มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 49

"ไส้กรอกกับไข่ดาวเนี่ยนะ?" คาเรนทำหน้าเซ็งเมื่อเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารแล้วพบว่าสิ่งที่อิงดาวจัดเตรียมไว้ให้คืออาหารเช้าธรรมดาที่มีเพียงไข่ดาวกับไส้กรอกวางเรียงกันอยู่บนจานสีขาวใบใหญ่ เขากลอกตาไปมาพลางถอนหายใจ แต่ก็ยอมกระแทกตัวนั่งลงหน้าโต๊ะอาหาร นี่เขาคาดหวังมากเกินไปใช่ไหมเนี่ย?

"ก็มันเป็นอาหารเช้าที่นายชอบกินนี่" อิงดาวยิ้มหวานไม่สะทกสะท้านกับสีหน้าเบื่อหน่ายของคาเรน ก่อนจะเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม ขณะที่คาเรนเอาแต่จ้องมองไข่ดาวกับไส้กรอกในจานอย่างไม่ลดละ เขากำลังคิดว่าจะต้องลงมีดหั่นมันแรงแค่ไหนถึงจะสาสมกับความคาดหวังของเขาที่เสียไป

"กะอีแค่ไส้กรอกกับไข่ดาวเนี่ยนะที่เธออยากให้ฉันแหกขี้ตาลงมาชิมนักหนา นี่แกล้งฉันใช่ไหม"

"จะกินไม่กิน" สีหน้ายิ้มแย้มพลันแปรเปลี่ยนเป็นกดดัน ทำเอาคาเรนรีบหยิบไส้กรอกขึ้นมาส่งเข้าปากคำใหญ่โดยไม่หั่นก่อน ทำให้อิงดาวกลับมายิ้มแย้มอีกครั้ง เธอทำสีหน้าปลาบปลื้มพลางยื่นมือเข้าไปบีบแก้มสากเบาๆ ไม่ได้สนใจสีหน้าพะอืดพะอมของคาเรนเลย

"นี่เธอเอาไส้กรอกไปทอดไปย่างหรือทำอะไรกับมันวะ ทำไมมันไหม้จนขมแบบนี้วะ" เขารีบหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มตามหลัง หลังจากกลืนไส้กรอกลงคอหมดแล้ว คำถามของเขาทำให้อิงดาวที่กำลังยิ้มแย้มเปลี่ยนสีหน้าเป็นบึ้งตึงอีกครั้ง ให้ตายเถอะ! เขาพูดอะไรผิดอีกแล้วเนี่ย

"นายนี่มันไม่มีความเป็นพระเอกนิยายเลยนะ"

"มันเกี่ยวอะไรกับพระเอกนิยายวะ"

"ก็พระเอกนิยายส่วนใหญ่เขาจะถนอมน้ำใจนางเอกหรือคนรักทั้งนั้นแหละ ยิ่งเวลานางเอกทำอาหารไม่อร่อยพระเอกก็จะปลอบใจแล้วบอกว่ามันอร่อยมาก ที่มันอร่อยก็เพราะนางเอกเป็นคนทำให้กิน แล้วมันก็จะเป็นฉากโรแมนติกที่ทำให้คนอ่านยิ้มตามได้ นายนี่มันซื่อบื้อจริงๆเลย"

"หน้าตาฉันมันเหมือนพระเอกนิยายรึไง"

"หน้าตาได้ แต่นิสัยต้องปรับปรุง" เธอตอบในทันทีโดยไม่ต้องคิด ก่อนจะเริ่มลงมือรับประทานอาหารฝีมือตัวเอง ซึ่งเธอคิดว่ารสชาติของมันก็ไม่ได้แย่เหมือนที่คาเรนกล่าวหาขนาดนั้น

"นะ..นายครับ!" คาเรนที่กำลังมองหน้าคนตัวเล็กอย่างคาดโทษเบนสายตาไปหาลูกน้องคนหนึ่งที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาราวกับมีเรื่องด่วน ทำให้อิงดาวที่กำลังหั่นไส้กรอกหยุดชะงักเหมือนกัน

"นะ...นายแม่กับนายท่านมาครับ"

"ฉิบหาย!" มันคงเป็นคำอุทานที่เหมาะกับเหตุการณ์หลังจากนี้ที่สุดแล้ว คาเรนทำสีหน้าตกใจเมื่อได้ยินคำรายงานจากลูกน้อง ท่าทางลุกลี้ลุกลนของเขากับลูกน้องสร้างความมึนงงให้อิงดาวไม่น้อย

"ใครมาเหรอคาเรน" เธอขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย ทว่าในจังหวะนั้นกลับมีใครบางคนเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหารพอดิบพอดี

"คาเรนลูกรักของมะ..อ๊ายยยยยยยย!! นี่แกเอาอีตัวเข้ามาพลอดรักถึงในบ้านเลยเหรอคาเรน!"

