มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 52

@วันต่อมา

"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแม่ ตื่นเช้าจังเลยนะคะ" อิงดาวที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองเอ่ยทักทายว่าที่แม่สามีด้วยรอยยิ้มหวานเมื่อเห็นท่านนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟารับแขก คำทักทายของเธอทำให้ท่านเงยหน้าขึ้นมามองเธอเพียงนิด ก่อนจะพับหนังสือพิมพ์วางไว้ข้างๆกาย พร้อมกับหยิบแก้วชาขึ้นมาจิบเล็กน้อย

"หนูขอนั่งด้วยได้ไหมคะ"

"ฉันจับแขนจับขาเธอไว้รึไง" อิงดาวยิ้มแห้ง ก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงฝั่งตรงข้ามอย่างระมัดระวัง มือบางประคองใต้ท้องไว้มั่น การกระทำทุกอย่างของเธอตกอยู่ในสายตาของคาร่าตลอดเวลา เธอมองกิริยาของว่าที่ลูกสะใภ้อย่างพินิจพิจารณา แต่ไม่ได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกไป ทำเอาคนถูกจ้องมองรู้สึกประหม่า

"หนูทำอะไรไม่ถูกใจคุณแม่รึเปล่าคะ"

"ทำไมต้องทำให้ถูกใจฉัน" คาร่าขมวดคิ้วถามกลับ "ฉันอาจจะไม่ได้ชอบเธอขนาดนั้นถึงเธอจะไม่ใช่อีตัวก็เถอะ แต่เธอไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างให้ถูกใจฉัน เพราะฉันไม่ชอบคนเสแสร้ง"

"ค่ะ" อิงดาวก้มหน้ารับคำ เธอเองก็เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องพยายามทำทุกอย่างให้ถูกใจคนอื่น แม้ว่าคนอื่นที่เธออ้างถึงจะเป็นแม่ของว่าที่สามีก็เถอะ

"จะแต่งเมื่อไหร่"

"คะ?" เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคาร่าเป็นเชิงคำถาม เพราะจู่ๆท่านก็โพล่งถามขึ้นโดยไม่มีคำถามอื่นเกริ่นนำก่อน ทำเอาเธอมึนงง

"ฉันถามว่าเธอกับคาเรนจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ หรือแอบแต่งงานกันแล้วโดยไม่บอกฉันอีก"

"อ๋อ" อิงดาวทำหน้าหายสงสัย "เรื่องนั้นเรายังไม่เคยคุยกันเลยค่ะ คาเรนไม่เคยขอหนูแต่งงาน หนูเองก็ไม่เคยคาดหวังอะไรแบบนั้นเหมือนกัน"

"จะบ้าเหรอ!" อิงดาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อโดนคาร่าตวาดเสียงใส่ "นอกจากยอมอุ้มท้องลูกให้มันแล้วเธอยังจะยอมเป็นเมียนอกกฎหมายของมันอีกเหรอ! ถ้าคิดจะมาอยู่ในครอบครัวของฉันเธอต้องถือทะเบียนสมรสมาด้วย ฉันไม่ชอบอะไรที่ไม่ถูกต้อง เข้าใจไหม"

"ตะ..แต่หนูว่าคาเรนยังไม่อยากแต่งนะคะ"

"ไม่แต่งก็ไม่ต้องอยู่กับมัน ถ้ามันยังใช้สันดานเห็นแก่ตัวแบบนี้ก็หาผัวใหม่เถอะ" อิงดาวได้แต่นั่งเงียบเพราะไม่รู้ว่าควรแสดงความเห็นยังไงกับแต่ละถ้อยคำที่ว่าที่แม่สามีเอื้อนเอ่ยออกมา หากคาเรนไม่มีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายคลึงกับคาร่า เธอคงคิดว่าเขาเป็นลูกเลี้ยงที่คาร่าเกลียดชัง

"แม่ทำอะไรเมียผมครับ" คาเรนที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองเอ่ยถามผู้เป็นแม่เสียงเขียวเมื่อเห็นอิงดาวนั่งก้มหน้าก้มตาราวกับกำลังโดนตำหนิ แต่ทว่าคาร่ากลับตวัดสายตามองเขาอย่างดุดัน ให้ตายเถอะ! คิดผิดรึเปล่าเนี่ยที่เดินลงมาตอนนี้

"แกคิดจะแต่งงานเมื่อไหร่คาเรน" คำถามของคาร่าทำคาเรนขมวดคิ้วยุ่ง

"แม่ถามทำไมครับ" เขาถามกลับ พร้อมกับก้าวเดินเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆอิงดาว

"แม่ถามก็ตอบ ไม่ต้องย้อนถาม"

"ยังไม่ได้คิดครับ"

"อย่ามาตอบคำถามเหมือนคนไร้ความรับผิดชอบแบบนี้นะคาเรน!" น้ำเสียงตวาดกร้าวของคาร่าทำเอาคาเรนที่กำลังปิดปากหาวหวอดๆสะดุ้งเฮือก เขามองหน้าผู้เป็นแม่อย่างมึนงง

"แกทำลูกสาวเขาท้องขนาดนี้แกไม่คิดจะรับผิดชอบเลยเหรอคาเรน! ทำไมแกเป็นคนแบบนี้ฮะ!"

"แม่โวยวายทำไมเนี่ย ผมรับผิดชอบอยู่นี่ไง แล้วผมก็รักอิงดาวด้วย มันไม่ใช่แค่ความรับผิดชอบนะ"