อไหม ถ้าได้ยินดิ้นแรงๆเลยนะ" คาเรนยังไม่หยุดความพยายามที่จะสื่อสารกับลูกน้อย จากที่เคยใช้ลูกเป็นตัวกลางหวังจะง้องอนอิงดาว ตอนนี้กลับกลายเป็นพยายามสื่อสารกับลูกอย่างจริงจัง

"ลูกไม่อยากเล่นกับคนนิสัยเสียอย่างนายหรอก"

"ถ้าหนูเป็นลูกพ่อจริงๆถีบท้องแม่เขาแรงๆเลยนะ แก้แค้นแทนพ่อด้วยนะตัวเล็ก" อิงดาวตวัดสายตามองคนข้างหลังอย่างคาดโทษ แต่เขากลับเอาแต่จ้องมองหน้าท้องของเธอ

"อ๊ะ!" แรงถีบของลูกน้อยในท้องทำเอาอิงดาวเบ้หน้า ต่างจากคาเรนที่อมยิ้มดีใจเพราะโดนฝ่าเท้าน้อยๆสัมผัสกับฝ่ามือพอดิบพอดี

"เก่งมากตัวเล็ก ไม่เสียแรงที่ฟักตัวมาจากอสุจิที่ดีที่สุดของพ่อ" คาเรนชมเปาะ โดยไม่สนใจสีหน้าเอือมระอาของอิงดาวเลย

"อย่าเอาความร้ายกาจของนายมายัดเยียดให้ลูกเป็นเหมือนนายนะ ฉันไม่ชอบ"

"ทำไม กลัวลูกจะรักฉันมากกว่ารึไง"

"ฉันไม่อยากให้ลูกนิสัยเหมือนนาย"

"งั้นตอบฉันตรงๆนะว่าเด็กในท้องเป็นลูกของฉันจริงรึเปล่า ถึงเธอจะตอบว่าเขาไม่ใช่ลูกของฉัน ตอนนี้ฉันก็ไม่โกรธไม่เกลียดเธอหรอก"

"ก็ฉันนอนกับนายคนเดียว แล้วลูกจะเป็นลูกของหมาที่ไหนได้ล่ะถ้าไม่ใช่ลูกของนาย" คาเรนยกยิ้มมุมปากกับคำตอบของหญิงสาว

"งั้นเธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องความร้ายกาจของลูกเลย เพราะฉันเคยอ่านเจอมาว่าลูกสาวส่วนใหญ่จะเหมือนพ่อ ทั้งหน้าตาและนิสัย ตอนนี้ฉันมั่นใจว่าลูกต้องดูดซึมความร้ายกาจจากฉันเข้าไปในสายเลือดบ้างแล้วล่ะ"

"ดูภูมิใจจังเลยนะ" อิงดาวกระแทกแดกดันอย่างนึกหมั่นไส้ "งั้นก็ขอให้ความร้ายกาจนั้นมันคืนสนองนายก็แล้วกัน"

คาเรนยักไหล่ไม่สนใจ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ สันจมูกคมคลอเคลียพวงแก้มนวลอย่างหยอกเย้า เขาสูดดมกลิ่นกายเฉพาะตัวของเธอด้วยความหลงใหล

"หายงอนฉันแล้วใช่ไหม"

"หายแล้วก็ได้ ไปอาบน้ำสิ จะได้ลงไปกินข้าว"

"แล้วเธออาบน้ำรึยัง"

"ล้างหน้าแปรงฟันตั้งแต่ตีห้าครึ่งแล้ว แล้วก็ลงไปทำอาหารเช้าไว้ให้นาย"

"น่ารักนะเนี่ย" ด้วยความมันเขี้ยวในความน่ารักของคนตัวเล็กคาเรนจึงยกมือขึ้นมาบีบแก้มนวลเต็มแรงอย่างลืมตัว ทำเอาอิงดาวเบ้หน้า รีบปัดมือหนาออกแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองค้อน

