มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน นิยาย บท 38

"มีปัญหากับท่านเหรอ" จอยเป็นอีกคนที่รู้ว่าลูกสาวนั่งรถออกไปกับท่านประธาน แต่พอเห็นลูกสาวเดินกลับมาด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี คนเป็นแม่ถึงแม้มีเรื่องไม่สบายใจก็ต้องได้เก็บไว้ก่อน

"เปล่าหรอกค่ะแม่" พอได้ยินแม่คุยด้วย เธอก็คิดว่าเมื่อเช้าแม่คงขี้เกียจพูดมั้ง จ๊ะเอ๋ก็เลยไม่ได้ถามเพราะมีเรื่องต้องให้คิดอีกหลายเรื่อง "วันนี้จ๊ะไม่หิวข้าว แม่ทานไปก่อนเลยนะ"

จอยได้แต่มองตามลูกเข้าไปในห้องนอน หรือว่าท่านจะรู้เรื่องเหมือนกัน? ผู้เป็นแม่เริ่มไม่สบายใจขึ้นมา ท่านเป็นถึงประธานของบริษัท ถ้าไม่พอใจกลัวว่าจะทำร้ายลูกสาวเอาน่ะสิ

"แม่ตั้งโต๊ะไว้ให้แล้วนะ ถ้าหิวออกมากินล่ะ" นางไม่ได้เคาะประตูเรียกแค่พูดบอกกล่าวให้ลูกรู้ว่าแม่เป็นห่วงมาก

จ๊ะเอ๋ไม่ได้ตอบเพราะกลัวแม่ได้ยินเสียงที่เปลี่ยนไป ..เธอจะอยู่ได้ยังไงถ้าเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น จ๊ะเอ๋ได้แต่ร้องไห้อยู่กับตัวเองในห้อง โทรศัพท์ก็ไม่กล้าชาร์จแบต เพราะกลัวอดที่จะโทรไปหาเขาไม่ได้

เช้าวันต่อมา..

จ๊ะเอ๋เดินออกมาที่บริษัทพร้อมกันกับแม่ เพราะถึงยังไงเธอก็ต้องได้มาทำงาน

วันนี้เดินผ่านใครก็มีแต่คนมองแบบแปลกๆ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเพราะเธอเป็นจุดสนใจของคนในบริษัทนี้อยู่แล้ว

"ใช่ผู้หญิงคนนี้ไหมที่ขึ้นรถไปกับท่านประธาน"

"แกก็อย่าพูดแรงนักสิ"

"เราทำงานมาเป็นปียังไม่เคยแม้แต่จะคุยกับท่านประธานเลย แต่เธอทำงานแค่ไม่กี่วัน ได้ขึ้นรถท่านประธานแล้วเหรอ"

"ฉันบอกว่าอย่าพูดแรงสิเดินมาทางนี้แล้ว" และนี่แหละคือสิ่งที่คนมองเธอแบบแปลกๆ ท่านประธานเรียกขึ้นไปหาบนห้องทำงาน ยังว่าเป็นอีกเรื่อง แต่นี่ขึ้นรถกับท่านประธานออกจากบริษัทไปตอนเย็น ใครบ้างจะไม่คิด

แผนกบัดกรีตะกั่ว..

ไม่ใช่แค่พนักงานคนอื่นหรอก เข้ามาถึงในแผนกก็ยังได้ยินเสียงพูดกระแนะกระแหนของเพื่อนร่วมแผนกดังมาให้ได้ยินไม่ขาด แต่ส่วนมากคนที่พูดมักจะเป็นคนขี้อิจฉา ถ้าท่านประธานเลือกตัวเองจริงมีเหรอจะปฏิเสธ

"อย่าไปสนใจคนพวกนี้เลยนะ ชีวิตเรา เราต้องเป็นผู้กำหนดสิไม่ใช่ปากชาวบ้าน" สายหยุดคงทำได้แค่พูดปลอบไปวันๆ เพราะในแต่ละวันข่าวของจ๊ะเอ๋ออกมาไม่ซ้ำกันเลย

"ขอบใจพี่สายหยุดมากนะ โอ๊ย" ขณะที่หันไปขอบคุณสายหยุดมือเธอไปโดนความร้อนของตะกั่วเข้า

"เป็นอะไร" สายหยุดรีบเข้ามาดู

"ไม่เป็นไรหรอก" หญิงสาวรีบชักมือออกมา แล้วก็เป่าเพื่อให้คลายความร้อน

"ดูสิเข้าเนื้อเลยจะไม่เป็นไรได้ยังไง"

"อึก" มืออีกข้างที่ไม่โดนตะกั่ว จ๊ะเอ๋รีบเอาขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ "อึก"

"เป็นอะไรอีก"

"ทำไมวันนี้กลิ่นตะกั่วมันแรงจังล่ะพี่" ปิดปากไม่พอต้องได้ปิดจมูกอีก

"เหม็นเหรอ?" จริงๆ แล้วตะกั่วชนิดนี้ไม่มีกลิ่นและไม่เป็นอันตราย

หลายคนที่ทำงานอยู่ใกล้ต่างก็มองมา เริ่มจะมีเรื่องคุยกันอีกเรื่องแล้ว

"อึก" จ๊ะเอ๋ทนกลิ่นไม่ไหวจนลุกขึ้นรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ

..ห้องน้ำหญิง..

"อ้วกกกก โอ๊ย อ้วกกกกก" ทั้งเจ็บมือทั้งอาเจียน ที่ร้องเจ็บเพราะแผลไปถูกน้ำก็เลยรู้สึกแสบ