มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 12

"แล้วพนักงานฝึกงานทั้งสองคนนี้ล่ะคะผู้จัดการ" กาญจนาเอื้อมไปหยิบเอกสารที่ส่งให้กับพระลักษณ์ได้ดูกลับคืนมา

"ขึ้นมาแล้วก็หางานให้ทำ" พระลักษณ์ดูจะไม่สนใจสองคนที่มีรายชื่ออยู่ในนั้นเลย

"ค่ะ"

พอเลขาออกไปแล้วสายตาคมก็มองตามและนึกโมโหที่หัวหน้าขัดคำสั่ง หรือผู้หญิงคนนั้นจะมีความสำคัญ? พระลักษณ์มาทวนคิดดู จริงๆ พนักงานฝึกงานต้องรับคนที่ผ่านงานมาแล้ว แต่ทำไมพระรามถึงรับนักศึกษาที่เพิ่งจะจบใหม่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่มีประสบการณ์อะไรเลย

"คุณกาญจนาเข้ามาหาผมหน่อย" ชายหนุ่มกดโทรศัพท์สายตรงออกไปหาเลขาหน้าห้อง

กาญจนาที่กำลังจะจัดงานให้กับเด็กใหม่ ต้องได้รีบกลับเข้ามาในห้องของผู้จัดการอีกครั้ง

"ผมขอดูประวัติของพนักงานที่เพิ่งจะเข้ามาใหม่ทุกคน"

"ค่ะ"

พอได้รับคำสั่งกาญจนาก็ต้องได้ลงมาที่ฝ่ายบุคคล เพื่อขอเอกสารทั้งหมด

อะไรกัน..ทำไมต้องให้เรามาทำงานที่ฝ่ายผลิตแบบนี้ด้วย ..เธอจบมาทางด้านเทคโนโลยีก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าจะมานั่งผลิตชิ้นงานอะไรแบบนี้

"น้องบัดกรีเป็นไหมครับ"

"เออ..ค่ะ" เธอทำเป็นแค่เครื่องมือเล็กๆ แต่นี่เครื่องมือของอุตสาหกรรมเลยนะ

"ถ้างั้นน้องก็มานั่งเครื่องนี้เลย"

"พี่คะเกิดการเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า" จะไม่ให้ถามก็ไม่ได้จ๊ะเอ๋ก็เลยลองถามหัวหน้าแผนกบัดกรีตะกั่วดู

"ก็ไม่นี่ครับ" วันชัยหยิบเอกสารขึ้นมาดูอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจว่าเขาส่งพนักงานเข้ามาฝึกงานถูกคนไหม

หรือว่าเขาอยากจะแกล้งเรา คงใช่แน่เลย สายตานั้นมองไปทั่วแผนกบัดกรีตะกั่ว แล้วถอนหายใจออกมา เธอถูกส่งมาฝ่ายผลิตอย่างนั้นเหรอ จะไปท้วงติงก็ไม่ได้ เพราะเธออยู่ในขั้นฝึกงาน ไม่ว่าเขาจะส่งไปฝึกที่แผนกไหนก็ต้องได้ทำ

"ฉันเคยทำแต่เครื่องมือเล็กๆ ค่ะ เครื่องอุตสาหกรรมแบบนี้ฉันทำไม่เป็นช่วยสอนหน่อยนะคะ" เธอต้องได้ยอมรับชะตากรรมของตัวเองแล้ว จ๊ะเอ๋ก็เลยนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าเครื่อง

"เดี๋ยวผมจะให้รุ่นพี่มาฝึกวิธีการใช้ให้นะ" หัวหน้าวันชัยมองไปดูคนงานที่นั่งอยู่ไม่ไกล แล้วก็สั่งให้มาฝึกงานเด็กใหม่

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อจ๊ะเอ๋" จ๊ะเอ๋แนะนำตัวกับพี่คนที่สละเวลามาฝึกงานให้

"พี่ชื่อสายหยุด"

"สายหยุดหรือคะ ชื่อเพราะจังเลย"

"ขอบใจจ้า เดี๋ยวพี่จะสอนงานนะ" สายหยุดให้จ๊ะเอ๋ขยับออกจากเก้าอี้ แล้วตัวเองก็นั่งลงแทนที่เด็กใหม่ ..ตะกั่วที่ยาวเป็นสายถูกดึงลงมาสอดเข้ากับรูที่เครื่องอุตสาหกรรม

ชิ้นงานเล็กๆ ค่อยๆ ถูกตะกั่วโอบล้อม และยังมีกล้องจุลทรรศน์ เพื่อส่องดูว่าเศษตะกั่วเล็กๆ ไปติดกับส่วนอื่นไหม

"เราห้ามให้ตะกั่วกระเด็นไปถูกใส่ที่พันอยู่รอบชิ้นงานนะ"

"ถ้าตะกั่วกระเด็นไปถูกล่ะคะ"

"ชิ้นงานนั้นก็จะใช้ไม่ได้ต้องได้ทิ้งไป แต่ถ้าเราทิ้งหลายอัน..ก็จะถูกต่อว่าแถมยังถูกหักเงินด้วยนะ"

จ๊ะเอ๋มองไปดูตะกร้าสำหรับทิ้งงานใบเล็กๆ ในแต่ละเครื่อง บางคนก็ไม่มีเลย พวกเขาคงชำนาญกันมากแล้ว แต่เธอจะทำได้ไหม

"ขอบคุณมากนะคะพี่สายหยุด"

"ที่สำคัญคือระวังมือด้วยนะ ตะกั่วมันร้อน"

"ค่ะ"