มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 13

"ผู้จัดการบอกให้น้องไปหาหน่อยค่ะ" มาถึงที่แล้วจะไม่พูดก็ไม่ได้

"ผู้จัดการหรือคะ?" จ๊ะเอ๋รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่

"ไม่ต้องไป นั่งลงที่เดิม" คนที่สั่งก็คือพระรามซึ่งเขายังคงยืนอยู่ข้างเครื่องอุตสาหกรรมที่เธอนั่ง

จ๊ะเอ๋ไม่รู้จะเชื่อใคร เพราะเธอเพิ่งเข้าทำงานวันนี้วันแรก สายตาหญิงสาวจึงได้มองไปขอความช่วยเหลือที่หัวหน้าแผนก

แต่ดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่อยากยุ่งเรื่องนี้ และคนรอบข้างก็รีบหันไปสนใจงานของตัวเอง

"ห้องของผู้จัดการอยู่ที่ไหนคะ" เธอต้องได้พึ่งตัวเองแล้วล่ะ พอจ๊ะเอ๋เดินตามคุณเลขาไป พระรามก็รีบออกไปเช่นกัน

กาญจนาพาจ๊ะเอ๋มาขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นของผู้บริหาร

โดยมีพระรามเดินตามมาใช้ลิฟต์อีกตัวกดขึ้นไปที่ชั้นเดียวกัน

ก๊อก ก๊อก

"คนที่ผู้จัดการให้ตาม..มาแล้วค่ะ"

ขณะที่จ๊ะเอ๋ยืนรออยู่หน้าห้องผู้จัดการ ของขวัญที่กำลังจัดเอกสารช่วยกาญจนาก็ได้มองดูเพื่อน

"เข้ามาได้ครับ" พระลักษณ์อนุญาตโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง

กาญจนาปล่อยให้จ๊ะเอ๋เข้ามาคนเดียว พอเข้ามาแล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง เพราะเจ้าของห้องไม่ได้มองมาเลย

"มานั่งก่อนสิ"

"ค่ะ" หญิงสาวก็เลยก้าวเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงที่วางอยู่ด้านหน้าของโต๊ะทำงาน

"รู้จักกับพระรามเหรอ" พระลักษณ์ถามโดยที่ยังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่เหมือนเดิม

"คะ?"

"คุณก็แค่ตอบตามที่ผมถาม" สายตาคมกรอกมองขึ้นไปดูเล็กน้อย แล้วก็หันมาให้ความสนใจกับงานของตัวเองต่อ

ผ่านไปสักครู่..ก็ยังไม่ได้คำตอบจากเธอที่นั่งอยู่ตรงหน้า

"ทำไมถึงตอบผมไม่ได้" เขาเริ่มหันมาให้ความสนใจกับเธอบ้าง

"ดิฉันคิดว่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องงานค่ะ"

หึ.. คงเป็นครั้งแรกมั้งที่ถูกพนักงานย้อนแบบนี้

"เห็นว่าเคยเรียนที่เดียวกันไม่ใช่หรือ..แต่เรียนคนละคณะ" พระลักษณ์เริ่มถามแบบเป็นกันเอง เผื่อว่าเธอจะให้คำตอบที่เขาอยากรู้

"คุณพระรามเป็นเดือนมหาวิทยาลัย ใครบ้างที่ไม่รู้จัก" หญิงสาวตอบออกไปแบบกว้างๆ

..ที่หน้าห้อง..