"ทำไมชอบหยอกฉันแรงๆอยู่เรื่อยเลย"

"เวลาเธอทำหน้ามุ่ยน่ารักดี" เขาตอบพร้อมกับดันตัวเธอให้ลุกขึ้น จากนั้นจึงก้าวขาลงจากเตียง

"ไหนมาดมตัวหน่อยดิ๊ว่าเหม็นรึยัง"

"ไม่ต้องเลยนะ หาเรื่องจะอาบน้ำให้ลูกอีกล่ะสิ ขนาดลูกจะคลอดแล้วยังไม่เลิกหื่นอีกนะ" อิงดาวชี้หน้าอย่างรู้ทัน

"แสนรู้เหมือนกันนะเนี่ย" คาเรนเย้าแหย่ ก่อนจะเดินอ้อมไปสวมกอดจากทางด้านหลัง แล้วพยายามดันตัวไปข้างหน้าเพื่อให้อิงดาวเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกัน

"คาเรนปล่อย จะทำอะไรฉันอีก"

"จะอาบน้ำให้เธอไง"

"ฉันอาบเองได้ ไม่ต้องมาหื่นเลยนะ"

"เธออาบน้ำไม่สะดวกนิ เดี๋ยวฉันอาบให้เองดีกว่า เหมือนเมื่อวันก่อนไง อาบน้ำกันจะได้เย็นสบาย" นี่เขาเห็นเธอเป็นเด็กน้อยรึไงถึงใช้ถ้อยคำแบบนั้นหลอกล่อ หญิงสาวกลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยหน่าย แม้ว่าหน้าท้องที่นูนขึ้นจะเป็นปัญหาสำหรับการทำกิจกรรมบางอย่าง แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่สามารถทำอะไรด้วยตัวเองได้

"เดี๋ยวฉันอาบน้ำให้นะ ตอบแทนที่เธอทำอาหารเช้าไว้ให้ฉันไง"

"หาทางเอาเปรียบฉันตลอดอะ"

"เขาเรียกว่าตอบแทน ไม่ได้เอาเปรียบ" คาเรนแย้ง พร้อมกันนั้นก็พยายามปลดเปลื้องชุดนอนของอิงดาวไปด้วย เสร็จแล้วจึงวกกลับมาถอดกางเกงนอนขาสั้นของตัวเอง

"เงยหน้าขึ้นดิ"

"เงยทำไมอะ" อิงดาวขมวดคิ้วถามในตอนที่คาเรนเอื้อมมือไปเปิดฝักบัว แต่ก็ยอมเงยหน้าตามคำสั่งของเขา

"อื้อ! แกล้งฉันเหรอ!" เธอแหวใส่เสียงหลงเมื่อสายน้ำเย็นฉ่ำไหลลงมากระทบกับใบหน้าและศีรษะ ทำเอาเธอแทบสำลักน้ำ แต่คาเรนกลับหัวเราะร่าที่สามารถกลั่นแกล้งเธอได้

"ล้างหน้าด้วยน้ำเย็น จะได้สดชื่นไง" เขายิ้มมุมปาก แล้วเดินอ้อมไปยืนข้างหลัง ก่อนจะเริ่มลูบไล้ฝ่ามือไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ โดยที่เธอเองได้แต่ยืนทำหน้ามุ่ย ยอมให้คาเรนอาบน้ำให้ทั้งที่ไม่เต็มใจนัก

"สักวันลูกจะทำกับนายเหมือนที่นายทำกับฉัน คอยดูนะคาเรน" มาเฟียหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆอย่างนึกขำ ขณะที่กำลังทำความสะอาดต้นขาด้านหน้าให้คนตัวเล็ก เขายื่นหน้าเข้าไปจูบเบาๆกลางหน้าท้องนูนเปียกชุ่ม แล้วเริ่มถูฟองสบู่ไปทั่วท่อนขาของเธออีกครั้ง

"ฉันจะรอวันนั้นก็แล้วกัน"