มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 10

หญิงสาวพยายามใช้ความคิด..ว่าเคยเจอเขาคนนั้นที่ไหน ..แต่เวลานี้ไม่เหมาะสำหรับการที่มาคิดทบทวนอะไรแบบนี้ เพราะเธอต้องได้เข้าไปพบฝ่ายบุคคล

"เข้าไปในห้องอบรมได้เลยค่ะ" พนักงานที่เข้ามาใหม่ต้องได้รับการอบรมแบบนี้กันทุกคน เพราะจะได้รู้กฎของบริษัท

จ๊ะเอ๋และของขวัญก็เลยรีบไปที่ห้องอบรม พอเปิดประตูเข้ามาคนที่ได้งาน ต่างก็พร้อมหน้าพร้อมตากันในห้องอบรมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"จ๊ะ" ของขวัญเดินเข้ามานั่งแต่มองกลับไปอีกทีเพื่อนยังคงยืนอยู่หน้าประตู ก็เลยต้องได้เรียกให้ตามไป ..ที่จ๊ะเอ๋ยังยืนอยู่ตรงนั้น เพราะเธอมองเห็นใครคนหนึ่งนั่งประจำที่พนักงานฝ่ายอบรมของบริษัท

หญิงสาวหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ก้าวเดินไปนั่งลงข้างๆ เพื่อน

"แค่วันแรกก็สาย" มันคือคำพูดประโยคแรกของคนที่ทำให้เธอตกใจ และคนที่มาร่วมอบรมพร้อมกันต่างก็มองมาแบบสมน้ำหน้าที่ถูกต่อว่า เพราะดูทุกคนจะไม่ค่อยชอบหน้าของทั้งสองเลย

"ขอโทษค่ะพวกเราไม่รู้ว่าต้องมาห้องนี้ก่อน" ของขวัญเป็นคนกล่าวขอโทษ

"เริ่มเลยครับคุณมัลลิกา"

"ได้ค่ะหัวหน้า"

"หัวหน้า?" จ๊ะเอ๋และของขวัญมองหน้ากันแบบไม่ได้นัดหมาย

"ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ พี่ชื่อมัลลิกา เป็นผู้รับผิดชอบพวกน้องๆ ทุกคนในระหว่างที่ฝึกงาน" พอได้ยินมัลลิกาแนะนำตัวทุกคนก็ปรบมือให้เล็กน้อย เพื่อเป็นการตอบรับ "ส่วนท่านนี้ชื่อคุณพระราม" มัลลิกาหันไปแนะนำคนที่นั่งอยู่ใกล้กัน

"สวัสดีครับ เรียกผมว่ารามเฉยๆ ก็ได้" ใช่แล้วเขาคือนายพระราม คนที่จ๊ะเอ๋เคยบอกเลิกและตบหน้า

"หล่ออ่ะ" สาวๆ หลายคนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน

"เอาล่ะคะเงียบก่อน" มัลลิกาได้ห้ามปรามคนที่พูดเสียงดัง "หลายคนอาจจะสงสัยว่าคุณรามมาทำหน้าที่อะไร"

"สงสัยมากเลยค่ะ"

"คุณพระรามเป็นคนที่รับผิดชอบพวกเราโดยตรงเลยค่ะ การฝึกงานในระยะเวลา 3 เดือนของพวกเราทุกคนจะผ่านหรือไม่ผ่าน ก็ขึ้นอยู่กับคุณพระรามนี่ล่ะค่ะ"

หึ..ได้ยินแบบนี้จ๊ะเอ๋ก็พอจะรู้ชะตาตัวเองแล้ว

เที่ยงวันเดียวกัน.. พอถึงเที่ยงทุกคนก็ได้ออกมาทานข้าว เพราะช่วงบ่ายต้องได้เข้าไปอบรมอีกรอบ