"ฉิบหายแล้วไง" เป็นอีกครั้งที่คาเรนอุทานคำหยาบอย่างลืมตัวเมื่อเห็นหญิงสาววัยกลางคนเดินจ้ำอ้าวเข้ามา สีหน้ายิ้มแย้มของเธอแปรเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดเมื่อสายตาคู่นั้นปะทะกับแผ่นหลังของอิงดาว

"มะ..แม่มาได้ยังไงครับ" เขาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกันหยัดกายลุกขึ้น ทำให้อิงดาวที่กำลังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นค่อยๆลุกขึ้นตาม เธอหมุนตัวกลับไปยกมือไหว้หญิงสาวที่คาเรนเรียกว่าแม่อย่างอ่อนน้อม แม้จะยังมึนงงกับการปรากฏตัวของหล่อนก็ตาม

"สวัสดีค่ะ"

"คะ..คาเรนนี่แกทำมันท้องเหรอ!" คาร่าไม่ได้สนใจคำทักทายของอิงดาวเลย เธอตะเบ็งเสียงถามลูกชายอย่างเกรี้ยวกราดเมื่อมองเห็นหน้าท้องนูนของอิงดาว น้ำเสียงน่าเกรงขามของคาร่าทำเอาคาเรนกับอิงดาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ไม่ต่างจากลูกน้องของคาเรนที่รีบเดินหนีออกไปจากห้องรับประทานอาหาร

"คาเรนแม่ถามว่าแกทำมันท้องเหรอ!"

"แม่ครับนี่อิงดาวเมียผม" คาเรนไม่ได้ให้คำตอบอย่างชัดเจนกับผู้เป็นแม่ แต่กลับเดินเข้ามาโอบเอวอิงดาวไว้แน่นเพื่อยืนยันความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองกับอิงดาว ทว่าคาร่ากลับนิ่งอึ้งไปกับสิ่งที่ลูกชายเอื้อนเอ่ยออกมา

"อ๊ายยยยยยย! แกเอาอีตัวมาเป็นเมียไม่พอแกยังทำมันท้องอีกเหรอคาเรน! นี่แกจะทำให้แม่ประสาทเสียเพราะความสำส่อนของแกให้ได้เลยใช่ไหม!"

"แม่ฟังผมอธิบายก่อน อิงดาวไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะครับ เธอเป็นเมียผม ผมรักเธอ"

"นะ..นี่แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอคาเรนถึงเอาอีตัวมาเป็นเมีย แม่ไม่คิดเลยนะว่าแกจะสำส่อนถึงขนาดนี้!" คาร่ายังไม่หยุดตะเบ็งเสียงใส่ลูกชาย ขณะที่อิงดาวได้แต่ยืนฟังเงียบๆ เพราะไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรออกไปในสถานการณ์แบบนี้

"โวยวายอะไรกันคุณ" การปรากฏตัวของชายหนุ่มวัยกลางคนที่เพิ่งเดินเข้ามายิ่งสร้างความมึนงงให้อิงดาว ต่างจากคาเรนที่ทำสีหน้ามีความหวังเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อเดินเข้ามา

"คุณตาบอดรึไงถึงมองไม่เห็นว่าลูกชายตัวดีของคุณมันทำอีตัวท้อง! แถมยังพามันเข้ามาอยู่ในบ้านอีก!" ลีออนจ้องมองหญิงสาวรุ่นลูกตามคำพูดของภรรยา เขาขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัยเมื่อเห็นหน้าท้องนูนของอิงดาว ก่อนจะปรายตามองลูกชายเป็นเชิงคำถาม ทว่าคาเรนกลับมองตาเขาเป็นเชิงขอความช่วยเหลือ

"ฟังลูกอธิบายก่อนสิคุณ"

"ฟังบ้าฟังบออะไร! คุณหุบปากไปเลยนะลีออน!" น้ำเสียงตวาดกร้าวของคาร่าทำเอาลีออนสะดุ้งเฮือก แต่ก็ยังทำใจกล้ายื่นมือไปจับแขนภรรยาไว้

"ไล่มันออกไปให้พ้นหน้าแม่เดี๋ยวนี้นะคาเรน!"

"ไม่ครับ อิงดาวเป็นเมียผม และเธอจะอยู่กับผมที่นี่" คาร่ากำหมัดแน่นอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะเดินอาดๆเข้าไปหมายจะกระชากตัวอิงดาวออกห่างจากลูกชาย แต่คำพูดถัดมาของคาเรนก็ทำให้เธอหยุดชะงักกะทันหัน

"ผมข่มขืนเธอ! แม่ได้ยินไหมว่าผมข่มขืนเธอ! แล้วตอนนี้เธอก็ท้องลูกของผมอยู่ ผมรักเธอไปแล้วจะให้ผมเลิกกับเธอตอนนี้ผมทำไม่ได้หรอกครับ"

"..." ไม่ใช่แค่คาร่าคนเดียวที่นิ่งอึ้งจนแทบลืมหายใจ แต่คนเป็นพ่ออย่างลีออนก็นิ่งอึ้งไปไม่ต่างกันกับคำสารภาพของลูกชาย