"คุณอ้อจะไปไหนคะ" กาญจนาเห็นเลขาของท่านประธานตรงมาที่ห้องผู้จัดการก็เลยรีบลุกขึ้นมาหา

"ท่านประธานให้มาตามคนที่ผู้จัดการเรียก..อยู่ในนี้ใช่ไหม"

"ผู้จัดการกำลังคุยด้วยอยู่ค่ะ"

"เดี๋ยวฉันจัดการเอง คุณไปทำงานเถอะ"

"ไม่ได้ค่ะ" กาญจนารีบเดินมาขวางหน้าไว้

"แต่ท่านประธานสั่งมาโดยตรงเลยนะ"

"ฉันขอเข้าไปแจ้งผู้จัดการก่อนแล้วกันค่ะ"

ก๊อก ก๊อก

"กาญขอเข้าไปหน่อยค่ะ" พูดจบประโยคกาญจนาก็เปิดประตูเข้าไปพร้อมกับปิดไว้ "เลขาท่านประธานบอกว่าอยากจะพบเธอคนนี้ค่ะ"

"??" นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมทั้งผู้จัดการและท่านประธานถึงอยากพบเรา?

"ไปแจ้งว่าเธอกำลังคุยกับผมอยู่"

"แต่.." กาญจนากำลังจะพูด..แต่พอเห็นดวงตาของผู้จัดการแล้วก็ต้องรีบออกจากห้องไป

"ไม่จริงแม่ฉันไม่ทำร้ายใครก่อนแน่ คุณทำอะไรแม่ของฉัน!" มือเรียวลูบใบหน้าที่ช้ำของแม่

"ฉันจะไปทำอะไรมันแค่พนักงานทำความสะอาด ความสกปรกจะติดมือฉันมาหรือเปล่าเนี่ย"

"ฉันว่าเราไปดีกว่านัท" ผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ด้วยกันชวนเพื่อน

"พวกคุณจะไปง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ!!" เธอคงไม่ยอมให้ใครทำร้ายร่างกายแม่ฟรีๆ แน่

"มันต่างหากที่มาตบฉันก่อน"

"มันเลยหรอ!"

เพี๊ยะ!! ฝ่ามือจ๊ะเอ๋ฟาดเข้าที่ใบหน้าของคนที่ชื่อนัท เมื่อได้ยินคำเรียกแบบจิกหัวแม่

"กรี๊ดดด!!" นัทก็ไม่ยอมแพ้ รีบเดินเข้ามาหวังจะทำร้ายจ๊ะเอ๋ แต่เท้ายาวๆ ของเธอถีบเข้าที่หน้าท้อง "โอ๊ยย กรี๊ดดดด!!"

"พอแล้วลูก"

"มันตีแม่กี่ครั้ง"

"ครั้งเดียว"

"แม่เธอต่างหากตบหน้าฉันก่อน ฉันก็แค่พูดถึงเรื่องคนที่ชื่อจ๊ะเอ๋"

จ๊ะเอ๋รู้ได้ในทันทีว่าทำไมแม่ถึงทำร้ายร่างกายของผู้หญิงคนนี้ก่อน คงเอาเธอมานินทาในห้องน้ำ ซึ่งเป็นห้องที่แม่เธอรับผิดชอบอยู่

"อย่าบอกนะว่าเธอชื่อจ๊ะเอ๋??" คนที่เอาจ๊ะเอ๋มานินทาในห้องน้ำ ไม่รู้หรอกว่าเธอหน้าตายังไง ได้ยินคนอื่นพูดมาก็เลยพูดต่อ แถมยังมีตีไข่ใส่สีอีก

พอนัทกับเพื่อนรู้ว่าจุดใต้ตำตอก็รีบออกมาจากห้องน้ำ แต่ก่อนที่จะออกไปนัทยังบอกว่าจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

"แม่เป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ต้องไปสนใจปากหอยปากปูที่ไหน"

"ก็มันว่าให้หนู" คนที่ชื่อจ๊ะเอ๋จะมีสักกี่คน แถมเพิ่งเข้าทำงานวันแรก พอนางได้ยินความอดทนก็ได้หมดไป

"ช่างมันเถอะแม่ เรากลับกันเถอะ" ไม่ต้องถามก็รู้แล้วว่าพวกเขาพูดเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเธอ คงเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้แน่